رییس جمهور غنی، در سومین نشست سالانه اتحادیه اروپا برای مبارزه با فساد زیر نام تشدید مبارزه علیه فساد اداری در افغانستان، صحبت می کرد گفت که دولت تحت اداره وی، یکی از چالش های عمده اش، موجودیت فساد است و وزارت داخله هم قلب فساد در نهادهای امنیتی است. اشرف غنی گفت که افغانستان، ملت بزرگی است ولی دولتش، ضعیف است. مردم افغانستان، خواستار مبارزه با فساد هستند اما دولت نتوانسته است که به خواست های مردم جواب مثبت بدهد. اشرف غنی تاکید کرد که استراتژی هایی را که برای مبارزه با فساد تمویل شدند خود عامل فساد هستند. وقتی رییس دولت خود به فاسد بودن خود اعتراف می کند، چگونه انتظار می رود که بتواند با آن مبارزه کند؟ به گزارش (afghanpaper)، امین فرهنگ، رییس نهاد خدمتگزاران کابل در برنامه «بازنگاه» گفت: برای اینکه ما ابعاد فساد را در افغانستان بتوانیم بهتر درک کنیم، باید ببینیم که فساد چطور بوجود می آید، فساد تنها این نیست که یک نفر به یک نفر پول می دهد و یک کاری را اجرا می کند و یک کار غیر قانونی انجام می دهد. این مساله تنها مساله پولی ندارد. بلکه چندین جنبه و چندین عامل دارد. اساسا در کشورهای عقب مانده یک دولت، عموماً دولتی ضعیف می باشد، چه در راسش یک دیکتاتور باشد، چه آدم تنبلی مانند اشرف غنی باشد، یا آدمی مانند کرزی باشد. هیچ تاثیری ندارد. فساد، در بدنه پایین تر دولت بر اساس ارتباطاتی که در صفوف مختلف، ارتباطات قومی، حزبی، گروهی، سمتی، زبانی، پیدا می شود و بر اساس آن، اجرایات صورت می گیرد، از داخل بدنه دولت را مانند موریانه می خورد و آن کسی که در راس نشسته است، هرچقدر هم که خوب باشد، نمی توانند اصلاحات بیاورد.
اشرف غنی، می گوید کسانی را که من خودم بر سرشان اعتماد کرده ام و آورده ام که اینها برای فساد مبارزه کنند، آنها خود دخیل در فساد هستند و آنها خود فساد می کنند. از طرفی دیگر، آنها موظف شده اند که علیه فساد مبارزه کنند، بنابراین در همین اقدام یک، تضاد داخلی وجود دارد. یک نوع تضاد علایق در افغانستان وجود دارد، شخص موظف می شود که بیاید در مقابل فساد، مبارزه کند اما ثابت می شود که خودش در فساد دخیل است. از این وضع دیگر چه انتظاری می شود داشت؟ آیا می شود انتظار داشت که با فساد مبارزه شود؟ قطعا خیر.
فرهنگ، قومیت گرایی را در افغانستان بسیار شدید دانسته و افزود: چند وقت قبل، آمریکایی ها، در ننگرهار بمبی به نام بمب مادر انداختند. یک نفر از مشاورین دولت، با این حمله مخالفت کرد. همان روز از وظیفه اش برکنار شد. سفیر افغانستان، در مابین اسلام آباد، که جزو حکومت و نماینده دولت افغانستان است، او هم مخالفت کرد و گفت که چرا در ننگرهار این بمب را انداخته اند، من به این شهر تعلق دارم و آنها خیانت کرده اند اما این فرد را کسی نتوانست از وظیفه اش برکنار کند. در حالیکه این فرد در دادستانی کل پرونده هم دارد. پس مشخص می شود که ارتباطات قومی، سمتی، زبانی شدیدی وجود دارد یا حساب دیگری است که پای زعامت افغانستان زیر سنگ همین طور افراد هستند و آنها را کسی نمی تواند بگوید.
فرهنگ، معتقد است، فساد و افراد فاسد، در راس نظام قرار دارند و گفت: چندی قبل با فاروق وردک، مصاحبه ای کرده اند و گفته اند شما به اندازه این ارقام فساد کرده اید. وی لیستی داده است و گفته است که ما برای هر کدام از خزانه های این دولت ده بیست میلیون دالر داده ایم. همین آدم به عنوان یک وزیر در کابینه مقرر می شود. بنابراین این فساد از بالا به پایین رخنه کرده است و از داخل، نظام و ارگ را موریانه می خورد. حرف ها و انتقادهای رییس جمهور هم فقط شعار و حرف است و کسانی که در کنار رییس جمهور قرار دارند تا به گردن در فساد غرق هستند. این را ملت افغانستان به خوبی می فهمند و درک می کنند. در حالیکه افراد فاسدی که در دولت قرار دارند تمام اسناد و پرونده هایشان موجود است اما هیچ کس نمی تواند چیزی به آنها بگوید. اما برای افرادی که ضعیف هستند و شاید فساد کوچکی کرده باشد و هیچ پرونده ای هم ندارد، وی را به زندان می فرستندو محکمه می کنند، علیه وی توطیه می کنند، شخصیت کشی می کنند اما پرونده های افراد فاسد بزرگ را گم و سر به نیست می کنند. وی، موجودیت نهادهای موازی، برای مبارزه با این پدیده را یکی از عوامل فساد می داند و می گوید: یکی از علل اساسی اینکه بر فساد اداری نمی توانند غلبه کنند، این است که آنقدر نهادهای موازی برای مبارزه علیه این پدیده ایجاد کرده اند خود این نهادهای موازی، یکی مانع کار دیگری می شوند اصطکاکات ایجاد می شود و حتی، در بسیاری از موارد چون در داخل خود این نهادها هم فساد رخنه کرده، برای پنهان کردن مسایل فساد مانع کار یکی دیگر می شوند. اینها یک تورم اداری برای مبارزه علیه فساد، بوجود آورده اند که این تورم خودش باعث شده است که فساد در این تورم داخل شود و این شک از این راه رخنه کند در داخل بدنه اداری افغانستان رخنه کند.
رییس نهاد خدمتگزاران کابل، بر این باور است که در حکومت وحدت ملی هم اراده ای برای مبارزه با این پدیده وجود نداردو افزود: موضوع دیگر این است که همان شرافت و صداقتی که در حکومت وحدت ملی برای فساد اداری باید وجود می داشت، وجود ندارد. چه در دوره ای که من در حکومت بودم و چه بعد آن اراده ای برای این موضوع وجود نداشته است. فساد در تمام بخش های حکومت وجود دارد و در آینده هم وجود خواهد داشت و این دولت و هر دولت دیگری که بیاید تا که واقعا اراده و صداقت در مبارزه علیه فساد نباشد، آن شخصیت کشی ها فایده ندارد. آن جایی را نمی گیرد، فقط فساد دوام پیدا می کند. آنقدر با این فسادها مبارزه نشده است که حالا افغانستان به این روز رسیده است.
Comments are closed.