به پیشواز 8 مارچ روز جهانی زن/ آصف اندیشه

نویسنده: آصف اندیشه
تقدیم به مقام ا رزشمند مادر

قبل از همه برگزاری روز فرخنده ی هشت مارس یعنی روز زن را به تمام زنان زحمت کش سراسر جهان و مخصوصا زنان و مادران شرافتمند وطن عزیز ما افغانستان تبریک وتهنینت عرض می نمایم.
و اما بعد، باید یادآور شویم که منظور و هدف ما از تجلیل روز زن ( روز مادر) از یک طرف قدردانی از مقام والای ما دراست که میتوانیم آنرا چنین بیان نماییم: « سه احساس از همه بهتر اند که یکی از آن میهن و دومش آزادی وسومش ما دراست». و از جانب دیگر بازگو کردن رنجها و مصیبت ها و دردها و غمهای زنان و مادران کشور جنگ زده ی ما چه در داخل افغانستان و چه در خارج که در عالم غربت و مهاجرت می باشند. و همچنین نباید این گونه تصور کنیم که تنها زنان و مادران در راستای زندگانی مشقت بار دچار فشارهای جسمی و روانی شده اند بلکه مردان و کودکان نیز از زمانهای خیلی قدیم تا حال مشکلات و دشواریهای بس خطیر و طاقت فرسای را متحمل شده اند.
بنا براین نباید این مطلب را فراموش کنیم که این تنها زنان، مردان و کودکان افغانستان نیستند که از مشکلات و دشواریها ی گوناگون عذاب میکشند بلکه زنان، مردان و اطفال سایر کشورها در دوره های مختلف تاریخ نیز با این مشکلات دست و پنجه نرم کرده که جشن گرفتن روز هشتم مارس ( روز زن) نتیجه ی همین مجادلات و مبارزات پیگیر زنان و مردان در عرصه ی تاریخ می باشد.
زمانی که ما میخواهیم زندگی رقت بار زنان مردان و کودکان جوامع بشری را مورد مطالعه قراردهیم نباید آزادی انسان را فراموش کنیم زیرا زندگی بشر از بدو خلقت تا به امروز همراه با آزادی بوده است به گفته ی ژان ژاک رسو فیلسوف فرانسوی ( 1712 الی 1777 ) میلادی که در کتاب قراردادهای اجتماعی نوشته است: (خدا انسان را آزاد آفرید باید آزاد باشند).
آزادی هدیه ی نیست که کسی به کسی ببخشد بلکه آزادی حق مسلم انسان است که باید داشته باشد و اگر کسی این حق را از انسان سلب کرده باشد باید آنرا به دست آورد و این آزادی را وقتی افراد یک جامعه میتوانند کسب نمایند که افراد جامعه از حق و حقوق خود و دیگران آگاهی داشته باشند.
لذا آزادی وقتی قابل قبول است که به آزادی دیگران احترام بگذاریم، بنا براین هرگاه ما نظری به گذشته نزدیک سه دهه ی اخیر بیاندازیم می بینیم که زمامداران آن دوره ها همیشه بر مردم ظلم و ستم روا داشته و حق آزادی شان را سلب نموده و به کشت و کشتار زنان، مردان و جوانان و کودکان وطن ما دست زده اند که گناه نا بخشودنی را مرتکب شده اند.
ولی نوای زنان، مردان و جوانان ما همیشه بلند بوده و بیان گر آنست که :
ما زنان مدافعان سرسخت آزادی، ترقی، تحول و تکامل جوامع بشری هستیم.
ما زنان سازندگان تاریخ هستیم.
ما زنان پرورش دهندگان علماء، فضلاء و دانشمندان هستیم.
ما زنان پرورش دهندگان هنرمندان و ورزش کاران نامدار وطن خویش هستیم.
بنا براین زنان، مردان و کودکان و جوانان ما این گفته را فراموش ننمایند که برآورده شدن اهداف شان فقط با کسب و آموختن علم و دانش میتواند میسر گردد چنانچه در مورد باید گفت:
دختران باید بیاموزند دانش علم و هنر تا نگویند پسر هوشیار و دختر کودن است.
و یا همچنین گفته ی وجود دارد که :
فهم و دانش مهم تر و بهتر از آزادی است آزادی بدون علم و دانش خصلت حیوانی است.
از اینجا واضحا میتوانیم به اهمیت کسب و تحصیل علم و دانش انسان و مخصوصا زنان و مادران پی برد.
بی مناسبت نخواهدبود اگر سطری چند در مورد مزایای روز هشتم مارس یا روز جهانی زن خدمت شما دوستان و عزیزان به عرض برسانم تا باشد که درباره ی روز زن معلومات و آگاهی کسب کرده باشیم که چه حوادث و واقعات در ادوار مختلف تاریخ و در کدام کشورها رخ داده تا این روز را به نام روز زن ثبت صفحه تاریخ نموده اند.
برای اولین بار در روز هشتم مارس 1857 زنان کارگر فابریکه ی نساجی در نیویارک امریکا بخاطر برآورده ساختن خواسته های صنفی و اقتصادی شان با گروههای پر جمعیت سیاه پوستان و جمع کثیری از جوانان موسسات تعلیمی و تحصیلی که بیشتر از ده هزار نفر اعم از زنان، دختران، جوانان و مردان که نقطه عطف تاریخی در جنبش زنان بوده تظاهرات خیابانی را به راه انداخته و خواسته های شانرا چنین مطرح کردند:
1/ بهبود شرایط نا مناسب کار( فرصت برابر شغلی و تحصیلی عادلانه).
2/ افزایش دست مزد کار.
3/ کاهش ( کم ساختن) ساعات کار روزانه.
4/ آسایشگاه برای نگهداشت کودکان کارگران24 ساعته طور رایگان.
که در نتیجه ی حمله ی پولیس ولت و کوب زنان عده ی زیادی زخمی و زندانی شدند و تظاهرات زنان کارگر سرکوب گردید.
باردیگر، بعد از گذشت 50 سال در سال 1907 نیز زنان برای تجلیل از سالگرد هشتم مارس تظاهراتی را به مناسبت بزرگداشت از روز زن و تامین خواسته های اجتماعی، حقوقی و سیاسی زنان کارگر به راه انداختند.
همچنین در سالهای 1909 و 1910 با زهم از روز زن تجلیل به عمل آمده و در19 مارس 1911 در خیابانهای کشورهای آلمان، اتریش، سویس و دانمارک با گر دهم آیی تقریبا 35 هزار نفر تظاهرات بزرگی به راه انداختند.
بالاخره در سال 1912 ( دبیر دفتر بین المللی زنان) روز هشتم مارس را به عنوان روز جهانی زن انتخاب نموده به رسمیت شناخته شد.
بعد از سپری شدن دو جنگ جهانی اول و دوم، در دهه ی 1960 جنبش های مبارزات رهای زنان با پیوند با جنبش های ترقی خواهانه ی زنان در کشورهای آسیا، افریقا و امریکای لاتین ادامه یافت. همچنین زنان در امریکا و اروپا نیز علیه بی عدالتی صاحبان فابریکه ها و احکام اسارت بار کلیسای اعتراض کردند وبازهم مکرراً خواسته های خو درا چنین مطرح نمودند:

تعیین و تامین شغل برای زنان( حق کار).
اقدام عملی آسایشگاه برای کودکان.
کاهش ساعات کار روزانه و افزودی دست مزدهای شان.
ایجاد بیمه های اجتماعی وصحی برای عموم مردم.
داشتن حق استفاده از رخصتی های ماهانه در طول یک سال و…

که خوشبختانه اکثر این خواسته ها برآورده شده وهم عقیده ای ( فکر) برگزاری اولین کنفرانس جهانی برای دفاع از حقوق زنان در سال 1848 منشاء گرفته از کنفرانس جهانی ضد برده داری در سال 1840 میلادی در لندن به وجود آمده بود.
سرانجام در سال 1975 سازمان ملل متحد روز هشتم مارس را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخت. چنین است سعی و کوشش زنان و مردان ( مردم) اروپا و امریکا که باعث پیشرفت و ترقی جامعه اروپایی و امریکایی گردید. و از آن به بعد زمینه ی رشد و توسعه ی سرمایه داری بعدازخاتمه یافتن جنگ دوم جهانی از اواخر سالهای 1945 به بعد در بعض از کشورهای عقب مانده نظیر ترکیه و هند و غیره ادامه یافت.
واما در کشور ما درحالیکه مردم ما در ساحه ی اقتصادی و اجتماعی نه تنها کوچکتری ترقی و پیشرفت نکرده اند بلکه هنوز هم خشونت علیه زنان، دختران، مردان و پسران وجود دارد که ما نمونه های بسیاری از خشونت هارا به چشم سر مشاهده میکنیم از قبیل خود سوزی زنان و دختران، سنگ سار نمودن زنان و اعدام و ترور نمودن زنان و مردان و جوانان و بالاخره محروم ساختن دختران و زنان از رفتن به مکتب وفاکولته که در حقیقت امر محروم ساختن زنان و دختران از آموختن علم و دانش است که روز به روز این خشونتها بیشتر و بیشتر میگردد .
خلاصه مردم ما بطوری مجموعی صرف نظر از اینکه به کدم ملیت و نژاد و یا زن و مرد از نگاه جنسیت تعلق دارند از کوچکترین آزادیهای فکری و تحصیلی و شغلی برخوردار نیستند که علل و عوامل همه عقب ماندگی های فکری، اجتماعی و اقتصادی همه و همه به دوش زمامداران خود کامه و منفعت جو و پول پرست بوده که بجز از کشت و کشتار مردم وچور و چپاول داراییهای عامه کوچکترین خدمتی به مردم و وطن نکرده اند و در حال حاضر نیز نه تنها از اعمال غیر انسانی شان درگذشته ندامت نمی کشند بلکه به کارکردهای ظالمانه و جاهلانه ی خود افتخار مینمایند وبازهم در فکر فریب، حیله و نیرنگ دیگری هستند که با زهم به سرنوشت مردم ما چه در داخل و چه در خارج افغانستان مسلط شده و اهداف شوم و پلید خو درا که همانا کینه تو زی با مردم است دنبال نمایند.
به امید موفقیت و پیروزی زنان و مردان که صادقانه در فکر ترقی ، پیشرفت و آزادی مردم و وطن عزیز ما هستند.