چراهشــتم میــزان روز مــاتم مــلی اعــلام شد؟!

در پیوند به انتشار لیست قربانیان توسط کمونیست ها؛

دست های قدرت طلب و آنهایی که به کمک بیگانه ها و با کشتار، شکنجه و آزار می خواستند در کشوری به نام افغانستان به حاکمیت برسند، از مردم قربانی گرفتند، میلیون ها تن را به شهادت رسانیدند، معلول و معیوب ساختند، در کنج زندان های مخوف اذیت و آزار نمودند، بصورت جمعی شب هنگام با چشم ها و پای ها و دست های بسته زیر خاک کردند.

که کشف گورهای دسته جمعی در مقاطع و در مناطق مختلف، اعلام لست دوازده هزار نفری توسط امین و ارایۀ لست پنج هزار نفری کشته شده گان توسط امان الله رئیس تحقیق اگسا به حکومت هالند، شاهد این ادعاست.

چه تعدادی را که جنایت کاران و دژخیمان زمان به شهادت رسانیدند و بستگان شان بدست های خود به خاک سپاریدند و چه تعداد شهدای گمنامی ست که هنوز هم به امید دیدار آنها، خانواده ها و بستگان شان لحظه شماری می نمایند.

حفیظ الله امین از رهبران حزب خلق زمانی که رهبرش تره کی را به منظور بدست آوردن قدرت سیاسی به دستور اربابان کرملین کُشت، بخاطر اینکه از جنایت و کشتاری که این حزب با رسیدن به قدرت انجام داده بود، خود را شریک وانمود نکرده باشد، لست دوازده هزار زندانی را که به شهادت رسانیده بودند، در وزارت داخله به دید عام قرار داد و اینهمه جنایت نا بخشودنی را به دورۀ حاکمیت تره کی حواله نمود. که این عمل مردم ما را در سوگ نشاند و آتش خشم شان در برابر حاکمیت بیشتر از پیش زبانه کشید.

اخیراً سارنوالی کشور هالند از یک لست 5000 نفری آن عده افغان هایی پرده برداشته و بدست نشر سپاریده است که در سال های 1357 و 1358 توسط اگسا – دستگاه استخباراتی رژیم کمونستی – شهید شده اند. حکومت هالند این لیست را بعد از تحقیقات در مورد شخصی به نام امان الله که سابق رئیس تحقیق اگسا – وی در جریان مصاحبه برای پناهنده گی خود تمام این حقایق را اقرار کرده و حتی از گذاشتن امضا در زیر سند اعدام ده ها نفر انکار نکرده است- بوده، به نشر رسانیده است، گفته می شود هالند این لیست را بخاطر دلسوزی و پایان دادن به انتظار آن عده افغان های که عزیزان شان را از دست داده اند و در بلاتکلیفی بسر می برند، نشر کرده است.

شاید این لیست هم یکی از همان لست هایی باشد که امین نشر نموده بود و به نام لست مرگ یاد می شد اما به نسبت هجوم بیش از حد مردم آن لست به زودترین وقت از انظار ناپدید شد.

کشور عزیزما حدود چهار دهه است به حمام خون مبدل شده است. روزگاری کمونیست ها به یاری اتحاد شوروی سابق، و در دهۀ اخیر تروریزم بین المللی و دست های پیدا و پنهان دیگری از شهروندان کشورما قربانی گرفتند.

جانبازی و ایثار و فداکاری مردم مسلمان کشورما در آزادیخواهی، گسترش عدل، دفع تجاوز و کفر و کمونیزم و تروریزم کم نظیر است. با تقدیم حدود 24000 شهید در قیام تاریخی 24 حوت هرات باستان و حدود 5000 شهید شهروندان کابل در یک روز فداکاری را به اثبات رسانید که جان های شیرین شان را در برابر حق نثار می نمایند اما زیر بار ظلم، نا برابری، کفر، بی دینی نمی روند و زندگی زیر بار اسارات را نمی پذیرند.

حکومت افغانستان در جلسۀ خاص مشورتی – مورخ 31 سنبلۀ هفتۀ گذشته –

با رهبران جهادی و شخصیت های سیاسی کشور در ارتباط به انتشار این لیست، فیصله نمودند تا بتاریخ ۸ میزان سال روان مراسم فاتحه خوانی بخاطر دعا بر روان پاک این شهدا و سایر شهدای شناخته شده و گمنام کشور، در سرتا سر افغانستان برگزار گردد، بیرق کشور به رسم عزا برای دور روز به حالت نیمه برافراشته در آورده شود. اینهم فیصله شد، تا بخاطر ارجگذاری و یاد بود از شهدای کشور، یک باب مسجد و یک بنای یادبود در ساحۀ پلچرخی شهر کابل اعمار گردد.

این عمل حکومت که از شهداء یادبود به عمل می آورد قابل قدر است اما اینکه دولت افغانستان در این مدت نتوانسته به این لست ها و عاملان آن دست یابد، و حتی بر عاملان ترور های زنجیره ای دوران حاکمیت اش، نتوانسته رسیدگی نماید، سوال برانگیز است. مردم رنجدیدۀ افغانستان، خانواده ها و بستگان شهداء از دولت می طلبند تا به افشا و دستگیری عاملان این همه کشتار های جمعی و تباهکن رسیدگی نماید. نباید انتظار کشید که نظر به هر ملحوظ سیاسی، کشوری رخدادهای غم انگیز را جهانی بسازد و آنگاه ما به گفتۀ مردم عام، به گلیم داری آن بپردازیم.

ثمرالدین ثامر