به تازه گی ها یوناما یا دفتر سیاسی سازمان ملل متحد گزارش شش ماه نخست تعداد قربانیان جنگ افغانستان را منتشر کرد. در این گزارش آمده است که فقط در شش ماه امسال حدود 5000 نفر به گونه های مختلف کشته شده اند و اکثریت آنها را غیرنظامیان تشکیل می دهد.
طبق این گزارش که یوناما پخش کرده است، امسال حد اقل 1592 غیرنظامی کشته و 3329 نفر دیگر زخمی شده اند که این رقم نسبت به سال گذشته در افغانستان بیست و سه درصد افزایش یافته است و این رقم در مورد کودکان سیزده فیصد افزایش یافته است.
در این گزارش همچنان آمده است که بیشترین هزینه جنگ در افغانستان را مردم ملکی متقبل شده اند و عامل اکثریت این خشونت ها گروه های تروریستی، طالبان و شورشیانی هستند که سبب قتل و خونریزی در کشور میگردد، این درحالیست که از مجموع مهاجمات و تلفات تنها مسوولیت 107 حمله را گروه طالبان رسما به عهده گرفته است.
اما بحث اصلی اینجاست که چرا در عین زمانیکه کشور به سوی دموکراتیزه شدن به پیش می رود و حکومت شعار وحدت ملی، صلح و ثبات را داد می زند ما با با گذشت هر روز شاهد خونریزی ها، خشونت ها و خصوصا بحران های امنیتی میباشیم؟!
حکومت افغانستان با شعار های میان تهی همیشه گی اش به عوض که مسیر این کشور را به جهت درست رهنمون شود، در بسیاری از مواقع خود زمامداران و کاخ نشینان طبق روایات در بحران آفرینی نقش دارند.
بحران های عاید شده در حوزه های مختلف حیات انسانی در این اواخر حیثیت و آبروی نظام را هم نزد شهرواندان افغانستان برده و هم سبب ذلت افغانستان در دنیای بیرون شده است.
ما به جای اینکه با گذشت هر روز بطرف رفاه و آسایش گام بگذاریم و تشویشات و ناملایمات از میان مان برداشته شود بلکه؛ بر عکس بطرف بی ثباتی و تهدیدات بزرگ امنیتی روان استیم.
بیاد داریم که در اوایل حکومت موقت، مردم با مشکلات اقتصادی و امنیتی کمتری مواجه بودند اما با گذشت یک دهه و نیم این مشکلات نه تنها کم نشده اند بلکه هر روز بیشتر و بیشتر نیز می شوند که متاسفانه قربانیان تمام این مشکلات را نیز مردم عادی و غیرنظامی تشکیل می دهند و اگر وضعیت همینگونه ادامه پیدا کند هیچ کسی نخواهد فهمید که وضعیت مردم و کشور به کجا کشانیده خواهد شد؟
همچنانی که یوناما از دولت و گروه های درگیر جنگ در افغانستان تقاضا کرده است، مردم نیز خواستار این هستتند که طرف های درگیر مشکلات شان را از راه مذاکره و گفتگو حل کنند و به حملات نظامی شان پایان بدهند. مردم دیگر تاب و توان از دست دادن فرزندان و خویشاوندان خود را ندارند و از گروه های درگیر جنگ به طور جدی می خواهند که برای حفظ جان مردم و غیرنظامیان و کودکان، رویکرد جنگی شان را تغییر داده و حقوق بین الملل در منازعات مسلحانه را مراعات کنند. مردم از دولت و جناح های مخالف می خواهند تا به تلفات ملکی نقطه پایان گذاشته شود و بدون شک سایه ی تلفات غیر نظامیان در سایر حوزه های زندگی تاثیر مستقیم داشته و منجر به فاصله گرفتن مردم از نظام شده و حتی بسیاری از شهروندان ازین وضعیت به ستوه آمده گروه- گروه و با وصف تهدیدات جدی حیاتی رهسپار کشورهای دنیا میشوند.
Comments are closed.