منازعات داخلی خطرناک تر از تروریسم بین المللی است

بامیان چند روز پیش میزبان مقامات برخی کشورهای منطقه و جهان برای کنفرانس بین المللی )گفتگو‌های افغانستان و آسیای میانه(بود.
چهارمین دور این کنفرانس بین المللی در حالی با حضور نمایندگان بیش از ۲۰ کشور در بامیان آغاز شد که مساله مبارزه مشترک با تروریسم، خلع سلاح فکری تروریسم و روایت های بومی مبارزه با تروریسم در منطقه، موضوعات اصلی این نشست هستند.
این کنفرانس با حضور مقام های دولت افغانستان و نمایندگان ایالات متحده آمریکا، ازبکستان، تاجکستان، ایران، پاکستان، روسیه، چین و چندین کشور دیگر آغاز شد.
عبدالله عبدالله، رئیس اجرایی دولت وحدت ملی یکی از سخنرانان این نشست بود. وی در این نشست گفت که در سال های گذشته در مبارزه با تروریسم در منطقه کوتاهی های زیادی صورت گرفته که نه تنها یک کشور، بلکه همه کشورها متضرر شده اند.
رئیس اجرایی اظهار داشت: افرادی از تمامی منطقه در بین گروه های تروریستی هستند اما در مبارزه با تروریسم، بخش زیادی از بار بر دوش مردم افغانستان گذاشته شده است.
وی افزوده: همکاری ها در جایی کم است، در جایی وجود ندارد و در جایی حتی با چالش مواجه هستیم که از گروه های تروریستی حمایت صورت می گیرد.
عبدالله اشاره ای نیز به ارتباط برخی کشورهای منطقه با طالبان داشت و گفت: در افغانستان با وجود سیاست صلح آمیز، میان گروه های تروریستی فرقی گذاشته نمی شود اما بعضی کشورها در منطقه با این فکر که چون بین طالبان و داعش تفاوت نظر، آن هم بر سر منافع زودرس وجود دارد، برای یکی نسبت به دیگر رجحان قائل می شوند.
اظهارات عبدالله در این نشست اگرچه کاملا درست و بجا بود اما نباید نکته ای مهم را از خاطر برد.
توجه به این امر ضروری است که برای افغانستان همگرایی ملی مقدم بر همگرایی منطقه ای است زیرا با فرض اینکه تمام منطقه و جهان درباره مبارزه با تروریسم متحد شوند و همسو با دولت افغانستان کار کنند، تشتت و نزاع داخلی در کشور خود به اندازه تروریسم خطرناک است و می تواند کشور را با چالش های جدی مواجه سازد؛ چنانچه در سال های اخیر این مساله بحران های فراوانی را ایجاد کرده و اگر فکری به حال این مساله نشود قطعا در اینده مشکلات بیشتری بر سر راه افغانستان ایجاد خواهد گردید.
افغانستان به شهادت همه تحلیلگران، به میدان جنگ های نیابتی قدرت های منطقه ای و جهانی تبدیل شده و همین مسأله رویکرد گزینشی و ترجیحی منطقه در قبال گروه های تروریستی را توجیه می کند. این مسأله از یک سو و رقابت ها و منازعات بی پایان داخلی بر سر قدرت از سوی دیگر، همه وضعیت کشور را حالتی نگران کننده قرار داده است.
لذا باید به این مطلب توجه نمود که تا افغانستان از درون یکپارچه و متحد نشود و منازعات داخلی به پایان نرسد، همگرایی بین المللی در خصوص مبارزه با تروریسم نمی تواند مشکلات افغانستان را به تنهایی حل نماید و به عبارت دیگر می توان گفت تلاش های جهانی برای صلح افغانستان بدون اراده داخلی امکان پذیر نمی باشد.