جنگ و صلح افغانستان یکی از پیچیده ترین و پر ابهام ترین بحث هایی است که اذهان عامه و محافل سیاسی و جامعه مدنی را نگران ساخته است. توهمات ناشی از تهدیدهای نظامی های خارجی و تهدیدهای مخالفان مسلح حکومت دایره زندگی شهروندان افغانستان را تنگ ساخته است.
داکتر زلمی خلیلزاد سفیر پیشین آمریکا در افغانستان در برنامه «تحول» گفت: در افغانستان در سالی که گذشت، جنگها شدت یافت. علاوه بر این مخالفان مسلح دولت، از جمله طالبان، گروه حقانی و گروه دیگری به نام داعش در حال آمادگی برای جنگهای سال آینده هستند. دشمن می خواهد در سال آینده تهدیدها را بیشتر کند. تا اگر جنگ ها شدت یافت دشمن بتواند در امن زندگی کند. حکومت در افغانستان باید همه این چیزها را مدنظر بگیرد و برای همه این مسایل آمادگی بگیرد.
وی، حکومت افغانستان را موظف دانسته تا برای مشکلات امنتیی سال آینده برنامه ریزی دقیق داشته باشد و افزود: این مشکلات فقط در افغانستان وجود ندارد، حتی کشورهایی که حالا جزو کشورهای موفق محسوب می شوند، چنین مشکلاتی را داشته اند. مساله مهم این است که رهبر افغانستان چطور بتواند یک پلان برای مقابله با مشکلات تدوین کند. درست است که سالی که گذشت، سالی سراسر جنگ و مشکلات بود اما باید برای امسال برنامه درست تنظیم کند و از مشکلاتی که در گذشته وجود داشت، درس بگیرد. کشورهای خارجی هم در سیاست های خود تغییراتی آورده اند، از جمله آمریکا که قرار بود نیروهای خود را کاهش دهد، از این کار دست کشید و نیروها را باقی گذاشت، چرا که شرایط را وخیم ارزیابی کرد. تا وقتی افغانستان به کمک های خارجی نیازداشته باشد، آمریکا کمک خواهد کرد.
خلیلزاد، ماندن نیروهای آمریکایی را در افغانستان بر خلاف تمایل مخالفان مسلح دولت دانسته و بیان داشت: قوای نظامی پاکستان، به خصوص استخبارات نظامی، هنوزبه این موقف نرسیده اند که طرفدار جدی کمک برای آوردن صلح در افغانستان باشند. دشمنان داخلی هم که با پاکستان همکار هستند، آنها هم می خواستند ببینند که در صحنه جنگ چه می شود فکر می کردند که آمریکا قوای خود را کم می کند و فکر می کردند که بالانس قدرت هرچه زیادتر به نفع آنها تغییر خواهد کرد اما این اتفاق رخ نداد و آمریکا نیروهای خود راباقی گذاشت.
به باور سفیر آمریکا، فشار آمریکا و چین باید بر پاکستان آنقدر زیاد شود که این کشور، منافع سوق الجیشی خود را در خطر ببیند و اگر کمک جدی در آوردن صلح در افغانستان نکند، تحت فشار بیشتری قرار بگیرد. فعلا هم شرایط طوری نیست که فشاری که ضروری است بر روی پاکستان آورده شود. باید درنظر داشت که افغانستان جزو یک بازی بزرگ بین المللی و منطقه ای است. درست است که این موضوع برای افغانستان مهم ترین مساله است اما برای قوای بین المللی، این جزوی از کارهایی است که در سطح دنیا می کنند، فعلا هم چین و آمریکا روابطی با پاکستان و دلایلی برای رابطه خود با این کشور دارند. به طور کل، در نشست های چهارجانبه آمریکا نقش بیشتری دارد. دلیل آن هم موجودیت قوای آمریکا در افغانستان و در میدان جنگ است، چین این شرایط را ندارد.
Comments are closed.