با آنکه تحلیل های نا مطلوب سیاسی از وضعیت کشور صورت میگرفت و بعضی از حلقات داخلی و خارجی میخواستند شعله های تشنج و بن بست انتخاباتی را ناجوانمردانه به سمت منفی انعکاس دهند اما خوشبختانه مردم افغانستان از این آزمون تاریخی -هر چند با قربانی شدن دموکراسی و انتخابات- پیروز میدان بر آمدند.
تشکیل حکومت وحدت ملی که از سوی جان کری برای بار اول مطرح بحث قرار گرفت آهسته آهسته با فراز و نشیب هایش از سوی نامزدان ریاست جمهوری پذیرفته شد و یکتعداد آن را به فال نیک گرفتند.
بحث اینجاست که آیا پیامد انتخابات را که (حکومت وحدت ملی ) اعلان کردند افغانستان را به مسیر مطلوب رهنمون می شود یا خیر؟!
به باور بعضی از مردم این حکومت(حکومت وحدت ملی) مشارکتی و ایتلافی خوانده شده و تقسسیم قدرت خلاف ارزش های دموکراسی و حقوق شهروندی تلقی می گردد، به باور این مردم هیچ تفاوتی میان حکومت وحدت ملی به این شکل موجود و حکومت های ایتلافی وجود نداشته و پایان دموکراسی و تمثیل اراده مردم محسوب می گردد.
اما جریان دوم را باور بر این است که هیچ راه حلی دیگر بجز حکومت وحدت ملی با در نظر داشت تعاملات سیاسی موجوده در افغانستان وجود نداشته و مردم از وضعیت پیش آمده در انتخابات به ستوه آمده بودند و لازماً باید حکومت وحدت ملی را می پذیرفتند.
ما بدین باوریم که اگر نامزدان اراده واقعی برای رفع بحران های موجود در افغانستان داشته باشند این حکومت تا اندازه کار آمدی خواهد داشت و اگر نیات هر دو تیم انتخاباتی مطلوب و همه پسند نباشد و صادقانه در حکومت وحدت ملی سهم نگیرند این انتخابات یک نتیجه مقبول را به ارمغان نخواهد آورد. دیده شود که این ها ( داکتر اشرف غنی احمد زی و داکتر عبدالله عبدالله ) به تشکیل یک کابینه متخصص و شایسته می پردازند و یا در تشکیل کابینه به سلیقه ها کما فی السابق می پردازند. هنوز خیلی وقت است که همه ابعاد حکومت وحدت ملی را به تحلیل گرفت.
به امید بیرون شدن افغانستان از فضای اختناق آور و بی اعتمادی.
Comments are closed.