نیروی تصمیم گیرنده و قوت حاکم بر جانب جنگ وصلح افغانستان برای همگان هویدا گردیده است، این نیز معلوم است که جنگ جاری در وطن ما به خواست کی ها، وبه چه اهداف نامشروع قصیر وطویل آغاز گردیده، وتاچه وقت زمانی ادامه خواهد یافت؟!
به نظر من اهداف مقدماتی وضروریات اولیه ی مدیران جنگ، ویا تاجران برنامه ریز سوداگری جنگ، در کشورهای اسلامی بخصوص افغانستان؛ که از گردانندگان اصلی آن، آمریکای ها شمرده می شوند، در همین جاه تا یک حدّی به اندازه مطلوب خود می رسند.
اهداف کوتاه مدت که به بهانه‌ای تروریست و استمرار بخشیدن جنگ بخاطر بقای خویش در افغانستان در عرصه تغیر فرهنگ، معنویت واندیشه های ناب اسلامی انجام داده اند عبارت اند از:
– ایجاد تفرقه میان اقوام و تحزب گرای در میان مردم /به اندازه‌ی کافی.
– ضعیف ساختن معنویات، وربودن آن از میان مردم/به اندازه‌ی کافی
– پیداکردن طرفداران، و هوا خواهان برای حمایت شان از میان مردم/به اندازه‌ی کافی
– ایجاد،ونهادنه ساختن نظام سیاسی و نظام اقتصادی شان در دستگاه دولتی/به اندازه‌ی کافی
– زدودن اندیشهای ضداستعماری وزرع فرهنگ غربی(فحاشی)درمیان مردم/به اندازه‌ی کافی
– ایجاد فکره ضد دینی، تشکیل گروه سکولاریستی،نمایه وحشت وترور از اسلام در میان مردم/به اندازه‌ی کافی
– تعلیم رویشهای انجام اعمال بردگی؛ وزرع اخلاق آنچنانی در اندیشه های مردم/به حد و اندازه‌ی کافی.
این معدوده کارهای ست که درجهت تغیر اعتقاد و باورهای مردم،در راستای ارزشهای دینی و استعمار فرهنگی انجامده ودر حال رشد است.
کار های خائنانه ی را که انجام شده ویا درحال انجام از جهت مکانی ویا مادیات است عبارت است از:
– استقرار پایگاه نظامی در ولایات کشور به منظور اهداف مختلف (دراز مدت)
– دزدیدن کنوز و مواد زیر زمینی…
– تجارت اسلحه‌ی از مجرای جنگ…
– استفاده از موقعیت استراتژی افغانستان به منظور تهدید وتسلیمی رقبای بین المللی شان می باشند.
و اینک درحال تعویض پلان، و نوآوری گروه جدید، باقوت و حرکات تندتر از اول کرده، بمنظور کامل نمودن اهداف ثانوی خویش؛ هستند.
بنابر این من فکر میکنم که راه منتهی به صلح؛ با گروه طالبان قریب به اتفاق صاحبان این خواسته هاست، زیرا بدیل، گروه نو ایجاد گردیده،دیگر نیازی به وجود دسته ی خسته از جنگ نیست، و ادامه آن صرف تا نیرومند گردانیدن پدیده ی نو و تکمیل فرم سفارش، کشورهای دنیا برای به ارمغان آوردن صلح در افغانستان، و همچنان تا پوره گردیدن بهانه های، گروه از کار افتاده،
این سرگرمی ایشان ممکن ادامه یابد.
بنابراین نشسته ها، همانطوری که در قبل سود نداشته،اکنون نیزسودی نخواهد داشت.
و بزرگواران ما نیز، از همه چیز اولتر به نفعی شخصی ایشان حظ بردند واکنون نیز از معمای بنام صلح استفاده می کنند.نشستهای برنامه مصالحه و چگونگی جنگ روان در افغانستان، اربابان سود جوی ما را نیز بهانه ی خوب برای سیاحت، اخذ پول، بلعیدن و نوشیدن انواع اطعمه، اشربه وبرقراری روابط دوستانه ی فردی باشخصیت های بیرونی گردیده است،
که این یکی از علت های عدم برقراری صلح و تداوم بدبختیها درین سر زمین نیز، همین ترجیح دادن منفعت های شخصی بر منافع ملی و وطنی ماست.
خال محمد نیکزاد
Comments are closed.