در مورد پیامدها و اثار روند مذاکرات صلح میان زلمی‌خلیل زاد نماینده وزارت خارجه امریکا با طالبان و سپس نشست مسکو با تلاش کشور روسیه و با اشتراک نمایندگان طالبان و برخی از شخصیت‌ها و رهبران جهادی پرسش‌های جدی‌مطرح شد؛ اما متأسفانه به این پرسش‌ها پاسخ داده نشد و زمینه برای نشر شایعات و القائات یأس آفرین و نومید کننده بسرعت در شبکه‌های‌اجتماعی فراهم گردید و افکار عمومی را نسبت به روند مذاکرات صلح ملتهب و نگران ساخت.
طالبان با استفاده از ابزار‌های‌رسانه ای و شبکه های اجتماعی از مذاکراتی که بین نمایندگان طالبان و زلمی‌خلیل زاد نماینده وزارت خارجه امریکا در قطر صورت گرفت به درستی بهره برداری تبلیغانی‌کردند و طوری وانمود کردند که دولت امریکا تمام خواسته‌های آن‌ها را پذیرفته است و در مورد خروج عساکر امریکا از افغانستان که مهم ترین خواسته طالبان است، دو طرف به توافق رسیده است. با وجود اینکه زلمی‌خلیل زاد نماینده وزارت خارجه امریکا ادعای طالبان را تکذیب کرد؛ اما نشر خبرهای‌ضد و نقیض از مباحث مطرح شده در مذاکرات قطر زمینه را برای‌نشر شایعات و تحلیل‌های غیر واقعی در باره روند این نشست فراهم کردند.
بعد از مذاکرات قطر، نشست مسکو برگزار گردید، در این نشست نمایندگان طالبان با برنامه و پلان مشخص به منظور مشروعیت بخشی، نمایش اقتدار و طرح آرزوهای‌پوشالی این گروه، اشتراک کرد و به خوبی توانست در افکار عمومی‌از چهر جلاد، خونخوار و خون‌آشام طالبان یک چهره صلح طلب ارائه کند و مقصر و عامل تداوم منازعات درکشور کسان را معرفی‌کردند که سال‌ها است قربانی‌خشونت طلبی آن‌ها گردیده است طالبان درحال در این نشست از صلح سخن می‌گوید که هزاران انسان بی گناه در شهر‌های‌مختلف کشور توسط آن‌ها به خاک و خون کشیده شده است و ده‌ها مسجد و مکتب و اماکن عمومی ویران و نابود شده اند و این کشتار و جنایت حتی در جریان مذاکرات قطر و مسکو نیز ادامه داشت و می‌توان گفت در این نشست قاتل به جای‌قربانی‌نشست و باکمال وقاحت از دست نفی دست آوردهای که در این کشور شکل گرفته است سخن گفت.
در مقابل شخصیت‌ها و رهبران سیاسی‌که از کابل در این نشست حضور یافته بود منفعل و با دیدگاه‌های‌متفاوت و غیر منسجم ظاهر شدند، به طور که یأس و درماندگی در سخنان آن‌ها کاملا قابل فهم بود. تیم مذاکره کنندگان کابل از کشتار وحشیانه مردم بی گناه توسط طالبان سخن نگفت و از دست آوردهای‌دولت و مردم افغانستان در این 17 سال دفاع نکرد و شاه بیت سخنان آن‌ها عدم مشروعیت بخشی‌جنگ در افغانستان و اهدای عنوان‌های‌مجاهد و برادر دینی‌به طالبان بود، چنین انعطاف پذیری در برابر یک گروه تروریستی‌که هنوز با لحن و ادبیات تهدید آمیز سخن می‌گوید و جنایت‌های‌بی شمار مرتکب شده است، دهن کجی‌آشکار به فداکاری نیروهای‌امنیتی و دفاعی و کسانی هستند که خسارت‌های‌فراوانی از ناحیه طالبان متحمل گردیده است. در بیانیه منتشر شده در پایان نشست مسکو خواسته‌های‌طالبان مبنی‌بر ایجاد نظام اسلامی با قرائت طالبانی‌مورد پذیرش قرار گرفت. به ماده‌های‌مندرج در این بیانیه اگر دقت شود، به وضوح فهم می‌شود که این بیانیه در واقع انعکاس دهنده دیدگاه طالبان است.
دولت افغانستان که در مذاکرات صلح امریکا و طالبان در قطر و در نشست مسکو حضور نداشت، به اعلام موضع در مورد روند این مذاکرات بسنده کرد؛ اما متأسفانه در مورد پیامدها و آثار این مذاکرات بر افکارعمومی‌توجه نکرد، درحالی که لازم است دولت افغانستان بخصوص در زمانی که مذاکرات صلح در جریان است، در مورد روند پروسه صلح درست اطلاع رسانی کند و واقعیت‌ها در مورد روند مذاکرات صلح و موضع دولت افغانستان را به عنوان نماینده مشروع و قانونی مردم با وضاحت با مردم افغانستان شریک سازند و به نگرانی‌ها و شایعاتی که در این مورد وجود دارد به روشنی پاسخ دهد.
اگر دولت افغانستان در این عرصه ضعیف و منفعل ظاهر شود و در مورد تأثیرگزاری شبکه های اجتماعی سیاست بی تفاوتی را در پیش بگیرد و درجهت مدیریت افکار عمومی پلان مشخص نداشته باشد، گروه های تروریستی که روزانه ده‌ها خبر و تصویر در شبکه‌های‌اجتماعی در جهت ایجاد فضای رعب و وحشت منتشر می‌کند، با فضا سازی، افکار عمومی را مدیریت خواهد کرد و مردم نیز مرعوب فضا سازی‌دشمن قرارخواهد گرفت و نسبت به قدرت و توانمندی طالبان و دیگر گروه های تروریستی متقاعد خواهد شد، حتی‌ممکن است خیلی‌از دولت مردان با سطحی‌نگری نسبت به پروسه صلح مرعوب فضا سازی دشمنان قرار گیرد و از همسوی و هماهنگی با روند صلحی سخن بگوید که تمام ارزش‌های به دست آمده در این 17سال قربانی گردد .
قربانعلی انصاری
Comments are closed.