با گذشت سه ماه از آغاز کارزار «اترا_کجاست؟» چه چیزهایی را یافته‌ایم و چه چیزهایی را نیافته‌ایم؟
درست سه ماه از راه افتادن اعتراض گسترده‌ی با هشتگ #اترا_کجاست که اساس آن شکایات مشترکین از خدمات کم کیفیت، گران و غیر شفاف شرکت‌های مخابراتی است، می‌گذرد. با وجود این‌که با گذشت هر روز دامنه‌ی اعتراض گسترش می‌یابد اما پرسش جدی که در برابر اعتراض اترا کجاست مطرح است این‌که نتیجه کجاست؟
شرکت‌های مخابراتی مجراهای سرقت پول با کلاهبرداری را نبسته‌اند. سیمکارتهای غیر قانونی تا هنوز در کابل و دیگر شهرها در روی جاده‌ها فروخته می‌شوند. قیمت بسته‌های انترنتی و صوتی افزایش یافته‌اند و در برخی موارد کیفیت عرضه‌ی خدمات نیز بدتر شده است.
انتقاد مردم مبنی بر عدم تاثیرگذاری اعتراض «اترا کجاست» کاملا درست و منصفانه است. سه ماه زمان کمی نیست. در این سه ماه مردم و ما به گونه‌ی پیگیر نوشتیم، مواد تهیه کردیم، به دیدارها و ملاقات‌ها رفتیم، لابی‌گری کردیم، به جاده‌های کابل و ولایات قدم زدیم و به منبر مسجدها سر کشیدیم اما تا هنوز به ده درصد خواسته‌های برحق و واضح خود دست نیافته‌ایم.
حقیقت این است که این معضل عمر یک‌ونیم دهه‌ای دارد و در این مدت زمان با گذشت هر روز بیشتر رشد کرده و ریشه‌اش قوی‌تر شده است. در یک‌ونیم دهه‌ی گذشته، برای اولین باری است که فعالیت و خدمات شرکت‌های مخابراتی و کارکرد نهادهای مسوول دولتی در این زمینه، در معرض توجه همگانی و ذره‌بین نظارت مردم قرار گرفته‌اند.تنها در همین سه ماه اخیر است که ما پول موجود در حساب سیمکارتهای خود را همه روزه چک می‌کنیم و عملاً حس می‌کنیم که چه بلایی بر سر آن می‌آید. نظارت ما بر موبایل‌های خود پس از همین اعتراض افزایش یافته است. ما حالا دقیق‌تر متوجه شده‌ایم که شرکت‌های مخابراتی با چه نیرنگ‌های پول ما را می‌دزدند. ما پس از همین اعتراض دریافتیم که اداره‌ی اترا و وزارت مخابرات و تکنولوژی معلوماتی چه فاجعه‌ای را به بار آورده‌اند. آریا
Comments are closed.