اسفندیار باش

دارند  عشق را به خیابان می آورند

گل می برند و خالیِ گلدان می آورند

 

از من نپرس حال و هوایم چگونه است!

این روز ها که بغض فراوان می آورند

 

با هر نسیم،‌ داغ دلم تازه می شود

پس کی برای پنجره، باران می آورند ؟

 

در دوردستها، خبری از بهار نیست

تقویم ها همیشه زمستان می آورند

 

آه ای شب عزیز!  لباس عزا بپوش

تابوت ماه را لب ایوان می آورند

 

اسفندیار باش و از این ضربه ها نترس !

رویین تنان،‌ حماسه به میدان می آورند…

دکتر سارا جلوداریان