شاه دخت در نوازش و اکرام و یک شهید
مانده میان اتش خمپاره و حدید
لعنت به این عدالت و احساس زشت تان
لعنت به این نظام دموکراسی و پلید
شاید درین دیار ندارد طلیعه ای
اصلن به این سپیده ی کاذب دیگر امید
درگردش زمانه و دوران روزگار
ایا به ناجوانی این جمع دیده اید
داد عدالت و سخن عدل میزنید
می شرمد از کراهت کردارشان یزید
نی اعتقاد زاهد ما محکم و متین
نی رسم و راه عارف ما فعل بوسعید
حیف است بعد ان همه ایثار و افتخار
این ملک اداره کند چند مستبید
می لرزد از جنایت این گرگها یهود
می شرمد ازقصاوت این قلب هایزید
عبدالشکور شریفی
Comments are closed.