باید برای هرسال حکومت کرزی یک صفحه را اختصاص داد!

اگر تاریخ طوری نگاشته شود که نه بسیار طولانی و ملال آور باشد و نه هم بسیار مختصر و گنک، باید برای هرسال یک صفحه را اختصاص داد.
با این حساب تمام صفحاتی تاریخ که برای حاکمیت سیزده سالهء آقای حامد کرزی نگاشته می شود حد اقل سیزده صفحه خواهد بود.
امیدوارم تاریخ نگاران معاصر و دانشمندان علم تاریخ این سیزده صفحه را در کتب خود سفید سفید بگذارند و در آن چیز ننویسند. چون:
1 ـ در این سیزده سال بسیار مشکل است که تفکیک شود که چه خوب بود و چه بد؟
اگر نسبت به جنگها و ویرانی های گذشته و یا یگان بازسازی های روتینی دیده شود شاید بعضی ها آن را خوب بپندارند، اما اگر به واقعیت و زمینه ها و امکانات بنگریم در آن چیزی از خوبی نیست.
2 ـ در این دوره یک حرف و یا عمل حسابی؛ علمی، سازنده، یک عمل اصلاح گرایانه، یک تحول مثبت دینی و دنیوی ندیدیم، یک شخصیت برجسته، کاریزما، نمونه، دانشمند، متخصص، وطندوست، پاک، با تقوی و… در هیچ یک از قوای سه گانهء دولت دیده نشد. (حد اقل اسناد تحصیلی بیشتر از 50 فیصد وزرای دولت جعلی بود و همهء بزرگان، رهبران، دانشمندان، دست اندرکاران و حتی افراد عادی جامعه آنرا میدانستند)
3 ـ همه چیز بر پایهء چاپلوسی، روابط، بی تجربگی، تسامح، مداخلات از بالا به پایان، فساد اداری بی سابقه و از همه بدتر احساسات زودگذر رئیس جمهور انجام می پذیرفت.
4 ـ در این سیزده سال از یکسو شاهد وقاحت فرهنگی، برهنگی، بی حیایی، گسترش خشونت خانوادگی، شخصی و اجتماعی بودیم و از سوی دیگر صدای قرآن، مدرسه، مراکز تعلیم قرآن، مساجد، مفتی خانه ها، دانشگاههای اسلامی و تلویزیونهای اسلامی و در عین حال مراکز و مؤسسات سکولر و تلویزیونهای کفری و… بودیم. تقریبا سخنگویان کفر و سخنگویان اسلام با هم صدای مساوی داشتند.
5 ـ در سیاست هم چیزی بنام دوست و دشمن، خط سرخ و سبز و سیاه وجود نداشت و همه چیز بی رنگ بی رنگ می نمود.
6 ـ خوبی ها زیاد زدوده نشدند، بدی ها نه تنها که کم نشدند بلکه نهادینه شدند.
7 ـ خلاصه همه چیز بر هم و درهم بود و سه چهار مداری سی میلیون نفوس را مصروف ماربازی و دار بازی کرده بودند….
پس بهترین راه اینست که؛ این سیزده سال را از تاریخ حذف کنید، یا اینکه با عنوان (سیزده سال اول دموکراسی) سیزده صفحهء کتاب تاریخ معاصر را سفید بگذارید.
شاید بپرسید چرا سفید بگذارند و مصرف کاغذ کنند؟
پاسخ: در زمان جهاد یک روزنامهء ایرانی سخنرانی های هفت رهبر جهادی را در به چاپ رساند، ولی یک صفحه را که مربوط سخنرانی مولوی صاحب محمد نبی محمدی می شد، سفید گذاشته شده بود. ناشر در این صفحه با خط درشت نگاشته بود: «از سخنرانی جناب محمدی چیزی دانسته نشد!»

محمد میرویس غیاثی