افغانستان در پی سلطه ی اندیشه ی سنتی بدوی وعقب ماندگی همه سویه، فاقد توانایی ساختاری برای برپایی نهاد های کارآمد معاصر بوده ودربیشترین ادوار تاریخ معاصر خود دور باطل عقبگرد را تجربه نموده است.
مساعی نخبگان باورمند به مشارکت اجتماعی، در سایه سلطه ی ذهنیت سنتی خرد ستیز، گذار مدنی و نهاد سازی مدرن را شاهد نبوده وعبور از تنگناهای اجتماعی وسیاسی با پیچیدگی دشوار ساختاری روبرو بوده است.درگیری طولانی وتصاعدی توجیه گرانه ایدئولوژیک عبقگرایانه، در پیوند با منافع استراتیژیک مدعیان سلطه منطقه ای وبازیگران جهانی، در این جغرافیای خون وآتش تداوم یافته ونهادینه شده است.
با این پیش زمینه های ساختاری، عقب ماندگی تاریخی وشگاف های عمیق اجتماعی، اهداف، مساعی وآرمان های مردم در برپایی نهاد های مدنی ومعاصر بی دست آورد بوده ودر فقدان نهاد های پاسخگو این آرمان ها غیر قابل دسترس پنداشته می شوند:
این دور باطل با تقابل و درگیری بی پایان ونامتناهی بازیگران سنتی دربرابر هم بارویکرد به تفکرو اندیشه ارتجاعی، پیامدی جز نهادینه شدن بدویت دربرابر مدرنیته، خرد ستیزی در برابر عقلانیت وتداوم حالت رقت بار کنونی ونا امیدی به آینده نمی باشد.
بیش از پنجاه کشور ونهاد های جهانی شعارهای صوری تامین امنیت، حاکمیت پاسخگو ومبارزه با مواد مخدر را وارد مباحث اجلاس های جهانی ومجامع بین المللی نمودند. با گذشت یک ونیم دهه نا امنی فراگیر تر گشته ودامنه تهاجم وافاده حامیان هراس افگنی در مجامع جهانی، جا افتاده و با حمایت همه جانبه از تداوم درگیری ها وگسترش شعاع منطقوی آن، صلح نام نهاد وکذایی را به هدف توجیه پشتیبانی وحمایت همه جانبه شان برای تداوم جنگ تحمیل می نمایند.
ناتوانی ساختاری در برپایی نهاد های مدنی حامی صلح، امنیت وهمگرایی، سلطه ای کاریزمای سنتی منفعتجوی غارتگر و خشونت زا، سلطه ای نگاه معطوف به همنوایی وهم سویی با هراس افگنان در دستگاه سیاسی، ناتوانی ونا آگاهی دربازخوانی ودرک اهداف، آرمان ها و استراتیژی های مداخله گران، وجود زمینه های اختلاف منافع وانقطاب اجتماعی موجود، سلفی اندیشی مذهبی، منفعت جویی، جدال ودشمنی عمیق با مدرنیته، دوری و بیزاری از آرمان ها واهداف انسان مدارانه و مشارکتی، ناتوانی وناکار آمدی دستگاه سیاسی دربرپایی امنیت وتامین خدمات عامه، وابستگی مفرط به منافع قشری وخانوادگی، سلطه ی اقتصاد غیرقانونی مواد مخدر وغصب اراضی و انحصار قدرت… مواردی اند که جنگ، هراس افنگنی ودرگیری بی پایان را دربعد ملی توجیه می نماید.
تمکین بر سیاست های مداخله گرانه ای بیرونی، بردگی فکری وائدولوژیک هراس افگنان به نهاد های ویرانگر وبرانداز خارجی، تضاد منافع قدرت های جهانی، گسترش جغرافیای جنگ وسلطه بر آن، کانالیزه شدن مساعدت های جهانی برای تندروان وجنگ افروزان، تامین محل مانور وفضای حیاتی برای تداوم هراس افگنی در جغرافیای بی قانون، ستیز ودشمنی منطقه یی وتصفیه حساب های ائدولوژیک تندروانه … کشور ما وخاور میانه را کانون آتش و خون ونبرد بی پایان مبدل نموده که رویکرد های اخیر به ویژه تبارز جنون آمیز خشونت، غارت دارایی عامه و کشتار غیر نظامیان در کندز ماهیت زشت دشمنان انسانیت را به نمایش گذاشت.
بسیج اجتماعی در برابر دشمنان آسایش وامنیت اجتماعی شهروندان، ایستادن، استواری ومبارزه علیه اندیشه توجیه گر خشونت و وحشت، آگاهی و اطلاع رسانی از اعمال، روش وکردار غیر انسانی هراس افگنان وحامیان آن ها در دستگاه سیاسی واجتماعی کشور وجهان، تضمین پیروزی در برابر هراس افگنی وپیامد های ذلت بار آن است. سیف الدین سیحون
Comments are closed.