افغانستان نیاز به یک دپلوماسی فعال دارد

افغانستان نیاز به یک دپلوماسی فعال دارد
بدون تردید با همه وعده های چرب و نرم که زمامداران موجود در جریان انتخابات ریاست جمهوری که هرگز عملی نبود به مردم داده بودند، رهبران حکومت وحدت ملی، در شرایطی آغاز به کار کرده اند که فضای سیاست خارجی در شرایط خاصی قرار دارد. گرچه آقای اشرف غنی حین که آقای پوهاند عبدالسلام عظیمی سر پرست ستره محکمه وی را سوگند میداد چند حرف که منطقی نیز گفته میشد، از سیاست خارجی به زبان آورد و چند حلقه ای را در سیاست خارجی با خط درشت ذکر کرد اما با در نظرداشت این حقیقت که یورش همه جانبه فشارهای امنیتی سیاسی اقتصادی از سوی کشورهای که منافع خود را با تار پوط تنش ها در داخل افغانستان می بینند، همچنین فشارهای منطقه‌ای در راستای سیاست‌های ضد افغانی، بخاطر نزدیکی زیاد با پاکستان در منطقه از زمره این شرایط ویژه است. لذا به این دلایل اهمیت توجه سیاستمداران و در راس آنها دستگاه دیپلماسی به ایجاد تغییر و تحول تاکتیکی، در این حوزه دوچندان می‌شود. رئیس‌جمهور باید پشتیبان سیاست های عملی، بخصوص منطقوی با در نظرداشت بر برنامه‌هایی که وزیر امور خارجه جدید افغانستان آماده کرده باشد گام بردارد رهبری حکومت وحدت ملی، با رعایت اصول و پای‌بندی به چارچوب‌های اصولی در سیاست خارجی باید روش‌ها و تاکتیک‌های کشور را برای دستیابی به وضعیت جدید در سیاست خارجی طراحی کند. با توجه به اینکه این مسئله در راس شعارهای آقای اشرف غنی و دوکتور عبدالله عبدالله در پیش از انتخابات هم قرار داشت لذا؛ باید گفت که حضور پر رنگ مردم در روز های انتخابات و رای به هر دو رهبر فکر میشد که تحولات در عرصه سیاست خارجی از پشتوانه اکثریت مردم هم بهره‌مند خواهد شد.
این مسئله البته نیازمند راهکارهایی است که باید با توجه به اصل ارزشی نظام سیاسی در راستای عزت،‌ حکمت و مصلحت تدوین شود. بر این اساس با توجه به شرایط نا مطعمن که وجود دارد دولت و مشخصا دستگاه دپلوماسی وزارت خارجه باید در درجه نخست با تغییر لحن و ادبیات عاقلانه ای دپلوماسی در راستای رساندن پیغام مردم به عرصه بین‌المللی باشند. پیغامی که منظور از آن حمایت مردم از سیاست‌های نظام در مقابل هجمه سیاسی، امنیتی و اقتصادی ناعادلانه بعضی از کشور ‌هاست. بر این اساس دولت باید با فعال کردن دستگاه دیپلماسی در مسیری گام بردارد که از یکسو نقض حقوق بشر توسط گروه های تروریستی و نا دیده گرفتن صدای افغانستان در سطح ملی و بین المللی، ناعادلانه ثابت شود و از سوی دیگر به سمت و سوی حل دیپلماتیک مسئله که در پرتو آن افغانستان بتواند جایگاه حقیقی خویش را در یابد.
این مسئله البته خود نیازمند تحولیست به شرط اینکه ریاست جمهوری بگذارد هر وزارت خانه بشمول وزارت خارجه از صلاحیت های قانونی خویش در چوکات اداره خود دست استفاده درست و بدون مداخله کردن بتواند. مداخله در تحقق اهداف گام بردارند انحصار گری، مداخله رهبری حکومت وحدت ملی در همه امور وزارت خانه ها کشور را عوض بهبود بطرف بحران سوق میدهد، عاقلانه خواهد بود اگر بگذارند.
دستگاه دیپلماسی کشورمان در درجه اول کشورهایی منطقه را جذب کرده و در تلاش باشد تا پشتیبانی و همراهی آنها را در حوزه برنامه‌های صلح آمیز خود قناعت بدهد و با بهره‌مندی از چنین پشتوانه‌ای سیاسی منطقوی با کشور های فرا منطقوی روی مشکلات خود صحبت نماید، وزارت خارجه توان آنرا پیدا نماید تا در منطقه در پرتو نگاه جدید و دوستانه‌تر با کشورهای این حوزه بهتر همکاری نماید. همچنین دستگاه دیپلماسی با توجه به فشارهای امنیتی اقتصادی که علیه جمهوری اسلامی افغانستان وجود دارد باید در قدم اول احیای روابط اقتصادی با کشورهای منطقه و بین‌الملل را در دستور کار خود قرار دهد این کار هم می‌تواند با میزبانی نشست‌های منطقه‌ای و حضور فعال و مبتکرانه در اجلاس‌هایی منطقه‌ای و جهانی صورت گیرد. این روابط میتواند هم در راه آوردن امنیت و هم در راه هم زیستی موثر واقع گردد.

احمد سعیدی