اگرچه خود برگزاری انتخابات فرمالیته و نمادین برای به ظاهر احترام گذاشتن به آرای مردم ملکی و در واقع فرصت زر اندوزی و تصاحب چوکی به لابی گران و فرمایش شدگان و آقازادگان نیز مورد تایید و قبول صد در صدی نهادهای مدنی، رسانه ها و آگاهان سیاسی نیست؛ اما به مراتب بهتر از تداوم غیر قانونی و نامشروع دوره کاری نمایندگان ملت در شورای ملی یا در ارگ ریاست جمهوری است.
آنچه که تا حدودی عامل بازدارنده از فساد علنی و نقابی نازک برای معامله گری ها و خیانت ها و دزدی های دست اندرکاران حکومت و خزانه ملی اعم از ارگ نشینان، قانون گذاران و دستگاه های قضایی بوده است؛ حفظ پایگاه مردمی و آبروی اندک برای انتخابات بعدی و در واقع تنازع برای بقا در سیستم فاسد اداری افغانستان است و بس! از همین رو با تداوم 8 ساله ی دوره ی کاری نمایندگان دروغین و مایه ی شرمساری ملت در پارلمان و مجلس سنا با تعویق پیاپی انتخابات دوره ای تا اطلاع ثانوی، شاهد و شنونده بوده ایم که به مراتب دست های آلوده قویتر، نقاب ها برافکنده تر، افشاگری ها و اتهام زنی های متقابل بیشتر شده و در یک کلام شورای ملی تا خرخره غرق در منجلاب فساد فرو رفته است.
حتی کسانی که حفظ ظاهر می کرده اند تا بار دیگر بتوانند آب رفته را به جوی بازگردانند و خود را در قالب یک نماینده ی دلسوز و متعهد و مسوول مردم ملکی در انتخابات آتی، جا بزنند وقتی برگزاری انتخابات و ختم دوره ی کاری شان را معلق و نامعلوم دیدند؛ در فساد جری تر شده و از برای عقب نماندن از قافله ی دزدی ها و خیانت ها از یکدیگر سبقت جستند. بنابراین از شورای ملی که خود نامشروع و غیرقانونی و بدون هیچ توضیح و استدلالی به کار خود ادامه می دهد و خود را خادم ملت نه بلکه سرور و محق خیانت ها و دزدی ها و لابی گری ها و انحصار امتیازات خاص اعم از بادیگاردها و سفرهای اروپایی ها و بورسیه ها می داند؛ نباید انتظار نظارت بر ارگ و دادستانی و دیگر دستگاه های حکومتی را داشت. این درحالی است که برای تمام سفرهای از جزیی و بی اهمیت گرفته تا بزرگ و خاص، برای تمام نشست ها و کنفرانس ها و برنامه های تبلیغاتی و بزرگداشت ها و سالگردهای کلیشه ای، برای تمام معاشات و امتیازات گزاف و تشریفات غیرضروری دیگر، بودجه در اختیار ارگ هست و بهانه اینست که برای برگزاری انتخابات بودجه و امکانات متناسب و مقتضی در اختیار ندارند!
8 سال تداوم بی وقفه ی فساد و تبانی در شورای ملی که گویی تکیه زدن بر چوکی های پارلمان را میراث پدری نمایندگان خانه ی ملت کرده و چیزی جز 8 سال درجا زدن و سکون در منجلاب فساد و وطن فروشی در بر نداشته است صرفا یک حقیقت تلخ و گزنده را نمایان می سازد و آن اینکه: دست از این پارلمان بشویید و امیدی به اصلاحات و تحول نداشته باشید. afghanpaper
Comments are closed.