هر اداره و یا کمیسیونی که در دولت ایجاد می شود و اکثرا کلمه “مستقل” را نیز یدک می کشند، پس از مدتی به دلیل عدم کارایی لازم عملا تعطیل می شود اما حقوق و مزایای شان برجای خود باقی می ماند.
یکی از این ادارت، شورای صلح است که از زمان تشکیل آن تا کنون در بیش از هشت سال، با هزینه ها و حقوق مزایای سرسام آور بدون کدام دستاوردی یکسره مشغول عذر و التماس نزد طالبان و دیگر مخالفان مسلح هستند و اینک کارشان بجایی رسیده است که التماس های شان را رسانه ای کرده و رسما به دست پای طالبان افتاده اند که بیایید و صلح کنید!
اعضای شورای صلح در کنار حقوق و معاشات و امتیازات فراوانی که دریافت کرده اند، تا کنون بیش از چهار هزار پروژه خیالی صلح را مطرح کرده و پول های آن را گرفته و معلوم نیست در کجا و به چه منظوری خرج کرده یا به کدام حساب ها واریز نموده اند.
دو سال قبل سخنگوی شورای صلح اعتراف کرد که اعضای این شورا علاوه بر حقوق و مزایا و امتیازاتی که از این شورا دریافت می کنند، از جانب سفارتخانه های خارجی در کابل نیز مبالغی را گرفته و حتی برخی از آنان ماهانه بصورت مستمر از خارجی ها پول می گیرند. وی افزود که رییس دارالانشای سابق این کمیسیون هنوز از یک سفارتخانه ماهانه 9 هزار یورو دریافت می کند.
از اوایل کاری این شورا، تعداد زیادی از اعضای مجلس نمایندگان و مجلس سنا خواهان لغو و تعطیلی این شورا بودند اما به دلایل نامعلومی همچنان امتیازات و مزایای اعضای این شورا شارژ می شود و از تعطیلی آن هم خبری نیست.
پنج سال قبل مجلس نمایندگان پرامون کارکردها و نتایج کاری شورای صلح جلسه اختصاصی تشکیل داد که در آن جلسه نمایندگان مجلس بصورت دستجمعی خواهان تعطیلی شورای صلح شدند. یکی از این نمایندگان در مجلس اظهار داشت: خواست این نمایندگان، لغو شورای صلح به دلیل نداشتن دستاوردهای لازم با وجود هزینه های زیاد در این مدت است. اگر این هزینه ها در بخش های دیگری از جمله اشتغال مصرف می شد، می توانست به بهبود وضعیت اشتغال کشور کمک کننده باشد. شورای صلح نتوانسته است عملکرد و راهکار درست و یا استراتژی مدونی داشته باشد و بیشترین بهره را از اقدامات این نهاد، طالبان و مخالفان مسلح کشور برده اند. وی افزود: دستاوردهای شورای صلح چه بوده است؟ سرنوشت طالبانی که از زندان آزاد شدند چه شد؟ افتتاح دفتر قطر به کجا انجامید؟ پول های هنگفت در این شورا به جیب چه کسی سرازیر شد؟
یکی دیگر از نمایندگان مجلس گفت: چندین بار از آدرس های مختلف صدا بلند کردیم که این شورا باید لغو شود اما حکومت بنا بر مصلحت ها، عده ای از رهبران جهادی که از نفوذ برخوردارند را در شورای صلح مصروف ساخته است و اینها اصلا توانمندی اینکه صلح بیاورند و یا مذاکرات صلح را پیش ببرند ندارند و به باور من نباید انتظار صلح از این شورا را داشت.
اینک پس از گذشت هشت سال از عمر این شورا، عملا تمامی پروژه ها و طرح های خیالی صلح تعطیل شده و حتی هیات صلح حکومت هم بیکار شده و تمامی ابتکارات مذاکرات و نشست ها در دست آمریکایی ها است و آنان هم حاضر به افشای نتیجه مذاکرات نیستند و شورای صلح و هیات صلح که هیچ، دولت را هم در این زمینه در جریان دقیق نمی گذارند.
خلیلزاد در نشست اخیر با اشرف غنی و سران حکومت صرفا با کلمات بازی کرد و هیچ مفهوم کلی از مذاکرات و یا جزییات توافقات حاصل شده با طالبان را ارایه نداد.
وقتی اصل حکومت برای طالبان و همچنین آمریکایی ها زیر سوال رفته است، دیگر چه انتظاری از شورای صلح و هیات صلح می شود داشت که عرض اندام کنند
اینک دیگر همه به این نتیجه رسیده اند که مذاکرات بین آقا و بادار است و هیچ ارتباطی به دیگر نوکر ها ندارد و این نوکر بیجا سر و صدا نکنند و آرام در جای شان قرار بگیرند.
Comments are closed.