خانواده‌های بی‌جا شده: برای برگشت به خانه پول نداریم

هزاران خانواده بی‌جاشده که در کابل در اوضاع بدی به سر می‌برند، می‌گویند که می‌خواهند دوباره به خانه‌های شان برگردند.

این خانواده‌های بی‌جاشده توان رفتن دوباره به ولایت‌های شان را ندارند و از طالبان می‌خواهند که آنان را دوباره به خانه‌های شان انتقال دهند.

با این حال بخش کمک‌های خوراکی سازمان ملل متحد می‌گوید که بیش ۵۰۰ هزار تن در افغانستان در نتیجه جنگهای پسین آواره شدهاند.

 

شیر محمد که با خانواده‌ی هشت نفری‌اش از بغلان آواره شده است می‌گوید که در گذشته کمک‌های بشر دوستانه برای آن‌ها فراهم می‌شد، اما پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان هیچ نهادی برای آنان کمک نکرده است.

 

شیر محمد، بی‌جا شده، گفت: «ما یک ماه می‌شود که به کابل بی‌جا شدیم، قبل از این برای ما کمک می‌شد اما دوهفته است که نه نان برای خوردن و نه آب برای نوشیدن داریم. از طالبان می‌خواهیم به ما رسیده‌گی کند.»

 

این آواره‌گان از وعده‌های عوام فریبانه حکومت پشین شکایت می‌کنند و از طالبان و نهادهای مدد رسان می‌خواهند که برای شان کمک کنند و آنان را دوباره به خانه‌های شان برگردانند.

 

بی بی هوا، یک آواره جنگ، گفت: «خانه‌ی ما در پلخمری هاوان خورد و از بین رفت و این جا در زیر آفتاب با کودکانم شب را روز می‌کنیم. از طالبا می‌خواهیم که یک بار از وضعیت ما دیدن کنند.»

فهیمه، یک آواره جنگ، گفت: «ما می‌خواهیم به خانه خود بر گردیم، اما مصارف رفتن را نداریم. این‌جا هم بوده نمی‌توانیم چون دیگر پول برای خرید مواد غذایی نداریم.»

در میان این آواره‌گان زنانی هم استند که بی‌هیچ سرپرستی مسوولیت یک خانواده را دارند.

رحیمه یکی از بی‌جاشده‌گان ولایت قندز است که یک خانواده یازده نفری را سرپرستی می‌کند. او می‌گوید که در نتیجه جنگ‌ها شوهرش جان باخت و تمام دارایی شان را از دست داده اند.

رحیمه گفت: «جنگ هم شوهر و هم خانه من را تباه کرد. حالا مجبور شدیم که با این کودکانم در این خیمه‌ها بدون هیچ امکانات زنده‌گی کنیم و هیچ جای برای زنده‌گی کردن در ولایت هم ندارم.»

با این حال برخی از نهادهای مدد رسان می‌گویند که به علت بدتر شدن اوضاع سیاسی در افغانستان نمی‌توانند به بسیاری از آواره‌گان کمک‌های لازم را برسانند.

محمد طاهر، نماینده آواره‌گان قندز، گفت: «من نماینده آواره‌گان قندز هستم. تنها ۵۰۰ خانواده در این مکان از قندز استند که نه امکانات بهداشتی دارند نه مواد خوراکه. کودکان شان بیمار است و خانم‌ها هم در وضعیت بد قرار دارند.»

پیش از این وزارت امور مهاجرین و عودت کننده‌گان گفته بود که به آواره‌گان جنگ سرپناه و امکانات دیگر را فراهم می‌سازد، اما دیده می‌شود از این وعده‌ها هیچ خبری نیست.