کاری بر مشروعیت و معقولیت دیدگاه موقت جویان، امارت طلبان و یا جمهوریت نمایان ندارم ولی نمی دانم چطور و چرا عده ی از دوستان حوادث تاریخی را باهم دیگر قاطی می کنند؟ حکومت داکتر نجیب به دنبال تشکیل حکومت موقت از هم نپاشید و عوامل کاملا مجزا در فروپاشی ان نقش داشت. از طرفی هم شرایط عینی و ذهنی از اوایل دهه هفتاد خورشیدی تا حال زمین الی آسمان تفاوت دارد.
داکتر نجیب یک حزب حداقل سیصد هزار نفری با خود داشت که سرنوشت تک تک اعضای آن به وی وابسته بود و نمی توانست به آسانی همه را کنار گذارد و برود.
در آن زمان ضمانت جهانی وجود نداشت. توافقات جینوا هیچ‌گونه اشاره به حکومت بعد از خروج نیروهای شوروی و ساختار افعانستان نداشت.
همه نیرو های امنیتی به شمول جنرالان و افسران در آن زمان حزبی بودند یعنی اعضای ارشد نظام امنیتی عضو حزب دموکراتیک بودند که آینده شان بعد از کنار رفتن داکتر نجیب در هاله ابهام قرار می گرفت.
فروپاشی حکومت داکتر نجیب الله از نقاط دور دست آغاز گردیده بود اما حالا آرایش جنگی طور دیگری است. در آن زمان یک حزب علیه مردم می جنگید و در سراسر افغانستان بر پایگاه های حکومتی حمله می شد و راههای مواصلاتی تماما بدست مخالفین قرار داشت.
تجهیزات اردو و پولیس بعد از خروج شوروی ها کاهش مدهش یافته بود. گفته می شود که حتی برای سوق ماشین جنگی عظیم، تیل و روغنیات در دسترس حکومت قرار نداشت.
جریان قوی سیاسی جدا از حکومت در کابل دیده نمی شد و مانند امروز اشخاص قدرتمند سیاسی و احزاب قوی در زیر چتر حکومت زنده گی نمی کردند.
در آن زمان پارلمان متنوع وجود نداشت و اپوزیسیون یا مخالفین سیاسی همه بیرون از کشور بودند.
حکومت داکتر نجیب از داخل فروپاشید نه اینکه در اثر توافقات و یا هم فشار سیاسی سرنگون شده باشد.
و چند عامل دیگر.
و از طرفی گفته می شود که تشکیل حکومت موقت افغانستان را به سالهای دهه هفتاد می کشاند در حالیکه حکومت موقت در بن تشکیل شد و پروفیسر برهان الدین ربانی آن را پذیرفت که طی مراسمی در اول جدی سال ۱۳۸۰ قدرت را رسما بدون کدام کشمکش به حامد کرزی رئیس اداره موقت تسلیم گردید. چرا این طور باید تعبیر کرد که حکومت موقت یعنی فروپاشی نظام؟؟؟( حامد علمی)
Comments are closed.