از بحران گروگان گیری تا پیامد های آن

از بحران گروگان گیری تا پیامد های آن

دولت افغانستان سرانجام 19 تن از سی و یک فرد ربوده شده در زابل را از اسارت نجات داد. این اقدام دولت برای جامعه مدنی، خانواده های افراد ربوده شده و مردم افغانستان یک خبر خوشحال کننده و مسرت بخش بود. بخش های وسیعی از مردم افغانستان، جامعه مدنی، حلقات و شخصیت های سیاسی، دولتمردان و در کل مردم افغانستان برای رهایی این افراد تلاش کرده اند.
امیدواریم که افراد باقی مانده ای که نزد گروگان گیران در اسارت باقی مانده اند نیز رها شوند. یکی از مهمترین دستاوردهای مردم افغانستان در این بحران که این بود که گروگان گیران می خواستند تا وحدت و همدلی مردم افغانستان را هدف قرار دهند ولی هوشیاری و اتحاد مردم افغانستان در این مورد، سبب شد که نه تنها گروگان گیران به این هدف نرسیدند، بلکه صحنه های زیادی از همدلی و همیاری مردم افغانستان از تمام اقوام و مناطق به نمایش گذاشته شد.
اما وضعیتی که باعث و بانی چنین حوادثی شده همچنان به حال خود باقی مانده است.
وضعیت جنگی و گروه های گروگان گیر و تندرو که از گروگان گیری به عنوان یک حربه در مقابل دولت و برآورده شدن خواسته های خود استفاده می کنند به حال خود باقی است.
خواسته های غیر مشروع گروگان گیران مبنی بر رهایی شماری از افرادی که در نزد دولت زندانی بوده اند، اگر عامل اصلی ربودن این افراد بوده است، در گذشته و حال و آینده چنین موضوعی باز هم بوده، هست و خواهد بود.
گروگان گیری به عنوان یک ابزار برای رسیدن به خواست های گروگان گیران به عنوان یک چالش در مقابل دولت افغانستان وجود خواهد داشت.
بعد از حادثه گروگان گیری زابل، بارها این حادثه در مناطق دیگری از کشور اتفاق افتاد که به طرق مختلف موضوع حل شد و در مواردی هم به کشته شدن گروگان ها انجامید.
معضل ناامنی به حال خود باقی است. دولت افغانستان نتوانسته تا با ناامنی برخورد جدی کند.
نه تنها از میزان ناامنی کاسته نشده، بلکه این معضل به صورت جدی رو به افزایش است. شماری از ولسوالی ها در کشور در حالت سقوط به دست طالبان قرار دارند. ناامنی بعد از حادثه گروگان گیری زابل، فجایع بسیاری را خلق کرد، انفجارها و حملات طالبان همانند آنچه در بدخشان اتفاق افتاد، برای مردم افغانستان سخت تکان دهنده بود.
مهمترین مسئله ای که می تواند برای مردم و دولت افغانستان مهم باشد، بازنگری در مورد علل و عواملی است که مسبب بروز چنین حوادثی شده اند.
هر چند بعید است که دولت بتواند بر موضوع ناامنی فایق آید و تغییری محسوس در عملکرد دولت به وجود آید، اما چنین حوادثی می بایست در استراتیژی امنیتی دولت یک شوک را وارد کند که منجر به بازنگری در استراتیژی امنیتی و اصلاح نواقص و معایب آن شود.
دولت افغانستان باید متوجه باشد که چنین حوادثی می تواند بر بسیاری مسایل کلان ملی تاثیر بگذارد. و در صورتی که طالبان و یا گروه های تروریستی دیگر بخواهند از ابزار گروگان گیری در آینده استفاده کنند، موضوع گروگان گیری به صورت جدی تر در خواهد آمد.
علاوه بر بحث گروگان گیری، نوعیت گروگان گیری و انتخاب گروگان ها نیز موضوع دیگری است که باید مورد توجه قرار گیرد. گروگان گیران قوم مشخصی را هدف قرار داده اند و بعد از آن نیز بارها این موضوع را تکرار کرده اند.
محل گروگان گیری نیز در شاهراه کابل هرات بوده است که همواره مورد تاخت و تاز طالبان و دیگر گروه های مسلح و حتا راهزنان قرار داشته و دارد.
طالبان و یا هر گروهی که مسبب این گروگان گیری بوده اند، فراتر از رهایی زندانیان خودشان قصد داشته اند.
هویدا