کابل؛ پایتختِ مجرمان

کابل، سال های سختی را پشت سر گذاشته و روزهای سیاه و تلخی را تجربه کرده اما آنچه طی چهل سال بر پایتخت افغانستان سایه افکنده و خیال رفتن ندارد، ناامنی است و ناامنی.
اگر انتحاری و حمله های مدام، شهر را در وحشت فرو می برد اما روی دیگر آن، جرم و جنایت بیشماری است که مردم را در خانه، کوچه، مغازه و حتی در زمان رفت و آمد تهدید می کند، طی یک سال گذشته 235 قتل، 750 مجروح، 1208 سرقت که در مجموع، تمامی جرم و جنایت ها به آماری چهار رقمی می رسید: 21533 رویداد ثبت شده در سال 1395.
افغانستان اگر در سال 1395 با گسترش میدان جنگ و کشتار مواجه شد، کابل نیز شاهد افزایش رویدادهای جرم و جنایت بود، مردم پایتخت هیچ روزی را بدون رویداد و حادثه به شب نرساندند در حای که پولیس کابل از کاهش جرایم می گوید و به مانند حکومت وعده تامین امنیت و ثبات می دهد.
وعده دادن و سخن های به دور از واقعیت که حکومت پایه گذار آن است، تبدیل به فرهنگی برای مسوولان و مقام ها شده که در مقابل هر نگرانی و رویدادی از برنامه های در آینده می گویند که وضعیت را به طرز بی سابقه ای بهبود می بخشد و هرچند مردم دیگر فریب این گفته ها را نمی خورد اما باعث سرخوردگی و یاس آنان از قانون و حکومت می شود.
یکی از دلایل اصلی جرم خیز بودن کابل، رابطه معکوس میان افزایش جمعیت این شهر و نیروهای امنیتی است، ساختار کنونی فرماندهی پولیس کابل نمی تواند جمعیت 5 میلیونی ساکنان در کنار دو میلیون حاشیه نشین و مهاجر را تحت پوشش قرار دهد.
جنرال نظیفه ذکی، عضو کمیسیون امنیت داخلی مجلس با انتقاد از وجود نیروهای غیر مسلکی در پولیس می گوید که رییس پیشین جنایی کابل گفته بود که 95 درصد از نیروهای جنایی پولیس افراد غیر مسلکی و ناآشنا به شیوه های کشف و مبارزه علیه وقایع جرمی می باشند.
وجود افراد مسلح غیر مسوول، باز بودن سرحدات، فقر حاکم در جامعه، تعداد بالای بیکار و معتاد، شهر را آسیب پذیر در جرم و جنایت کرده است و از سوی جرایم سازمان یافته نشان از ضعف دستگاه استخباراتی و امنیتی کشور دارد.
دادگاه ها و پولیس از فاسدترین نهادهای کشور است که فضا را برای قانون گریزی از دانه درشت های فاسد حکومتی تا مجرمان جرایم کوچک هموار می کند، فردی چون کامران علیزایی که متهم به سو استفاده از صلاحیت خود است به راحتی و در مقابل چشم والی و نیروهای امنیتی هرات، دست به هرج و مرج توسط نیروهای مسلح خود می زند که چنین رفتاری تنها در صورتی رخ می دهد که مردان قانون خود قانون شکن باشند و معامله گر. فقر گسترده در جامعه که به دلیل ناامنی، فساد و نبود شغل مردم را در تنگنای زندگی قرار داده است خود سرمنشا بروز خشونت و جرم است، تنها نگاهی به زیر پل ها و خیابان ها با معتاد و مردان بیکاری مواجه می شویم که زیر فشار هزینه ها مستعد ورود به گروه های ترویستان و یا بروز خشونت هستند.
فقر زدایی، ایجاد تکنولوژی برای بالابردن ظرفیت پولیس کابل و مبارزه اساسی با فساد در دستگاه پولیس و قضایی می تواند راه های کاهش جرم و جنایتی شود که اکنون زندگی را بر مردم سخت و هراسان کرده و امنیتِ نه چندان پایدار و اقتصاد را هدف قرار داده است.
کابل اگر چه در انفجار جمعیتی به سر می برد و از لحاظ آلودگی هوا، بیکاری، ناامنی و جرم و جنایت از خط قرمز نیز گذر کرده اما همچنان پایتخت این سرزمین و نبض افغانستان است و همتی می طلبد از حکومت گرفته تا مردم برای ساختن مکانی امن تر تا نسل اکنون و آینده فرصت شکوفایی و رشد داشته باشد و کشوری بسازند بهتر از گذشتگان خود. یادداشت: این مقاله قبل از حوادث دلخراش پیهم اخیر کابل تهییه شده است. (afghanpaper)