باید نوکری و غلامی به دیگران را کنار گذاشت!

باید نوکری و غلامی به دیگران را کنار گذاشت!
دولت در طول دوصد سال تاریخ مدون و مکتوب این سرزمین افغانستان شاهد بیگانه پرستی وضعف عمیق داخلی بوده است، و این سبب شده که افغانستان بار بار تحت عناوین مختلف شاهد استعمار کهن و نوین شرق و غرب باشد و نتواند که خود کفا باشد، دور نمی رویم اگر حکومت سیزده ساله آقای کرزی و فعالیت هشت ماهه شرکت سهامی آقای غنی و عبدالله را به بحث و بررسی بگیریم، سیزده سال تمام افغانستان شاهد حضور نظامی و ملکی بیش از چهل کشور دنیا بود و در این سیزده سال بیش از صد ملیارد دالر به این کشورسرازیر شد، تحت عناوین مختلف، ظاهرآ به نام کمک به مردم افغانستان، در تاریخ معاصر افغانستان این قدر توجه جامعه جهانی به افغانستان نشده بود ولی نتیجه همه این تلاش ها و پول های کمک شده چی شد غیر از حاکم شدن و تقویت شدن فقر، نا امنی، جهالت، بیسوادی، جنایت، خیانت، فساد اخلاقی، فساد اداری، کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر، آدم ربایی، سرقت، غلامی، ویرانی، فحشا، دین ستیزی، نقض قانون، فرهنگ معافیت و بد اخلاقی چرا؟ چون به اصطلاح رهبران ما بیگانه پرست بودند، وزیر و والی ما توسط شرق و غرب تعین می شد و بیگانه پرست بودند نه افغان پرست، تعهد به افغانستان و افغان نداشتند و تابعیت کشور های بیرونی را داشتند یک وزیر ما از پاکستان دفاع می کرد، دیگرش از ایران، یک والی ما از روسیه دفاع می کرد دیگرش از امریکا اصلآ افغانستان تبدیل به میدان جنگ نیابتی منظقه، فرا منطقه و جهان تبدیل شده است و تعدادی زیادی افغان های که در قدرت بودند بالای منافع این کشور ها لابی گری و چانه زنی می کردند.
در ضمن موجودیت ضعف عمیق درونی یعنی نبود حاکمیت قانون، فرهنگ زورگویی، جهاد فروشی، تیکه داری مذهبی و قومی، نبود ظرفیت های ملی، نبود برنامه و استرایژی ملی، نبود متخصصین واقعی، نبود فرهنگ همدیگر پذیری، نبود فضای کثرت گرایی، نبود سیستم مکافات و مجازات، نبود پرسان و بازخواست، نبود افراد پاسخگو به ملت و نبود انسان های دلسوز و وطن دوست، این حالت و روند در شرکت سهامی، آقای غنی و عبدالله شدت گرفت و به اوج خود رسید.از اغاز فعالیت این شرکت سهامی دقیق هفت میزان سال 1393 خورشیدی تا حال شما خود شاهد و ناظر حالت هستید که بیگانه پرستی به اوج خودش رسیده اصلآ تعدادی کسانی، که در حکومت هستند ویا هم در دولت به هویت خود می شرمند و خجالت میکشند فلانی خان از خون ملت تغذیه میشود، معاش می گیرد و صاحب ارگاه و بارگاه میشود ولی دفاع از منافع پاکستان می کند، دفاع از منافع ایران می کند، دفاع از منافع چین و روسیه می کند که این واقعآ جای شرم است، یک رهبر این شرکت پاکستان را دوست خود میداند ولی رهبر دیگری این شرکت هندوستان را، یک سهم دار این شرکت ایران را دوست خود میداند و سهم دار دیگر امریکا را ولی افغانستان و افغان دوست و وکیل مدافع ندارد. وقتی خارجی ها را می بینیم اصلآ افغان و افغانیت فراموش ما میشود وقتی یک بیگانه را می بینیم به سه زبان برایش خوش آمدید میگویم و تا زانو سر خم می کنیم ولی افغان را وحشی و جاهل خطاب می کنیم این بیگانه پرستی نیست چیست وقتی وزیر میشویم و ادعای خدمت به افغان و افغانستان را داریم از تابعیت بیرونی خود به خون خود اصلآ نمی گذریم اما وقتی بحث پول و کرسی مطرح میشود باز افغان واقعی و وطن دوست میشویم و ادعا جهاد کردن را هم می کنیم.
مشکلات و اختلافات شدید درونی بین ما بالای قدرت، نبود پلان و استراتژی کلان ملی، نبود روحیه ملی، نبود فکر ملی، نبود سیستم مکافات و مجازات، نبود پرسان و بازخواست، نبود یک میکانیزم ملی، برای استخدام افراد و اشخاص در پست های مختلف، نبود پروژه های عمرانی و بازسازی، عدم مدیریت بحران داخلی، موجودیت بحران بی اعتباری و بی اعتمادی، نبود یک اراده قوی سیاسی برای مبارزه با فساد اداری و اخلاقی و ده ها مشکل و چالش داخلی دیگر سبب شده که بحران فعلی تشدید یابد و وضعیت از بد بدتر شود.
نیاز مبرم است که یک ملت شویم، بیاید از این خواب غفلت بیدار شویم و مبارزه جدی و مداوم مدنی و ملی را آغاز کنیم، از خواسته های قومی، گروهی، سمتی و شخصی خود بگذریم، فکر ملی را به وجود بیاریم، دوست و دشمن خود را بشناسیم، بالای کشور و هویت خود افتخار کنیم و در دفاع از کشور و هویت خود باید حاضر به هرنوع قربانی باشیم و دست بکشیم از غلامی و نوکری به بیگانگان و سرمشق تمام افکار و اعمال خود انسانیت، عقلانیت و اسلامیت را بگردانیم.