آیا حکومت چشم و گوش خود را بسته است؟!

حزب تحریر از سالها قبل در کشور ما فعالیت داشته است اما متاسفانه حکومت ما چنان ضعیف است و چشم و گوش خود را بسته است که هیچ اقدامی برای جلوگیری از آن نکرده است
تاریخ انتشار: ۱۱:۳۹ ۱۳۹۴/۹/۴ کد خبر: 106844 منبع: نسخه چاپی
داکتر عبدالله در مورد حزب تحریر سخن گفت. وی حزب تحریر را به عنوان شاخه غیر نظامی گروه های تروریستی در افغانستان تلقی کرد و گفت فعالیت های گسترده این حزب در همه جای افغانستان به چشم می خورد. اگر اینگونه است چرا پس از سالها دولت لب ب سخن در این مورد می زند و چرا از فعالیت آن جلوگیری به عمل نیامده است؟

مولوی عبدالرحمان رحمانی عضو مجلس نمایندگان و عامل دین در برنامه «آماج» گفت: احزابی که به نام احزاب اسلامی یا تندرو در کشورهای اسلامی ظهور کرده اند در تحولات اخیر پیامدهای خوبی نداشته است و به عنوان تندرو معرفی شده اند. آنها نه تنها در افغانستان بلکه در کشورهای اسلامی به عنوان بنیادگرا ظهور داشتند. دعوت و تبلیغ آنها هم به سوی یک سلسله تحولات بوده است. حزب تحریر هم که از این جمله است از سالها قبل در کشور ما فعالیت داشته است اما متاسفانه حکومت ما چنان ضعیف است و چشم و گوش خود را بسته است که هیچ اقدامی برای جلوگیری از آن نکرده است. حزب تحریر از سالها قبل در افغانستان ظهور داشته و شش سال قبل شاهد فعالیت های آنها بودم و در آن زمان هم صدای خود را از طریق رسانه ها بلند کردم. آنها فعالیت می کردند و روحانیان را دعوت به پیوستن به حزب می کردند. آنها عقیده داشتند که یک خلافت باید در تمام کره زمین باشد و جمهوری ها باید از بین بروند و موارد بسیار قوی را از قرآن و احادیث چاپ کرده بودند و در هنگام بیرون آمدن مردم از نمازهای جمعه به دست مردم می دادند. حکومت همه اینها را دیده اما چشم و گوش خود را بسته بود.

وی در خصوص دلایل به وجود آمدن گروه هایی مثل تحریر اظهار کرد: در طول تاریخ مشاهده می کنیم که هر گاه که پایه های دولتهای بزرگ لرزیده و با سقوط مواجه شده است از حرکات همین کانون های علمی، محصلین و علما شده است. حالا دولت در باب جذب و تالیف روشنفکران دینی هیچ کاری را انجام نداده و این مسوولیت دولت است. فاصله ای را که علما و روحانیون، حقوقدانان و محصلان ما از دولت دارند خود به خود زمینه سازی برای رشد افراط گرایی در کشور می کند. هر گروهی علیه دولت و در جهت انتقاد از آن دولت باشد برای علمای ناراضی می تواند جذب کننده باشد.

مولوی از بی توجهی دولت به علما انتقاد کرده و گفت: دولت از علما فقط استفاده مقطعی کرده است و هرگاه به آنها نیاز داشته است به آنها رشوه یا حق السکوتی داده که کارش راه بیفتد. در حالیکه نظام ما اسلامی است و باید استوار بر مشاوره عما باشد. در این دولت نه برای عما ارزشی قایل شده است و نه آنها مصونیت جان و مال دارند.

وی این نارضایتی را باعث دامن زدن به فعالیت های افراطی گرایی می داند و می گوید: ناراضی بودن علما در کشور پدیده خوبی نیست چرا که تمام مردم در کشور گرایش های دینی دارند و حرف شنوی آنها از علما بالا است. فعلا نود و پنج درصد از علمای دین از دولت ناراضی هستند، چرا که حرف علما این است که وقتی دولت اسلامی است باید قوانین اسلام تطبیق شود. در حالیکه در این دولت حدود و قصاص برای مجرمان وجود ندارد. مجرمان در این دولت تکریم می شوند. کسی که ده ها بار قتل کرده است در بالاترین جایگاه های این کشور قرار دارد و ده مورد از اینگونه مسایل که در کشور ما و در حکومت ما موج می زند.

مولوی در خصوص حزب تحریر گفت: فعالیت های حزب تحریر و ادعایشان صد در صد ضرر به پیکره اسلام است. چرا که آنها مانند داعش ادعای خلافت سرتاسری در جهان اسلام می کنند در حالیکه هیچ گروه و هیچ کسی تا زمان امام زمان شرایط آن را ندارد و شرایط زمانه نیز تا آن زمان برای چنین چیزی مهیا نخواهد بود.