زنگ مکاتب افغانستان با حضور رئیس جمهور به صدا در آمد و متعلمین مکاتب مختلف کشور آغاز سال تحصیلی شان را در بهار ۱۳۹۷ آغاز کردند. رئیس جمهور دولت افغانستان بویژه وزارت معارف از تلاش و کوشش برای بهبود وضع متعلمین و معلمین یاد نمود و از ساختن مکاتب جدید سخن ها راندند، اما آنچه ملت ما در طول سالیان به خصوص پس از تحول اخیر که افغانستان در محور توجه جهانیان قرار گرفت و میلیاردها دالر به این سر زمین سرازیر شد، شاهد آن است، این است که تعلیم وتربیه برای اطفال افغانستان با دشواری های فراوانی روبرو بوده است. اگر از مکاتب خیالی عالی جنابان که هم چون لکه ننگی به دامان دولت مردان باقی خواهد ماند بگذریم بر اساس تحقیقات انجام شده هنوز هم ۳،۸ میلیون کودک افغانستان از تحصیل و امکانات آن محروم اند،هنوز هم ۵۰ درصد مکاتب افغانستان به اقرار رئیس جمهور تعمیر ندارند و هنوز هم معیارهای اساسی برای استخدام معلمین وجود ندارد و بدین گونه ما شاهد آنیم که بر اساس راپور سازمان ملل متحد ، افغانستان یکی از خطرناکترین کشور ها برای اطفال می باشد.
وضعیت فلاکت بار اطفال افغانستان در لابلای جنگ و ادامه جنگ هر روز وخیم می گردد و نا امنی و افراط گرایی ناشی از دخالت های کشور های معلوم الحال وضعیت اطفال افغانستان را به یکی از فاجعه بارترین وضعیت تبدیل نموده است.
در پهلوی این امر عدم موجودیت مراقبت های صحی و سوء تغذی باعث مرگ و میر بیشتر اطفال در افغانستان می گردد ، نیم نگاهی به وضعیت بیجا شدگان که در اثر خشونت و در گیری های پیاپی نیرو های تروریست و عدم پلان امنیتی دولت افغانستان در همین کابل صورت گرفته است می تواند عمق فاجعه را در کل افغانستان به ما نشان دهد.
مولفه های اصلی تعلیم و تربیه در کشور های جهان رسیدگی قطعی به تمام اطفال و متعلمین برای ایجاد نمودن شرایط بهتر تحصیل و آموزش است این مئولفه ها همگام است با امنیت مالی ، تعلیمی ، فرهنگی و اجتماعی که در فضای آن اطفال یک کشور رشد و نمو میکنند و برای فردای بهتر سرمایه های ماندگار و پر از اطمینان می شوند.
توازن در امکانات تحصیلی یکی دیگر از شاخصه های مئولفه های تعلیمی می باشد ، یک کشور به عنوان یک بدن با هم پیوسته است رشد و نموی این بدن احتیاج رسیدگی در همه ساحه های اقتصادی ، سیاسی ، تعلیمی می باشد اگر چنانچه نتوانیم این بدن را سالم نگه داریم نمی توانیم ادعای یک جامعه پیشرفته را داشته باشیم و نه می توانیم از رشد متوازن صحبت نماییم و بدین گونه امراض بیسوادی ، صحی و… باعث تضعیف بدن اصلی یک جامعه و کشور می گردد.
تعلیم وتربیه نقش بسیار اساسی و ارزشمندی در آینده کشور دارد و چنانچه دولتمردان ما نتوانند این مهم را با تمام زمینه های آماده سازند به هیچ وجه نمی توانند ادعای یک حکومت مردم سالار را داشته باشند.
یکی از علت های مهاجرت های دسته جمعی در پهلوی امنیت کاری و امنیت جانی مردم مسئله تعلیم و تربیه اطفال نیز می باشد که بسیاری از خانواده ها را مجبور به مهاجرت می کنند ، مهاجرین در پهلوی صد ها دلیل دیگر تربیه اطفال شان را در یک فضای نسبتاً آرام به عنوان یکی از دلایل مهاجرت شان عنوان می کنند.
آری زنگ مکاتب به صدا در آمد اما هزاران هزار اطفال افغانستان از تحصیل محروم اند ، در فضای کاملا نا امن زندگی می کنند ، از هیچ گونه مراقبت های تعلیمی و صحی برخوردار نیستند و با مشکلات بی شماری دست و پنجه نرم می کنند و حتی در شهر های بزرگ که اطفال از امکانات تحصیلی خوبتری بر خوردار اند، هیچ گونه امنیت روانی برای رفتن به مکتب وجود ندارد و طفل که صبح به مکتب می رود تا بر گشتش روح و روان خانواده را خُرد می کند و هیچ کس در فضای نا امنی مطمئن نیستند که طفل شان وقتی از خانه به مکتب می روند به خوبی و صحت مندی به خانه بر گردند و بدین گونه در یک فضا ی ترس و اضطراب منتظر بر گشت طفل شان می مانند.
گرچند رئیس جمهور با وعده های بسیار دل گرم کنندۀ سال ۱۳۹۷ را سال آموزش و پرورش (معارف) اعلام کرد و گفت که به نهادهای دولتی هدایت داده تا به آموزش و پرورش افغانستان همکاری همه جانبه کنند، اما از آنجاییکه وعدۀ های قبلی رئیس جمهور برای بهبود وضع تعلیم وتربیه و رسیدگی به امور معلمین از جمله تهیه مسکن نه تنها عملی نگردید که معلمین با دشواری های بیشماری دست و پنجه نرم می کنند و شمار مکاتب بدون تعمیر هر روز بیشتر می گردد. باور به تحقق پلان های رئیس جمهور کاریست مشکل. فضای تحصیلی وقتی آماده می گردد که دولت ما پاسخگوی واقعی تعلیم و تربیه اطفال گردد و مهم ترین این شرایط فضای امنیتی و شرایط متوازن تعلیم و تربیه برای همه اطفال افغانستان است. شریف ناصر زاده
Comments are closed.