اخیرا شاهد بررسی وضعیت افغانستان از سوی آمریکا و شرکای استراتژیک آمریکا، در ماموریت افغانستان هستیم. جان نیکلسون فرمانده ارشد نیروهای آمریکایی در افغانستان، رییس ستاد ارتش، وضعیت دفاع، وضعیت افغانستان را به بررسی گرفته و قرار است، در تازه ترین مورد راهبرد جدید آمریکا در قبال افغانستان، منطقه بخصوص پاکستان رسما اعلام شود. در ادامه ما شاهد سفر یک هیات سنای آمریکا در راس جان مکین در پاکستان هستیم و می گویند که پاکستان باید از حمایت افراط گرایی دست بردارد و با سیاست های کلان جهانی همسو شود وگرنه مجازات خواهد شد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، احمد سعیدی آگاه مسایل سیاسی در برنامه «تحول» گفت: فراموش نشود که این اولین سفر جان مکین در افغانستان نیست. این سناتور قبلا نوزده مرتبه به افغانستان سفر کرده است. همچنین یکی از سناتوران ارشد دیگر هم با آقای مکین همراه است. وی هم هشتمین سفرش به افغانستان است. اینها سیاست های پاکستان و افغانستان را به خوبی می دانند. اما تفاوتی که این سفر با سفرهای گذشته دارد، این است که در حال حاضر افغانستان و منطقه، با مشکلات گوناگونی دست و پنجه نرم می کند. مشکلات منطقه ای و فرامنطقه ای، تنش ها و چالش ها به اوج خود رسیده است و رقابت های سیاسی هم از این دسته می باشد. حاکمیت موجود در افغانستان، مشکلات درونی، عدم اعتماد ملی، باورهای رهبری با یکدیگر دست و پنجه نرم می کند. در چنین وضعیتی سناتوران آمریکا آمده اند و وزیر دفاع آمریکا می گوید که بعد از این، برد برد در افغانستان مطرح نیست. بلکه برد باخت مطرح است. ولی حداقل باید از باخت باخت مطلق جلوگیری کرد.
وی، در این خصوص توضیح داد: حالا پاکستان هم برای آمریکا لباس آتشین است. اگر پاکستان را آمریکا از وجود خود بیرون کند، جان شان لخت می شود و اگر تا آخر آن را با خود و در تن خود داشته باشد ، خطرهای زیادی متوجه آن می شود. اما نباید یک نکته را فراموش کرد که در حال حاضر ما باید سفر این سناتور ها را به طور اسمی به فال نیک بگیریم اما به این باور نباشیم که با این سفر، جنگ فروکش می کند، صلح دامنگیر ما شود و مشکلات ما حل شود. حداقل این سفر این نتیجه را خواهد داشت که از سقوط مطلق افغانستان در پرتگاه نابودی جلوگیری خواهد کرد و جنگ ادامه خواهد یافت.
سعیدی، در خصوص نظر آمریکا نسبت به افغانستان در منطقه بیان داشت: آمریکا در حال حاضر، سیستم یک قطبی را در جهان مدیریت می کند و به نظامی گری و زورگویی تا هنوز باور دارد، در حالیکه جمعی از وزیران دفاع، مشاور امنیتی اش و مسوولان دیگر آمریکا، به باخت در افغانستان باور دارند. اما به باور من آمریکا تا هنوز حاضر نیست با حریفان منطقه ای خود، همه جانبه تفاهم کند و آنها را شریک برد در منطقه کند نه شریک باخت. من باور ندارم که هرگز آمریکا فدراتیف روسیه را در سرنوشت افغانستان، سهم فعال بدهد. هنوز باور ندارم چین که یک ابرقدرت اقتصادی، نظامی است در منطقه، آمریکا آن را در سرنوشت افغانستان دست باز دهد و تصمیم گیری کند. البته کشورها و اشخاصی را دست باز خواهد داد، که به نحوی در سایه مغناطیسی آمریکا قرار دارد. مانند سعودی و کشورهای عربی و پاکستان و بعضی کشورهای دیگر.
این آگاه سیاسی، در مورد تصمیمات آمریکا برای افغانستان بیان داشت: قرار بود که مقام های آمریکایی سیاست جدید و استراتژی جدید نظامی خود را در جلسه هفته قبلی بروکسل اعلام کنند. اما همزمان با حضورداشت وزیر دفاع آمریکا، اعلام شد که تا دو سه هفته دیگر، این سیاست به تعویق افتاده است. به باور من این بر می گردد به این که چند هفته قبل، اشرف غنی، در حاشیه جلسه شانکهای، دید و بازدیدی با رییس جمهور و دید و بازدیدی با نواز شریف داشت. همزمان با این دید و بازدیدها، دید و بازدیدهای محرمانه ای، در داخل پاکستان و افغانستان تحت نمایندگی و سرپرستی آمریکایی ها به خاطر روابط آغاز شد. اشرف غنی در تاجیکستان، با نواز شریف دیدار رودروریی خواهد داشت و همچنین حنیف اتمر به زودی، بعد از برگشت از آلمان سفری به پاکستان خواهد داشت و بعد از سفر سرتاج عزیز، سفری به کابل خواهد داشت، بعد از سفر سرتاج عزیز، بدون شک، نواز شریف به کابل خواهد آمد و روابط افغانستان و پاکستان به یک نحوی از بن بست سیاسی به طور اسمی بیرون خواهد شد، اما پاکستان هرگز عمق استراتژی دراز مدت خود را در افغانستان فراموش نخواهد کرد. وی، ادامه داد: بر این باور هستم که سفر هیات آمریکایی در حال حاضر، عملیاتی را که تحت نظر آمریکایی ها سازماندهی می شود می تواند از بن بست سیاسی که به خاطر تعزیرات اقتصادی سیاسی، بر پاکستان مطرح است، بیرون برود و بالاخره پاکستان به عنوان یک دوست نیم بند ولی استراتژیک در مقابل آمریکا در منطقه، باشد.
سعیدی در خصوص وضعیت کنونی منطقه و در راس افغانستان اظهار کرد: در حال حاضر بازی های منطقه ای بسیار بغرنج و پیچیده است. از یک طرف آمریکا، علیه روسیه تعذیرات را مطرح می کند و از طرف دیگر، در هفته پیش رو، دونالد ترامپ در آلمان ملاقات خواهد داشت. از طرف دیگر، ایران خود را دوست استراتژیک و همپیمان افغانستان می داند، اما آقای حسن روحانی به خود حق می دهد که درباره بندها و انهار افغانستان بحث کند و بگوید قابل تشویش است. این یک پیچیدگی دیگر است و همچنین، ایران به خود حق می دهد که در مدیریت آب های افغانستان، بحث کند و این قابل تشویش است ولی حکومت افغانستان، با ناتوانی به ضعفی که دارد در مقابل رییس جمهور ایران خاموشی اختیار کرده است و آنچه را که تاکید می کنم شکست داعش در سوریه و عراق حتمی است و داعش به طریق ممکن در قدم اول، اختیارات مخفی را جایگزین سیاست های خود خواهد کرد و به حملات زیرزمینی دست خواهد زد و بعضا در افغانستان و در منطقه سرازیر خواهد شد و کوشش خواهد شد که به آسیای میانه برسد. جلوگیری از اینهم یک بن بست سیاسی است. راکت پراکنی کوریای شمالی در حال حاضر و قهر و غضبی را که آمریکا مطرح می کند و آنچه را که جاپان و کشورهای کوریای جنوبی تشویش دارد، این هم در قضایای بین المللی مطرح است. در چنین وضعیتی، حکومت افغانستان با چالش های دروغی خود، دست و پنجه نرم می کند، ایتلاف ها، سیاست گذاری هایی که در حالت آبستن هستند، در چنین حالتی افغانستان را فقط چند اصل می تواند نجات دهد، یک، اتحاد و همبستگی ملی مردم افغانستان، توافق روی یک اجماع ملی، در سرنوشت صلح و جنگ افغانستان، ایجاد اصلاحات در حکومت وحدت ملی، ایجاد اعتماد ملی و بین المللی و بالاخره به این نقطه رسیدن که آمریکا و کشورهایی که افغانستان را دوست خود می دانند و می خواهند که از نگاه نظامی، حمایت کنند و به این نتیجه برسند که گام های صادقانه بردارند منافع خود را درست مد نظر داشته باشند اما منافع ملی افغانستان را به خاطر منافع دیگران لگد مال نکنند.
Comments are closed.