ز کـوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ز کوی    یار   می آید   نسیم باد     نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
یک سال دیگر هم‌چون همه‌ی سال‌های این سرزمین با جنجال‌ها، غم‌ها و رنج‌هایش گذشت. سالی که در آن صدها جوان برومند و شجاع نیروهای امنیتی کشور جان خویش را در مبارزه با تروریسم کور و دشمنان وطن از دست دادند. هزاران تن از هموطنان بی‌گناه و ملکی طعمه حملات وحشیانه و تروریستی شدند که یا جان باختند و یا بر گروه عظیم معلولان این سرزمین افزوده شدند. هزاران خانواده در غم امیدهای آینده و نان‌آوران فعلی خود بر گلم غم نشستند. از این سال ها بسیار آمده است و بر این سرزمین رفته است. اما تنها چیزی که هم چنان ماندگار شده است خیمه غم و مصیبت است.
در سال گذشته اما دستاوردهای بزرگی نیز برای مردم افغانستان رقم خورد. مهم ترین رخداد سیاسی و تحول بزرگ انتخابات جنجالی پارلمانی بود که در 28 میزان سال 1397 برگزار شد. این انتخابات بسیار ناقص و با هزاران نقص و کمبود برگزار شد و هنوز جنجال های آن خاتمه نیافته است و نتیجه نهایی بسیاری از ولایات هنوز اعلان نشده است. انتخاباتی بود پر از مشکلات تخنیکی و عمدی و پر از تقلب و مداخله افراد زورمند و ثروتمند. اما با تمام این مشکلاتی که داشت یک گام بزرگ برای عبور از وضعیت کنونی بود. اگر انتخابات پارلمانی صورت نمی گرفت، ما اکنون نمی توانستیم آماده انتخابات ریاست جمهوری در سال 1398 باشیم. عدم برگزاری انتخابات پارلمانی و در نیتجه عدم آمادگی برای انتخابات ریاست جمهوری کشور را به معنای واقعی کلمه به یک بحران عمیق دیگر فرو می برد. اما خوش بختانه انتخابات پارلمانی با تمام کمبودها و نواقص خود گذشت و ما یک گام دیگر به سوی دولت و ملت سازی برداشتیم. این گام بزرگی بود.
نیروهای امنیتی کشور در سالی که گذشت، توانستند جانانه از استقلال، تمامیت ارضی و دستاوردهای مردم افغانستان حفاظت کنند. قانون اساسی، نظام سیاسی موجود، ارزش هایی چون آزادی بیان، حقوق بشر، آزادی زنان، آزادی های مدنی از مهم ترین دستاوردهای مردم افغانستان در سال های پسین بوده اند. علی رغم شهادت هزاران تن از سربازان فداکار، ما اکنون شاهد حفظ دستاوردهای مردم افغانستان و مهم تر از همه شاهد حمایت های بی دریغ مردم از نهادهای امنیتی و یک اجماع کامل ملی در این زمینه بودیم. احساسات پاک و شکل گیری زمینه های ارزش های ملی یکی از مهم ترین دستاوردهای نیروهای امنیتی افغانستان بود. نیروهای امنیتی افغانستان مظلومانه و در عین حال شجاعانه رزمیدند و در دل های مردم جای گرفتند. آنان نه تنها جان شیرین خود را از دست دادند بلکه به قدری مظلوام واقع شدند که در برخی از نقاط کشور بر اجساد پاک شان از ترس و یا تحجر نماز خوانده نشد. اما توانستند ارزش های ملی را ماندگار سازند.
در سالی که گذشته بنیادهای اداره و سیستم سیاسی و حقوقی کشور به دلیل مبارزه با بنیادهای فساد و مافیا استحکام بیشتر یافت. افغانستان چند رتبه در میان کشورهای مفسد جهان ارتقا یافت و گراف فساد در آن کمتر شد.
گویا طبیعت نیز در سالی که گذشت به مردم افغانستان روی خوش نشان داده است و تا کنون بارندگی های امیدبخش در اکثر نقاط کشور صورت گرفته است. این همه برف و بارندگی پس از چندین سال خشکسالی پیاپی، امیدهای بسیاری را برانگیخته است و سالی سرشار از تراوت و برکت را نوید می دهد.
اکنون در آخرین روزهای سال 97 و در آستانه سال 1398 مساله صلح نیز بر سر زبان ها افتاده است و گویا امیدهایی را برانگیخته است. در این سرزمین کسی نیست که مخالف صلح و آرامش باشد. جز تروریست ها و کوردلانی که سال ها است از مردم افغانستان قربانی می گیرند و بر طبل تباهی و مرارت می کوبند. اما این به نظر می رسد صلح روند مطلوب مردم را طی نمی کند. از همین اکنون نشانه هایی در آن دیده می شود که هرگونه امید بستن به این روند را احمقانه و ساده لوحانه جلوه می دهد. تمام آرزوی ما این است که سال 98، سال صلح و آرامش باشد. اما در پشت تلاش هایی که صورت می گیرد صداقت و تعهد به صلح دیده نمی شود.
به موازات پروسه صلح ما انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی و ولسوالی را در پیش داریم. دولت و مردم افغانستان بیش از آن که به هیاهوی صلح چشم بدوزند، به انتخابات و روندهای دموکراتیک جاری دل ببندند. ما نباید دستاوردهای گذشته و قانون اساسی و نظام سیاسی خود را به بهانه صلح قربانی کنیم. همه مردم افغانستان به این نکته دست یافته اند و خوش بختانه آگاهی کامل یافته اند. بنابراین سال 1398، سال بیداری و سال آگاهی است.

 

محمد هدایت