این روزها و پس از اعلام رسمی خبر انتقال سفارت امریکا از تل آویو به اورشلیم یا همان بیت المقدس که روزگاری قبله ی مسلمانان جهان بود؛ این مساله سر و صدای زیادی به پا کرده است و حتی فراتر از آنچه که می بایست بدان پرداخته شده و شاخ و برگ گرفته است!
گذشته از تمام نقاط جهان و همه ی مسلمانان و غیر مسلمانانی که آگاهانه یا ناخودآگاه و دانسته یا صرفا همسو با سیل معترضان دیگر، نسبت به تصمیم اخیر دونالد ترامپ و کاخ سفید به خیابان ها ریختند یا در فضای مجازی شعارها دادند و انتقادها داشتند؛ می رسیم به افغانستانی که…
افغانستانی که خود وضعیتی چندان بهتر از فلسطین جنگ زده ندارد و شاید در پاره ای مسایل، چه بسا وخیم تر و تاسف بار تر باشد اما باز هم طبق روند معمول و مرسوم گذشته تاکنون، طعمه ی تبلیغات سیاسی و بزرگنمایی ها و جلوه دادن های بیش از حد و غیرضروری رسانه های غربی شده است.
این درحالی است که بسیاری مسایل حایز اهمیت تر درخصوص اقتصاد، فرهنگ، دین، مسایل اجتماعی و سیاسی پیرامون مردم ملکی و آواره و بیجا شده ی فلسطین وجود دارد که در سکوت محض و مطلق رسانه های ارتباط جمعی، تداوم می یابد و کارد را به استخوان فلسطینیان رسانده است.
اصلا چرا راه دور برویم؟! در خود همین افغانستان که بارها و مکررا گفته شده دست کمی از فلسطین ندارد و به مثابه ی دو روی یک سکه اند؛ نیز بسیاری مسایل حایز اهمیتی تر و حیاتی تر همه روزه قربانی بزرگنمایی های جهت دار مسایل حاشیه ای و کم تاثیر در زندگی مردم ملکی می شود.
در همین راستا می توان مدعی شد آنچه دیروز بر سرکابل آمد و پایتخت قلب آسیا را پایگاه دایمی نظامی امریکا در منطقه کرد و به تبع آن افغانستان را در یک چالش عظیم همیشگی با دشمنان و رقبای دیرینه ی ابر قدرت غرب همچون ایران و روسیه و چین و هند قرار داد؛ به نوعی دیگر و…
و شاید به مراتب با اثرات فاجعه بار و دامنه دار کمتری، امروز بر سر فلسطین آمده است که میزبان و پذیرای اجباری و تحمیلی سفارت واشنگتن در بیت المقدس یا اورشلیم شده است؛ اما همان جهت دهی سیاسی و تبلیغاتی مانع از آن شد که مردم ملکی افغانستان که این روزها برای از دست رفتن قدس فریاد واویلا سر داده اند، برای از دست رفتن تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و استقلال خود حتی آهی از نهاد برآورند!
Comments are closed.