بهترین وقت برای آموختن و کسب مهارت، جوانی است!

گذر زمان را هیچ‌گاه نمی‌توان متوقف کرد؛ می‌رود ومی‌رود، همچو ماه و همچو خورشید.
هر لحظه‌ای که‌ می‌گذرد، فریاد بر می‌آورد که ای انسان! ای که به داشته‌هایت مغرور و از نعمت‌هایی که خداوند به تو بخشیده است، سرمستی. پیوند تو با زندگی و زنده‌ بودن در حال فروپاشی است. به‌هوش باش که وقت از طلا هم با ارزش‌تر است اگر قدر بدانی.
لحظه‌های زندگی پی در پی می‌گذرند، ساعت‌ها، روزها، ماه‌ها و سال‌ها هم سپری خواهند شد تا جایی که فقط تو می‌مانی و قبری که برای استقبالت دهان باز کرده و آرزوی در آغوش کشیدنت را دارد. آن‌گاه هیچ راه بازگشت و فراری نخواهی داشت. باید تسلیم شوی و منتظر بمانی که کی ملک الموت خواهد آمد.
بدون شک یکی از آرزوهای اساسی و بزرگ کهن‌سالان و پیرمردان این است که: «ای کاش از سرمایه‌ی جوانی‌ام بیشتر استفاده می‌کردم، هر لحظه‌اش را صرف آموختن چیز جدیدی می‌کردم و به اندوخته‌هایم می‌افزودم. ای‌کاش وقتی قدرت و نیرو داشتم، برای چنین روزی اعمال خوبی پس انداز می‌کردم تا امروز خیالم بابت اعمال صالحه راحت می‌بود!»
بهترین وقت برای آموختن و کسب مهارت، جوانی است، پس قدرش را باید دانست.
به‌قول شاعر:
ای‌که دستَت می‌رسد کاری بکن /∗/ پیش از آن کز تو نیاید هیچ‌کار
نارویی