پس از نشست وارسا که برای تجهیز و تمویل نیروهای افغانستان برگزار شد، در ماه اکتبر سال جاری میلادی قرار است نشست بروکسل برگزار شود و حکومت افغانستان تعهداتی که در نشست های توکیو شیکاگو و لندن به جهان سپرده بود آن را باید عملی کند اما در این جانب آگاهان بر این باور هستند که حکومت افغانستان به آنچه تعهد کرده بود در بخش مبارزه با فساد، اصلاحات در انتخابات و همچنان تامین حقوق بشر و آزادی بیان کاری انجام نداده است. اما حکومت افغانستان از آمادگی اش در این نشست خبر می دهد. حکومت افغانستان با چه دستاوردی به این نشست خواهد رفت و آیا انتظاری که جهان از افغانستان داشت در عمل خواهد دید؟
داکتر لطیف نظری، استاد دانشگاه در برنامه «آماج» گفت:در حال حاضر وضعیت افغانستان به گونه است که تضاد منافع در سه سطح وجود دارد. یکی تضاد در سطح داخلی است یعنی بین حکومت وحدت ملی و مخالفان مسلح، دوم تضاد در سطح منطقه ای است. جنگ های نیابتی که در افغانستان همچنان جریان دارد، سوم تضاد در سطح بین المللی است. رقابت آمریکا و ناتو با چین و روسیه.
وی ادامه داد: بنابراین این وضعیت افغانستان، باعث شده کشورهای کمک کننده به افغانستان به این درک رسیده باشند که اگر فشار زیادی آورده شود احتمال اینکه حکومت وحدت ملی نتواند این سه سطح از تضاد را مدیریت کند و یک نوع هماهنگی نسبی که در حال حاضر وجود دارد به هم بخورد و اوضاع افغانستان کاملا از کنترل خارج شود. در واقع اوضاع از کنترل کشورهای حامی خارج شوند و آنها نتوانند به تطبیق برنامه های خود فکر کنند.
نظری، در خصوص کمک های حامیان حکومت وحدت ملی گفت: کمک های جامعه جهانی در واقع یک فرصتی را برای افغانستان ایجاد کرده یا برای رهبران سیاسی افغانستان یک شانسی را فراهم آورده است که آنها بتوانند از این فرصت در صورتیکه اراده ای وجود داشته باشد به منظور بهبود وضعیت افغانستان قدم بردارند. اما اگر اراده ای جدی برای بهبود وضعیت وجود نداشته باشد این فرصت به یک تهدید تبدیل می شود و به تدریج زمینه مشروعیت حکومت وحدت ملی با چالش ساختاری روبرو خواهد شد.
استاد دانشگاه، ادامه داد: حکومت وحدت ملی از جمله ناکام ترین حکومت ها هم در عرصه عملکرد اقتصادی و هم در عرصه امنیت محسوب می شود. کارنامه حکومت وحدت ملی کارنامه ای ناکام است اما بحث حمایت جامعه بین المللی بیشتر به شرایط افغانستان و تحولات منطقه و همچنین به تصمیمات و برنامه های خودشان در قبال افغانستان باز می گردد. برای آنها چندان فرقی نمی کند که حکومت افغانستان به برنامه های خود عمل می کند یا نه. این تعهد گرفتن ها در واقع نوعی دستاویز سیاسی است.
وی، با بیان اینکه عبور افغانستان از مرحله ثبات به دوران تزلزل سیاسی نتیجه سیاست های متضاد و غیر علمی حکومت وحدت ملی است، افزود: حکومت وحدت ملی چند گناه نابخشودنی را مرتکب شده است. یکی مماشات با مفسدان اقتصادی بوده است، که مردم به شدت از آن خشمگین هستند و دیگری عدم تامین امنیت و مراعات با دشمن. در واقع حکومت وحدت ملی به ناقضان حقوق بشر و متولیان چرخه خشونت اتکا کرده و این باعث شده است که نسل جوان افغانستان از این حکومت فاصله بگیرد. به طور نمونه، چرا هیچ مقام حکومتی در مراسم فاتحه صد شهروند افغانستان که در قالب جنبش روشنایی به شهادت رسیدند حضور پیدا نتوانستند؟ به خاطر هراسی که داشتند. این نشان می دهد که میزان محبوبیت سران حکومت افغانستان به حدی تنزل پیدا کرده است که حتی آنها جرات حضور پیدا کردن در یک مراسم را ندارند. بنابراین این شکاف و این گسست بین نسل جوان و حکومت وحدت ملی به دلیل همان دو اشتباه نابخشودنی که اشاره شد، روز بروز افزایش پیدا می کند.
داکتر نظری در پایان گفت: حکومت وحدت ملی با چالش هایی ساختاری روبرو است. اگر این حکومت در رویکرد خودنسبت به حکومت داری و سیاست گذاری وبرنامه ریزی تحول به وجود به وجود آورد می توانیم بر این نقطه ها غلبه کنیم وگرنه حکومت نباید بیش از این مردم را در رنج و درد قرار دهد و به عدم توانایی خود اعتراف و استعفا کند. در غیر این صورت مردم خسته از این اوضاع برخواهند خواست و اوضاع زندگی شان را تغییر خواهند داد.
شبکه اطلاع رسانی افغانستان
Comments are closed.