شاه‌محمود قریشی؛ وزیر خارجه پاکستان در گفتگو با مایک پمپئو؛ همتای امریکایی خود گفته است که حمله هند به پاکستان روند صلح افغانستان را متاثر می‌سازد.
قریشی درباره جزئیات تماس تلفنی‌اش با پمپئو در صفحه فیسبوکش نوشته که حملات هند، امنیت منطقه را با تهدید جدی روبرو کرده است.
او نوشته است:”ما قبلا کشورهای جهان را از ارادۀ هند آگاه ساخته بودیم… پاکستان به تحکیم صلح و ثبات در منطقه متعهد است و با وجود تهدیدات متواتر هند، رفتار مسؤولانه‌ای در پیش گرفته است.”
وی افزوده:”حمله هند، می‌تواند تلاش‌های احیای صلح در افغانستان را متاثر سازد. ما این اقدام هند را شدیدا نکوهش می‌کنیم و انتظار داریم که امریکا، نقش خود را در این عرصه بازی کند.”
این در حالی است که به دنبال حمله مرگبار دو هفته پیش ستیزه جویان مورد حمایت پاکستان علیه سربازان هندی در کشمیر، تنش میان دو کشور بالا گرفته و دوطرف از حملات هوایی علیه همدیگر خبر داده اند.
موضع گیری وزیر امور خارجه پاکستان در قبال تأثیر ویرانگر حمله هند بر پاکستان روی روند صلح افغانستان، آشکارا فرافکنانه است؛ زیرا هند هیچ تمایلی ندارد تا دامنه تنش میان دو کشور به افغانستان نیز کشیده شود. هند از یک افغانستان باثبات و آرام حمایت می کند.
به بیان دیگر، منافع استراتژیک دهلی نو در ثبات و استقرار صلح و امنیت و وجود یک دولت مقتدر و مستقل در افغانستان است. هندی ها می دانند که بروز هرگونه بی ثباتی و بحران در افغانستان، به سود پاکستان است؛ زیرا اسلام آباد با گسیل سیلی از جهادگران آماده مرگ، جنگ را به نفع خود مدیریت خواهد کرد تا اجازه ندهد که یک دولت قدرتمند و باثبات در کابل شکل بگیرد.
بنابراین، برخلاف نظر وزیر امور خارجه پاکستان، هند در پی کشاندن دامنه تنش جاری میان دو کشور متخاصم به افغانستان نیست؛ اما پاکستان با این موضع گیری، نشان می دهد که در صورت جدی تر شدن خطر درگیری مستقیم و گسترده نظامی میان دو دشمن اتمی در جنوب آسیا، آماده است تا ارتش های نیابتی غیررسمی و گروه های تروریستی را به نام «اسلام» و «جهاد» وارد نبرد علیه هند و متحدان آن کند و به این ترتیب، قدرت منطقه ای خود را به رخ هند بکشاند.
در همین راستا گفته می شود که گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی، هشدار داده است که در صورت حمله هند به پاکستان، نیروهای حزب اسلامی سفارت هند در کابل را به آتش خواهند کشید و علیه دهلی نو اعلام جهاد خواهند کرد.
طالبان نیز که در حال حاضر، با حمایت پاکستان، سرگرم رایزنی های فشرده و جدی صلح با امریکا در عالی ترین سطح هستند، نسبت به تأثیر منفی جنگ هند و پاکستان بر روند صلح افغانستان، هشدار داده اند.
در این میان، دولت منفعل کابل هنوز نمی داند که به تعبیر حامد کرزی میان هند به مثابه «دوست» و پاکستان به عنوان «برادر» در جنگ احتمالی آنها جانب کدامیک را بگیرد.
با این حال، به باور آگاهان، حتی اگر کابل در رویکردی عقیم، در قبال جنگ احتمالی در شبه قاره، اعلام بی طرفی کند و در قامت میانجی‌گر، دوطرف را به صلح و آشتی و آرامش فرابخواند، پاکستان اجازه نمی دهد تا افغانستان از تبعات این جنگ، برکنار بماند. طالبان، حزب اسلامی و سایر ملیشه های تروریست تحت هدایت و حمایت آی اس آی، آماده هرگونه جانفشانی «جهادی» علیه منافع هند در افغانستان هستند؛ رویدادی که یکی از پیامدهای جدی آن، توقف و تعطیلی روند جاری صلح خواهد بود.
حتی این خطر وجود دارد که پاکستان به بهانه اتحاد استراتژیک کابل و دهلی نو، تروریست های تحت امرش را به اقدامات انتقام جویانه علیه دولت و منافع ملی افغانستان هم تهییج کند و به این ترتیب، افغانستان که خود در جستجوی یافتن راه هایی برای پایان جنگ ۴۰ ساله ای است که عمدتا از سوی پاکستان، تغذیه و تأمین شده است، ناخواسته وارد یک درگیری یکجانبه دیگر شود.
نکته مهم اینکه حتی اگر هیچگونه جنگی میان میان هند و پاکستان در مقطع کنونی رخ ندهد، با تقویت احتمال بروز جنگ میان این دو دشمن دیرینه، وزنه صدها هزار تروریست تحت امر پاکستان از کشمیر تا شرق ایران و بخش های وسیع افغانستان که همزمان مراکز متمرکز و پایگاه های پرقدرتی در داخل خاک پاکستان هم دارند، به شدت بالا خواهد رفت؛ زیرا استراتژیست های امنیتی پاکستان به اهمیت حفظ قدرت سخت تروریست ها به عنوان نیروهای نیابتی و پیاده نظام هژمونی پاکستان در منطقه، بیشتر از پیش پی خواهند برد؛ بنابراین، بعید نیست که پاکستان، چه از مسیر جنگ و چه در چارچوب صلح، برای حفظ هسته نظامی گروه هایی مانند طالبان، تلاش کند تا در آینده بتواند از آنها علیه منافع هند و دولت های همپیمان دهلی نو در منطقه، استفاده کند، و این امر، راه دستیابی به صلح با طالبان را به ویژه برای دولت متحد دهلی در کابل، به مراتب دشوارتر خواهد کرد.
Comments are closed.