در میانهء شوروخشمِ قابل توجهِ ملت ها درقبال ترامپیزمی یا همان فاشیزمِ ترامپی توقع میرفت که بعضی کشور های اسلامی سری از سوراخ بی شرمی بلند میکردند و جبینی عبوس میساختند یا حد اقل سکوت میکردند که توقع بر همین بود ولی ای عجب که نه آن شد نه این شد.
مصاحبهء وزیر انرژی عربستان که در آن از “حق امریکا در حمایت مردمش” صحبت کرد تنها همین عبارت نبود. زیرا هیچ انسان عاقلی در اینکه کشوری حریم خودش را کنترل کند و امنیت مردمش را تأمین کند اعتراضی ندارد ولی نحوهء تامینِ امنیت.سطح تهدید امنیتی,إبطالِ حقِ کلّی برای تأمین حقِ جزئی یعنی إبطالِ مصوبه های حقوقی که سندِ منفعت ذات البینی جهانی است, راست ودروغِ مدعی تأمین امنیت را ثابت میسازد.
این وزیرِعربستانی درچوکاتِ چنین عنوان اقداماتِ مسلمان ستیزانهء ترامپ را میستاید وبعد غیر مستقیم سبب این ستایش”حاتم بخشی” را چنین ربط میدهدومیگوید:ما با امریکا سیاست نفتی واحدی داریم”خوب این را میفهمدیم که استقلالیت بسیاری از کشورهای اوپک فقط در سرحد چانه زنی برفروش نفت خلاصه میشود که در چند سالِ اخیر بعضی کشورهای معلوم الاسم همان را هم نکردند بلکه برای پایین آمدن درامدِ بعضی کشور های حریف از طریق افزایش تولید نفت نرخ ان را به ارزان ترین حد ممکن رسانیدند تا سرحدی که که زبان حالِ ناتو درهر پرتاپ بمب این بود که میگفت”نیکی و پرسش؟. حالا مقاماتِ عربستان باز بوی عطر را در یک حرفِ سابقِ وزیرِدفاعِ جدید امریکا یافته اند که دولت ایران را خطرجدی برای صلح و ثبات منطقه دانسته بود.یعنی راستی که نیاز به دخالت دلال ندارد همین است. سؤالِ اصلی اینجاست که برفرضِ این مقوله که “سیاست دین ندارد” گیریم که تعریف وتمجید یک مقام ارشد دیگر سعودی از روابط”هشتاد سالهء”کشورش با امریکا درست باشد اما تجارب را چه باید گفت؟مگردرسخت ترین منازعات اقلیمی,امریکا به کدام دردِعربستان خورده است؟از راه اندازی حملات هوایی برعلیه مخالفینِ حوثی ها در یمن,ازمشارکتِ آشکارِ امریکا درکشتار ملت سوریه,ازخیانت امریکا به سیاسیونِ فیدرالی خواهِ سنی درعراق و سهم گیری در ایجادِ” بدیلِ داعشی” تا اجازه ندادن برای مقامات سعودی وقطری که حتی موشک های بی کیفیتِ ضد طیاره را برای مبارزین سوریه بدهند,وتا تهدید صریح ترامپ مبنی بر اینکه دولت های عربی حوزهء خلیج باید برای امریکا پولِ مقابلِ جنگ با داعش را بدهند وحتی ایجاد ساحهء امن در قسمت های از سوریه را مشروط بر پرداخت پول کردن- إحیاءِ باج گیری کلاسیک-گواه برمغبون بودن کامل عربستان درعرصهء تعقل سیاسی نیست؟بناءً جا دارد ازموضع گیری کشورهای ازقبیلِ ناروی استرالیا ودنمارک و مخصوصا کانادا که برای حفظِ حقوقِ”اتباع اکتسابی”خود در ازادی تنقل دفاع کردند,غبطه خورد.
پس درسایهء چنین مقوله که سیاست دین ندارد که تصحیح ان این است”لادینی سیاسی برغم ادعای دیانت,دین ندارد” برمردمانی بی بضاعتی چون ماست که برای سیاست های متغیرویا همیشه تابع,سروکلّهء هم را نشکنیم. این به معنیِ این نیست که ارزش والای رفض ظلم و استبداد را فراموش کنیم وبا درقبالِ مصائبِ برادرانِ انسانی ومصائبِ بردرانِ ایمانی مان بی تفاوت باشیم.اما به معنی این است که بیشتر متوجه خود باشیم. امروزه غلامیت برای غلام در کشورِ ما زنجیرِدرازگسترده است. با درکِ واقعیت های عینی جامعهء خود با درکِ حقِ ما در محدودهء جغرافیایی وقانونی خود شاید بتوانیم از زنجیرِحکومت های هندوستانی,پاکستانی, ایرانی,عربستانی, رهایی یابیم.آنگاه که ما,ما گشتیم انسان تر,آزاد تر,ومسلمان تر,خواهیم زیست.ایا روزی خواهد رسید که همه اطیاف سیاسی وهمه منسوبین ایمانی کشورِما چنین مصلحت را درک کنند؟
حق تعالی میفرماید(إنّ مَوعِدهم الّصبح ألیس الّصبحُ بِقریب)”بیشک وعده گاه ایشان فردا است.آیا فردا نزدیک نیست؟.
الحق.چه فرداهای که انتخابِ فاسد ما ان را به غضب الهی رقم میزند.
Comments are closed.