پشت پرده توافقنامه کمک های آمریکا به رژیم صهیونیستی/ صالح انعامی

باراک اوباما و بنیامین نتانیاهوصالح نعامی
شیمون پرز رئیس سابق رژیم صهیونیستی همیشه می گفت که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا بیش از همه روسای جمهور این کشور به منافع و امنیت اسرائیل پایبند بوده است.
در همین راستا، باراک اوباما هفته گذشته بر این عقیده پرز مهر تایید زد و با اعطای کمک های مالی به ارزش 38 میلیارد دلار که قرار است طی یک دهه آینده تحویل این رژیم شود،‌ بزرگترین قرارداد کمک نظامی کاخ سفید به یک کشور خارجی در تاریخ آمریکا را به امضا رساند.
اما مساله عجیب در این میان این است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در گذشته به گونه ای رفتار کرده است که انگار با موافقت با این مبلغ از کمک های نظامی آمریکا، لطفی در حق اوباما کرده است؛ چرا که همواره تاکید می کند که تل آویو شایسته بیشترین میزان کمک های نظامی کاخ سفید در مرحله پس از امضای توافق هسته ای جمهوری اسلامی ایران از سوی آمریکاست.
آنچه می تواند بیانگر ماهیت رابطه میان رژیم صهیونیستی و آمریکا باشد، این است که باراک اوباما در حالی با این حجم زیاد کمک های نظامی به تل آویو موافقت کرد که نتانیاهو در راستای تلاش های خود برای به شکست کشاندن توافق هسته ای ایران، لحظه ای از توهین و تلاش علیه وی در داخل آمریکا دریغ نکرده است و حتی در این راستا سخنرانی را در کنگره آمریکا به منظور تاثیرگذاری بر روی شخصیت های سیاسی و افکار عمومی آمریکا و تحریک آنها علیه رئیس جمهور کشورشان انجام داد.
شاید اوباما امیدهای بسیاری از شخصیت های چپگرای صهیونیستی را که انتظار داشتند در واکنش به دخالت های بی حد و حصر نتانیاهو در امور داخلی آمریکا؛ به ویژه در مرحله پس از موفقیت این کشور در تصویب توافق هسته ای ایران در کنگره، او را با کاهش حجم کمک های مالی مجازات کند، ناامید کرد.
اعطای این میزان کمک های مالی از سوی کاخ سفید به تل آویو در سایه روی کار بودن دولت نتانیاهو که از راستگراترین دولت های تاریخ رژیم صهیونیستی به شمار می رود و لحظه ای از مخالفت با دولت آمریکا و کاخ سفید دست بر نمی دارد و توافقات امضا شده با این کشور به ویژه در زمینه تعلیق شهرک سازی ها در کرانه باختری و قدس را نقض می کند، بدین معناست که اوباما دولت نتانیاهو را به تداوم اجرای طرح ایدئولوژیک افراطی گرایانه تشویق می کند.
اوباما با اتخاذ این تصمیم اعلام کرد که رژیم صهیونیستی می تواند به تعیین سرنوشت اراضی اشغالی فلسطین ادامه دهد؛ به طوری که با وجود وی، صحبت کردن درباره هر گونه احتمال حل و فصل منازعه از طریق ساز و کار سیاسی غیر ممکن است.
دولت آمریکا خود نیز اذعان کرده است که شهرک سازی های رژیم صهیونیستی در کرانه باختری و قدس اشغالی، در دوره دولت اوباما تا حد زیادی افزایش یافته است و از میزان شهرک سازی ها در دوره جرج بوش هم فراتر رفته است.
آنچه گذشت بیش از هر چیز نشانگر کذب و دروغ بودن تحرکات برخی نظام های عربی با ادعای تلاش برای اصلاح ساختار سیاسی مناطق تحت حاکمیت تشکیلات خودگردان فلسطین به بهانه آماده سازی شرایط برای از سر گیری روند مذاکرات به منظور حل و فصل مساله فلسطین زیر نظر دولت آتی آمریکاست.
مساله عجیب و جالب توجه در این زمینه این است که این نظام های عربی حمایت خود از بازگشت محمد دحلان رهبر برکنار شده جنبش فتح به اراضی فلسطین را اعلام کرده و مدعی شده اند که این اقدام برای فراهم شدن فضای سیاسی فلسطینی به منظور مذاکره با اسرائیل ضروری است.
روشن است که در پی امضا توافق کمک های نظامی میان آمریکا و اسرائیل، هیچ عاقلی نمی تواند تصور کند که دولت آمریکا حتی تلاشی جدی در راستای تغییر مواضع رژیم صهیونیستی انجام دهد.
نیازی به یادآوری نیست که مواضع هیلاری کلینتون نامزد دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تا حد زیادی با خط جریان راست تندروی اسرائیل همسو است.
برای اثبات این مدعا کافی است تنها نگاهی به کتاب خاطرات کلینتون که در سال 2014 منتشر شد، بیاندازیم که در یکی از فصل های آن از دیدگاه جریان راستگرای رژیم صهیونیستی در قبال مساله فلسطین حمایت کرده و حتی در برخورد با انقلاب های بهار عربی منطق صهیونیستی را در پیش گرفته است.
نظام های رسمی عربی باید این مساله را درک کنند که اصلاح ساختار داخلی فلسطین لازم است، اما هدف از این کار باید افزایش قدرت فلسطینیان برای مقابله با تجاوزات رژیم صهیونیستی باشد و نه فقط آماده شدن برای روند سازشی که نتیجه ای جز فراهم کردن شرایط برای صهیونیست ها به منظور تعیین سرنوشت سرزمین فلسطین ندارد.
متاسفانه اظهارات اخیر بنیامین نتانیاهو که طی آن درخواست برچیده شدن شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری را به درخواست اجرای عملیات “پاکسازی نژادی” تشبیه کرده بود، حتی آمریکا و (بان کی مون) دبیر کل سازمان ملل متحد و مقامات اروپایی را هم ناراحت کرد، اما هیچ کشور عربی حتی واکنشی از روی رودربایستی و رفع تکلیف هم از خود نشان نداد.
از همین رو، غیر قابل قبول است که در سایه افراطی گری جنون آمیز دولت کنونی رژیم صهیونیستی و حمایت ها و پشتیبانی های روز افزون کاخ سفید از این رژیم، اوضاع بر خلاف میل نظام های عربی پیش برود.
عملیات های جمعه گذشته مبارزان مقاومت فلسطین و یک مبارز اردنی در کرانه باختری و قدس نشان می دهد که ملت فلسطین هرگز در برابر تجاوزات رژیم صهیونیستی و حمایت آمریکا و همسویی نظام های عربی با آن تسلیم نخواهند شد و انتفاضه قدس هنوز به پایان خط نرسیده است، بلکه بر خلاف میل نظام های عربی، گزارش های صهیونیستی نشان می دهد که اراضی فلسطینی در مرحله آینده شاهد تشدید عملیات های مقاومتی خواهند بود.