صلح در افغانستان به معمایی پیچیده تبدیل شده است. از طرفی مذاکرات متعدد غیر رسمی صلح و از طرفی وعده های رییس جمهور مردم را امیدوار به صلح و آتش بس کرده است. از طرفی بر افروخته شدن آتش جنگ و رسمی نشدن مذاکرات آنها را ناامید ساخته است. گفته می شود پاکستان بر خلاف گفته هایش قادر نیست که رهبران اصلی طالبان را به میز مذاکره حاضر کند و از آنها بخواهد که با دولت افغانستان صلح کنند و مذاکرات صلحی که تا به حال در کشورهای مختلف برگزار شده با افرادی از طالبان بوده که قدرت تصمیم گیری ندارند. آیا پاکستان درصدد فریب افغانستان است؟ آیا حکومت چنین موضوعی را درک نمی کند؟
وحید مژده تحلیلگر مسایل سیاسی در برنامه )خط کابل( گفت: در این اواخر اتفاقاتی در افغانستان افتاد که سبب شد دولت وحدت ملی تحت فشار قرار بگیرد. بر اساس توافقی که دولت وحدت ملی با پاکستان دارد، به نظر می رسد که پاکستانی ها درصدد شدند که دولت وحدت ملی را از این مشکل بیرون کنند. مشکل افغانستان فعالیت های گسترده طالبان است که دولت را در حالت تدافعی قرار داده است. پاکستان متعهد شده بود که در مدت کوتاهی طالبان را به میز مذاکره می کشاند. در این طور مواقع پاکستانی ها تعدادی از طالبان را که تحت کنترل خودشان است به نام مذاکره کننده در کشوری جمع می کنند و ادعا می کنند که مذاکره آغاز شده است.
وی در حکومت اراده ای برای صلح با طالبان نمی بیند و می گوید: اگر دولت افغانستان واقعاً خواهان صلح است، به جای افرادی که با طالبان ارتباطی هم ندارند و با آنها مذاکره می کنند، از دفتر قطر افرادی را به مذاکره بیاورند و از پاکستان بخواهند کسانی را که ما نام می بریم را به میز مذاکره حاضر کنند. اما واقعیت امر این است که نه دولت پاکستان خواهان صلح است و نه دولت افغانستان و این بازی را هر دو کشور مشترک به پیش می برند. بنابراین گمان می رود که دولت در صلح هیچگونه صداقتی ندارد و با پاکستان تفاهم کرده است تا کسانی را به میز مذاکره بیاورند که فقط نامشان طالب است و از رهبران اصلی و تصمیم گیرنده نیستند.
مژده معتقد است افرادی که تا به حال با افغان ها مذاکرده کرده اند افراد عادی هستند و این مذاکرات به جا نمی رسد، او افزود: افرادی از طالبان که در حال حاضر به طور غیر رسمی مذاکره می کنند باید ذکر کنند که مربوط به کدام کمیسیون هستند چرا که طالبان در تشکیلات خود کمیسیون دارند. ملاعمر گفته است که فقط کمیسیون سیاسی می تواند وارد مذاکرات صلح شود. کسانی که در این مذاکرات غیر رسمی شرکت کرده اند، ادعا می کنند که نماینده های رسمی طالبان برای مذاکره هستند. اگر واقعاً اینطور است باید آن را نشان دهند و دستور دهند آتش بس در جنگ اعلام شود اما چرا اینکار نمی شود؟ چرا که دولت افغانستان فقط می خواهد وقت گذرانی کند، همانطور که کرزی سیزده سال این وقت گذرانی را کرد. به باور این تحلیلیگر سیاسی، متاسفانه طالبان و تمویل کنندگان آن درصدد یافتن وجه رسمی به طالبان هستند و افزود: یک مساله واقعاً عجیب است زمانیکه حکومت افغانستان به دست طالبان بود و نود وپنج درصد کشور به دست آنها بود هیچ کدام از کشورهای دنیا برای کنفرانس های بین المللی و منطقه ای آنها را دعوت نکرد اما حالا در این شرایط آنها را در کنفرانسی دعوت می کنند که در آن یکصد و پنجاه کشور شرکت دارند. آنها که یک دولت نیستند شرکت آنها در چنین کنفرانس مهمی به چه معنایی می تواند باشد؟ این می تواند نقطه ای عطف برای طالبان باشد چرا که شرکت آنها در این کنفرانس به این معنا است که آنها را دیگر به عنوان تروریست نمی شناسند. وی در پایان گفت: هم اکنون پاکستان نه تنها برای صلح افغانستان کاری نمی کند بلکه گروه های را به نام طالبان و داعش تمویل می کند که بتواند اهداف خود را پیاده کند، به کنر برسد و به استخبارات هندوستان دست یابد.
Comments are closed.