کتاب فروشی ها رو به زوال است/ نیلوفر سعادتی

کتاب ها، بهترین رفیق آدم در تمام لحظات استند؛ وقت خستگی، وقت تنهایی، داخل موتر و هرجای که دلت بخواهد باتو است. در واقع هر کتابی یک زندگیست.
از دید من کتاب خواندن خیلی زیباتر از دیدن به یک منظره زیباست. آن قدر که خودم را با کتاب ها نزدیک احساس می کنم وبا کتاب خواندن لذت می برم، از نشستن روی نیم کتی روبه روی بحر لذت نمی برم.
کتاب ها و تک تک کلمات کتاب و سطرهایش در تمام لحظات من حضور دارند.

گشتن در کتاب فروشی ها، دیدن و لمس کتاب ها و خریدن آن به مراتب قشنگ تر از هر خریدی است. گاهی دوست دارم حتی اگر هیچ کتابی نخرم، کتاب های کتاب فروشی را لمس کنم. نمی دانم چرا اما بودن بین کتاب ها حتی اگر نخوانم حس آرامش برایم می دهد؛ آن قدر که می خواهم بین تمام متن های کتاب گم شوم و گم شوم و بر نگردم.
اما آن چه که این روزها شاهدش هستم، کم رنگ شدن مطالعه و به انزوا رفتن کتاب فروشی هاست. واقعا جای نگرانی شدید دارد دور شدن مردم از کتاب و لمس محتوای آن. ملتی که کتاب نخواند، جامعه نیست و نابود می شود. کتاب فروشی های شهر در حال ورشکست اند. مثلی این‌ که دگرگونی های جامعه آن قدر تاثیر بد روی روان مردم گذاشته که دغدغه ذهنی شان اجازه نمی دهد کتاب بخواند. البته غیر از این هم بوده می تواند. استفاده بیش از حد از صفحات مجازی و حل هر مشکلی از طریق گوگل می تواند دلیلی اندکی بر کتاب نخواندن مردم باشد.
رفت و آمد در کتاب فروشی ها به مراتب کم تر از پاساژهای خرید است، کاش برعکس بود. مایوس کننده است کتاب فروشی های را می بینم که ورشکست می شوند. کتاب فروشی ها را تنها نگذاریم، نه آن ها ورشکست شوند و نه ذهن مان.