اگر فکر میکنید ولنتاین یعنی عشق پس بهتر است بدانید که در اشتباه محض اید.
عشق از مخفی ترین نعمت ها و الطافی است که خداوند به انسان عنایت کرده است. عشق به شکل بذر یا هسته ای در قلب هر انسانی وجود دارد و هرگاه تمام شرایط مناسب فراهم شود، این هسته رشد کرده و درختی پربار میشود، میوه میدهد و میوه های آن می رسد و کامل میشود تا آغاز را به پایان متصل کند.
حالا شما بگوئید آیا ولنتاین براستی چنین تعبیری دارد و آغاز را به پایان متصل میکند !؟
کوتاه ترین و امن ترین راه برای رسیدن به اوج کمال انسانیت، راه عشق است و رسیدن به آن مقام بدون عشق و شوق دشوار است و برای رسیدن به این حقیقت می توان گفت که غیر از راه عشق راه دیگری وجود ندارد که معادل راه عجز، شکر و شوق باشد اما در روزی بنام روز عاشقان یا ولنتاین چنین عشقی دیده نمی شود بجز حیوانیت!
عشق براقی است که خداوند به ما هدیه داده تا بهشتی را که گم کرده ایم بیابیم و تا حالا پیش نیامده که کسی سوار براق شود و بیراهه برود. اما در ولنتاین رابطه های نامشروع رواج بیشتر میابد و مشروعیت داده می شود و به بهشت گم کرده خویش هرگز نمی رسیم.
عشق انسان را از خود فراموش می کند و در معشوقش فنا می کند…این نوع عشق هدف شخصی ندارد؛ بلکه این عشق عنوان فنا شدن است در معشوق و آنچه او دوست دارد و راضی میشود و می خواهد. به گمان من مراد از انسان بودن همین است.اما آیا مراد از ولنتاین هم چنین است!؟
در مسلک عشق، ورود رویاهای دیگر برای چشم حرام است و مرتکب شدن این حرام یعنی مرگ عشق. عشق تا زمانی ادامه دارد که عاشق هر آنچه در اطرافش می بیند توصیفی برای زیبایی محبوبش و سرودی بیانگر کمال محبوبش باشد. و گرنه عشق پژمرده میشود و می میرد.
کسی که عشق را محبت شهوانی برای افراد فاسق میداند، در اشتباه است؛ زیرا این گونه افراد عشق واقعی را نمی دانند. این نیز درست است که گاهی عشق مجازی به عشق حقیقی تبدیل می شود البته این بدین معنا نیست که عشق مجازی و صوری ارزش دارد؛ بلکه بیانگر این است که عشق مجازی ناقص و معیوب است و از صفات ماندگاری خالی است.
با در نظر داشت تمام این موارد و سایر دلایلی که ذکر تمامش در اینجا زمان بَر است بیایید واقع بین باشیم و عشق را تحت نام ولنتاین بد نام نسازیم و به خود فریبی نه بگوییم.
بی گمان انسانیم و انسانیت خواهیم!
Comments are closed.