افغانستان، امسال با چهره جدیدی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد شرکت کرده بود، سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری که از چهره های باسواد دولت وحدت ملی به شمار می رود. بیانیه او به مسایل مختلف مورد توجه دولت افغانستان پرداخته بود. او تلاش کرده بود تا چهره ای منطقی، عقلانی و پرتلاش از دولت افغانستان برای جهان به نمایش بگذارد که سخت در پی راهی برای برون رفتن از وضعیت جنگی، ناامن و بی ثبات کنونی است. او از کشورهای همسایه برای دورویی در مبارزه با ستیزه جویان افراطی که علیه دولت افغانستان می جنگند، شکایت کرد و خواستار توجه کشورهای جهان برای حل معضل تروریزم شد و خواست تا تروریست ها را به خوب و بد تقسیم نکنند. او گفت که فعلا بیش از ده گروه تروریستی در افغانستان علیه ما می جنگند که همگی برای ایجاد موانع در برابر پروسه دولت سازی و جلوگیری از استقرار صلح و ثبات، از بیرون به افغانستان فرستاده می شوند. یکی از اهداف عمده آنان سرکوب دموکراسی و آزادی بیان و رسانه های آزاد در افغانستان است و به همین جهت خبرنگاران در میدان های جنگ و حملات تروریستی در معرض تهدید جدی قرار دارند. دانش درخواست مشخصی از سازمان ملل متحد کرد که با تعیین یک نماینده ویژه، مصونیت خبرنگاران و رسیدگی به مشکلات آنان را مخصوصا در افغانستان مورد توجه قرار دهد. خبرنگاران و اصحاب رسانه ها در سال گذشته و روان خورشیدی سال سختی را پشت سر گذاشتند و قربانی ها و خسارات مادی زیادی را نیز متقبل شدند.
دانش گفت که به منظور شفافیت در انتخابات آینده پارلمانی، ریاست جمهوری و شوراهای ولسوالی ها، روند مشوره و مطالعات تخنیکی و حقوقی در باره اصلاح نهادهای انتخاباتی و قوانین انتخاباتی پایان یافته، قانون جدید انتخابات توشیح شده و به زودی اقدامات اولیه برای اصلاحات انتخاباتی به صورت عملی آغاز می شود.
سخنرانی نماینده افغانستان در سازمان ملل متحد، همانند سالهای گذشته، و همانند تمام سخنرانی های دیگر در مجامع سازمان ملل، برای دفاع از دولت و مردم افغانستان و ارایه چهره ای موجه و مورد قبول برای جهانیان تنظیم شده بود. این سخنرانی نکات جدی ای در خود داشت و اشاره های به پشت پرده و ریشه های مسایل افغانستان داشت. از کم کاری علما و مجامع مذهبی در جهان اسلام گرفته تا تصمیم های ناهماهنگ جامعه جهانی و دورویی کشورهای جهان در برخورد با تروریزم.
با وجود همه اینها، واقعیت هایی در کشور وجود دارد که در این سخنرانی به آن اشاره نرفته است. اولین مسئله ای که برای مردم مهم بوده امنیت است. هر چند که کشورهای منطقه و جهان در ناامنی های افغانستان دست دارند و سازمان ها و اشخاص و گروه هایی نمی خواهند افغانستان به دموکراسی و ثابت دست یابد، اما عوامل و زمینه های جدی در افغانستان وجود دارد که سبب شده تا تروریزم در این کشور برای سالهای سال جولان دهد و از این سرزمین سرباز بگیرد و بلای جان این مردم گردد. شکل و صورت دولت وحدت ملی که سران دولت بر سر تقسیم قدرت و منابع معمولا با هم درگیرند و ماه های متوالی برای معرفی اعضای کابینه اختلاف داشتند، نیز یکی از عوامل اصلی گسترش بی ثباتی و ناامنی ها در کشور به شمار می رود.
هر چند در این سخنرانی از همه کشورهای کمک کننده و قربانی های آنها سپاسگذاری شده بود (که مردم افغانستان نیز سپاسگذار همه کشورها و ملت هایی که به آنها کمک کرده اند می باشند)، اما حقیقت این است که ناهماهنگی و اشتباهات جامعه جهانی در افغانستان یکی از عوامل گسترش ناامنی ها و مصایب در کشور است. از نحوه مدیریت جنگ گرفته تا برخورد با دولت افغانستان و کشورهای همسایه، همه سبب شده اند تا امروز چنین وضعیتی را شاهد باشیم. افغانستان به راستی، ناکامی های زیادی در مبارزه با فساد اداری، کشت و قاچاق مواد مخدر، افزایش روز افزون معتادان مواد مخدر، گسترش جنگ و ناامنی به مناطق بیشتری از کشور، مبارزه با فقر، دفاع از حقوق بشری شهروندانش، اجرای اصلاحات واقعی در ادارات و …. دارد که چهره دولت افغانستان را در بیرون با سئوالات جدی مواجه ساخته است . هویدا
Comments are closed.