زمانی که حکومت وحدت ملی آغاز به کار کرد، انتظار می‌رفت که رهبری این حکومت در قبال گروه تروریستی طالبان سیاست واقع‌بینانه‌ای اتخاد کند. این انتظار عقلانی و منطقی بوده و است، زیرا سیاست‌های خوشبینانه و رؤیاگرایانه حکومت حامد کرزی در برابر طالبان با بن‌بست و شکست روبرو گردید و نتایج شومی برای افغانستان داشت و هیچ دلیلی برای ادامه آن سیاست‌ها نمی‌توان سراغ داشت. زمانی که گفته می‌شود حکومت وحدت ملی باید نگاه واقع‌بینانه‌ای در خصوص طالبان و عملکرد این گروه داشته باشد، یک معنی این گفته این است که نباید حکومت وحدت ملی مثل حکومت کرزی در برابر طالبان عمل کند.
از عمر حکومت وحدت ملی تقریباً نود روز می‌گذرد؛ متأسفانه طوری‌که دیده شد در این مدت، محمداشرف غنی رییس جمهور توافقی کشور و رییس حکومت وحدت ملی، در برابر گروه تروریستی طالبان نگاه غیرواقع‌بینانه‌ای داشته و در برابر جنایات این گروه در این مدت در سراسر افغانستان به‌ویژه در شهر کابل، واکنش‌های ضعیفی داشته است.
از سوی دیگر؛ محمد اشرف غنی در برخی از کنفرانس‌های خبری و سخنرانی‌های خود، طالبان مسلح را «مخالفان سیاسی» خطاب کرده که این موضوع پرسش‌ها زیادی را به همراه داشته است. رییس جمهورغنی بعد از بازگشت از سفر چین در کنفرانس خبری خود که بتاریخ ۱۰ عقرب سال روان در ارگ ریاست جمهوری برگزار گردیده بود، طالبان را مخالفان سیاسی خواند و گفت هرکسی که با نظام مشکل داشته باشد مخالف سیاسی است و مخالف سیاسی به مخالف مسلح مبدل می‌شود. او افزود که اعضای حکومت وحدت ملی تاکید دارند که راه حل اساسی یک راه سیاسی است. اشرف غنی گفت: «ما از خون خسته هستیم و می‌خواهیم که خون را ختم بدهیم و راه ختم آن هر کسی که به افغانستان واحد عقیده دارد صلح است و کسانی که می‌خواهند افغانستان را به میدان جنگ مفکوره‌های گواهی تبدیل کنند، مقابل آنها با صف واحد وعزم راسخ ایستاد می‌شویم».
واقعیت این است که طالبان به هیچ عنوان مخالفان سیاسی نظام فعلی افغانستان نمی‌باشد. گروه طالبان یک گروه نظامی و تروریستی است که در پی براندازی نظام موجود در این سرزمین با هر ابزار و شیوه ا‌ی است. این گروه را نمی‌توان مخالفان سیاسی خواند، زیرا رهبری آن به سیاست و بازی‌های سیاسی باورمند نمی‌باشند. اگر طالبان مخالفان سیاسی باشند، این همه احزاب سیاسی، رسانه‌ها، رهبران، فعالان سیاسی و نماینده‌گان شورای ملی که مخالفت سیاسی با حکومت وحدت ملی به ویژه با تیم جناب آقای اشرف غنی دارند و در چهارچوب قانون اساسی و با استفاده از ابزارهای سیاسی و مدنی فعالیت می‌کنند، چه کسانی هستند؟
در واقع مخالفان سیاسی کسانی هستند که باورمند به نظام سیاسی موجود در کشور می‌باشند و در چهارچوب قانون اساسی کشور و با استفاده از ابزارهای سیاسی و روش‌های دموکراتیک مخالفت خود را با صاحبان قدرت سیاسی اعلام می‌دارند. گروه طالبان بارها اعلام کرده‌اند که قانون اساسی و نظام فعلی افغانستان را هرگز نمی‌پذیرند و برای براندازی این نظام همچنان به به مبارزه خود ادامه می‌دهند. پس چگونه می‌توان اعضای چنین گروهی را مخالفان سیاسی خواند؟
مبرهن است که قربانیان اصلی سیاست طالب‌نوازی رییس جمهور کرزی در سیزده سال گذشته، مردم افغانستان بوده‌اند. حامد کرزی در طول دوران زمامداری خود امتیازات زیادی از نشانی مردم افغانستان برای طالبان داد، تا این گروه تروریستی دست از جنگ بکشد و به فعالیت سیاسی در چارچوب قانون اساسی دموکراتیک فعلی بپردازد. مردم افغانستان خوب به خاطر دارند که همواره حامد کرزی طالبان را «برادران ناراضی» خطاب می‌کرد. او به هر میزان که در برابر طالبان از خود انعطاف نشان می‌داد، طالبان در خونریزی و انسان‌کشی جدی‌تر و جری‌تر می‌شدند.
در حال حاضر مردم افغانستان به شدت در هراس‌اند که قربانی این نگاه آقای اشرف غنی نسبت به طالبان نشوند. بدون تردید اگر طالبان همچنان از سوی آقای غنی مخالفان مسلح خوانده شود و ایشان به طالبان این‌گونه بنگرند؛ نفوذ طالبان گسترش خواهد یافت، آنان نیرومندتر خواهند شد، باانگیزه‌تر خواهند جنگید و اقدامات این گروه علیه مردم افغانستان بیشتر خواهد شد.
آقای غنی به عنوان رییس حکومت وحدت ملی باید نگاه خود را نسبت به گروه طالبان عوض کند و گروه طالبان را دشمن درجه اول مردم افغانستان و بزرگترین مانع بر سر راه تحقق دموکراسی و توسعه کشور بپندارد. آقای غنی خوب می‌داند که گروه طالبان به مثابه ابزار استراتیژیک پاکستان در افغانستان و منطقه عمل می‌کند. این گروه برای تأمین منافع پاکستان در افغانستان می‌جنگد. چنین چیزی حالا به خوبی عیان شده است و مردم به خوبی این گروه را می‌شناسند و معرفی‌کردن این گروه به عنوان مخالفان سیاسی، چیزی جز واقعیت‌گریزی و انکار واقعیت‌ها در باره طالبان نیست.
احمدارشاد خطیبی- استاد دانشگاه
Comments are closed.