ضربِ شلاق

کارو بارِ مملکت رو بر تباهی میکشد

زندگی ما را بسویِ چار راهی میکشد

عافیت قصدِ فرار از شهرِ کابل میکند

انتحاری انتظار درارگِ شاهی میکشد

علتِ بیداد و بی امنی نظامِ کشور است

بارِ بی نظمی زقانون دستگاهی میکشد

تحتِ نامِ صالح وآشتی خون ریزند بارها

دردوغم را مردمِ بی سرپناهی میکشد

مامگرنیستیم بشرتاحقِ خود آریم بدست

ازچه رو یک ملتی بَر پرتگاهی میکشد

پاس وحدت را ندانستیم هریک زآنسبب

بارِدشمن را بدوشِ خویش واهی میکشد

شام تاریک محشرِ دیگر بپا خواهد نمود

پرده ازظلمت برُخسارِ چوماهی میکشد

بازشلاق است بفرقِ خواهران ومادران

ضربِ شلاق را زنانِ بی گناهی میکشد

عُمرها شد زار مینالد فروغ درغُربتش

ناله ها سودی نکرد بیهوده آهی میکشد

فروغ