کمبود (ملی بس) مردم را به ستوه آورده است

کمبود )ملی بس( مردم را به ستوه آورده است

در ایستگاه وسایط  نقلیه شهری هر صبح و شام جمع کثیری شهروندان کابل را می بینید که بی صبرانه منتظر وسیله ای هستند تا آنها را به محل کار شان برساند. انتظاری که نتیجه در بر ندارد.

از زمانی که وسایط شهری ملی بس به رانندگان آن به اجاره داده شده است مشکل همشهریان افزایش یافته است زیرا رانندگان برای کسب منفعت بیشتر تا زمانیکه وسایط مذکور مملو از راکب نگردد حرکت نمی کنند راکبین ناگزیر اند تا نیم ساعت و یا بیشتر انتظار بکشند، رانندگان در مسیر راه افراد دیگری را نیز سوار می کنند که این عمل علاوه بر این که وقت شهروندان را ضایع می کند و از سوی دیگر راکبان مجبور هستند ازدحام بیش از حد و گرمای توان فرسای داخل ملی بس را نیز تحمل کنند. انتظار برای سرویس های شهری شهروندان کابل را به ستوه آورده است. آنانیکه توان پرداخت در وسایط خصوصی را ندارند ناچار اند که نیم ساعت و یا بیشتر از آن در ایستگاه ها منتظر بمانند. باشندگان کمپنی می گویند که ما به مشکلات زیادی رو برو هستیم در گذشته ها در این مسیر موتر های ملی بس فعالیت داشتند اما چندین سال می شود که رفت و آمد ملی بس از این مسیر قطع شده است اهالی کمپنی در موتر های شخصی رفت و آمد می کنند و دریوران طبق میل خویش کرایه اخذ می کنند کدام لایحه یی مشخص ندارند و کسی از آنها باز پرسی نیز نمی کنند. سخن عامیانه است که می گویند پهلوان زنده خوش است، ما هم خوش هستیم که ریاست ملی بس داریم نامش است وفعالیتش محسوس نیست.

احمد شکیب باشنده مکرویان چهارم می گوید محصل دانشگاه می باشم، مجبور هستیم که از موتر های شخصی استفاده نماییم. هر روز مبلغ صد افغانی با وسایط شخصی می پردازیم، وسایط ملی بس وجود ندارد که ندارد. یک خانم که اسمش را آصفه می گوید، معلمه در یکی از لیسه ها بنام بی بی مهرو می باشد و می گوید که خانه ام در کارته سه است و از کمبود وسایط ملی بس شکایت دارد. یکی از کارمندان ریاست ملی بس که از گفتن اسمش خودداری کرد می گوید عامل  کمی و کاستی و چالش های که در سر راه فعالیت ملی بس ها قرار دارد، وجود بس های غیر فعال است که به نسبت عوارض تخنیکی نیازمند پرزه جات جدید است، تعدادی از بس های که فعالیت می کنند در طول روز عوارض تخنیکی نیز پیدا می کنند عده یی دیگر از بس های فعال به دلیل کمبود دریوران در حالت استراحت به سر می برند چرا که برای دریوران ملی بس مانند سابق امتیاز داده نمی شود اما با وجود کمی و نبود بس ها، ریاست ملی بس توانسته ضرورت مردم را تا حدی مرفوع بسازد.

پرسش دیگر در ارتباط ممانعت ورود اطفال زیر سن دوازده ساله می باشند که نگران ها و دریوران به زور از آنها پول اخذ می دارند و یا آنها را سوار نمی کنند. شما و یا ریاست ملی بس در زمینه چه اجرات کرده اید؟

کارمند متذکره چنین پاسخ ارایه کرد: آن عده دریوران و نگران های ملی بس که مانع ورود اطفال در ملی بس شوند و یا هم از آنها پول اخذ می کنند مجازات خواهد شد چنانچه تا حال دریوران و یا نگران ها در زمینه تخطی کرده اند آنها را از وظایف شان برکنار کرده ایم. ملی بس موتر دولتی است و در خدمت همه مردم به خصوص شاگردان مکاتب قرار دارد نباید آنها مانع گردند و یا از آنها به زور پول اخذ نمایند. یکی از نگران های ملی بس چنین می گوید: رانندگان، ملی بس را اجاره گرفته و مجبور هستند تا روزانه تقریباً مبلغ 3500 افغانی و یا بیشتر از آن به تصدی ملی بس تحویل بدهند. وی افزود عوارض تخنیکی موتر را باید خودشان بپردازند در حالیکه در خود تصدی ملی بس ورکشاپ موجود است و از سوی دیگر معاش کافی نیز ندارند اگر آنان پول ملی بس را پوره نکنند باید تاوان بدهند. چند تن از کارکنان ملی بس می گویند: اگر بس های برقی دوباره فعال شوند از یک طرف می تواند بر اقتصاد کشور مفید باشند و از سوی دیگر از آلودگی هوا نیز جلوگیری به عمل می آید.

هر چند که شنیده می شود ریاست ملی بس در رابطه به فعالیت بس های برقی نوید هایی داده است اما تا هنوز از فعالیت دوباره آنها خبری نیست.

محمد نسیم عزیزی