جنگ افغانستان به نفع خارجی ها است

دو سال و نیم از آغاز حکومت وحدت ملی می گذرد، رهبران افغانستان، تاکنون نتوانسته اند نه صلح و آرامشی در افغانستان بیاورند و نه صلح با حکمتیار و طالبان را مدیریت کنند و نه اوضاع بهتری از جنگ ارایه دهند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، داکتر رمضان بشردوست عضو مجلس نمایندگان در برنامه «آغاز روز» گفت: آمریکایی ها هر حمله ای را که در افغانستان می شود می گویند گروه حقانی آن را انجام داده است. چرا که طالبان در لیست تحریم آمریکایی ها نیستند. شما چگونه می توانید واقعا باور کنید که طالبان که سربازان آمریکا را می کشند، در لیست تحریم وزارت خارجه آمریکا نیستند. بلکه در لیست سازمان ملل هستند. بارها شنیده ایم که مقام های آمریکایی می گویند پولی که ما به پاکستان می دهیم، سلاحی که ما به پاکستان می دهیم، با همین پول و سلاح پاکستانی ها سربازان ما را می کشند، پس چرا این پول و سلاح قطع نمی شود؟ چرا که این پول و سلاح به نفع چهار تا از دزدان آمریکایی که در آمریکا قدرتی دارند و دزدانی که در پاکستان قدرتی دارند، به نفع آنها است. تا زمانیکه منافع یک اقلیت در آمریکا و در کشورهای غربی و پاکستان و عربستان، وجود داشته باشد، طالبان مانند گاوی خواهد بود که روز بروز گردنبند طلا به گردن آن خواهند انداخت.
وی، در خصوص، میزان صداقت رهبران افغانستان در مقابله با طالبان بیان داشت: رهبران افغانستان و رهبران کشورهای جهان سوم، از سیاست همان برداشت ماکیاولی یا ابو سفیانی را دارند که دروغ و فریب و چال را دارند. و هیچ وقت از سیاست برداشت خلفای اسلام را ندارند که صداقت یعنی پاکی، یعنی امانت داری و اداره سالم.
بشردوست، در ارتباط با قومیت پرستی رهبران کشور گفت: متاسفانه سیاستمداران ما هیچ گونه اهمیتی، به ملت، قوم، مذهب، و دینشان ندارند. برای آنها مهم جیبشان است. اگر ما تاریخ سیاسی افغانستان را بخوانیم، رهبران این کشور، به خاطر جیب و چوکی خود، حتی بچه خود را کور کرده چه رسد به اینکه افراد دیگر. آنها حتی افراد از قوم خود را به خاک و خون کشیدند تا منافع شخصی خود را تضمین کنند. در افغانستان، هیچ چیز بر اساس قانون، منافع ملی، منطق و عقل پیش نمی رود، ما می بینیم که همه چیز ممکن است. به طور مثال، آقای حکمتیار با اتمر یک روز بهترین دوست می شود و اعتراف می کند اما یک روز دیگر همدیگر را می کشند یا اگر دوستم یا اشرف غنی را در نظر بگیریم این موضوع کاملا روشن می شود.
این نماینده مجلس، معتقد است، بی کفایتی رهبران ما باعث شده است که ما آرامش نداشته باشیم وفقیر باشیم و امنیت هم نداشته باشیم و افزود: رهبران مردم ما به نام دفاع از قوم، مذهب، دین و دموکراسی، حقوق بشر، افراد خود را کشتند، قوم خود را کشتند، افراد از دین خود و حتی از تنظیم خود را کشتند. این فاجعه بزرگی است که با وجود اینکه خداوند همه چیز را زیر کوه ها و دریاهای ما قرار داده است و ما ثروتهای پنهان فراوان داریم و می توانیم از ژاپن و فرانسه هم خوبتر و بهتر و آرامتر زندگی کنیم اما امروز ملت و مردم ما گرسنه هستند و دست های گدایی ما به سوی کشورهایی چون آمریکا دراز است.

وی افزود: کسانی که امروز در دسترخوان دولت نشسته اند، اینها همه شان یک روز به نام تنظیم و جهاد، به نام دفاع از ضد امپریالیسم به هزاران افراد تنظیم خود را به کشتن داده اند. اما امروز در یک دسترخوان نشسته اند ونان می خورند و آن خلقی و پرچمی بیچاره و آن بیوه و یتیمش، بیوه اش از کالاشویی و آن جهادی مجاهد ما امروز در خانه هایی زندگی می کند که سرد است. حتی معاش شان که پنج هزار افغانی است، به آنها داده نمی شود. هیچ رهبری در افغانستان وجود ندارد که سر حرف خود تا لحظه آخر بایستد. وقتی که چیزی به آنها انداخته می شود متاسفانه آنها هم قوم خود را و هم دین و هم مذهب خود را فراموش می کنند و هم وعده های خود را هم تنظیم خود را و هم شعارهای خود را فراموش می کنند.
بشردوست می گوید: فاجعه کشور ما این است که در افغانستان جنگ هم به نفع افراد داخلی و هم افراد خارجی است. اگر جنگ نمی بود، فلان رهبری کشور، نمی توانست پنج موتر ضد گلوله از بیت المال گرسنه مردم افغانستان وارد کند.