تا برادران عزیز قانونی!
عصبانیت و دستپاچگی اشرف‌غنی در قبال صلح‌بازی خلیلزاد، فقط به این دلیل است که حضور شخصی اش در قدرت را تهدید می‌کند. فراتر از این، کدام گپ و مساله‌ای جدی نزد غنی وجود ندارد. چه، غنی کسی است که بسیار آگاهانه برای قدرتمند شدن دوباره طالبان کار کرده است. به فعالیت و خشونت‌گری طالبان میدان داده است. هزاران جنگجو طالب را از زندان رها کرده است. حتی شعارش صلح به هرقیمت بوده است.
***
کرزی و سیاست‌های طالب پروری اش را همه ما تجربه کرده‌ایم. اگر فراموش کرده باشیم که کرزی دایه مهربانتر از مادر برای طالبان بوده است، مشکل در #حافظه_تاریخی خود ما است. به باورم در خصوص کرزی، جان گپ همین است و نیاز به تفصیل ندارد.
***
و اما، [برادران جدید و کاغذ پیچ طالبان] که یک عمر سنگ سنگرداری مقاومت علیه طالب را به سینه می‌کوبیدند -و واقعن نیز هرکدام روزگاری سنگری در مقابل طالب بوده‌اند- در نشست مسکو نشان دادند که در میدان سیاست، یک مشت انسان روزمره، پیش پای بین، معامله‌گر و جیب اندیش بیش بوده‌اند و نیستند.
با کرزی معامله و سرسپردگی. با غنی معامله و سرسپردگی. با اتمر معامله و سرسپردگی. در نشست مسکو، نشان دادند که این دفعه، فاز معامله و سرسپردگی به طالب را کلید زده اند.
یکی بروت/سیبل غیرت از پشت گوش پایین کشید و از “طالبان کرام” تشکر و قدردانی کرد. قانون اساسی بر دستان طالب داد تا هر گونه که خواست شان بود، تغییر اش دهند. دیگری همزمان که سنگ نمایندگی از مردم، زنان، جوانان و فعالان مدنی را به سینه کوبید، طالبان را #برادران_عزیز خطاب کرد. و آن دیگر حتی از تاخیر در برگزاری انتخابات گفت و بانگ حمایت از رفتن به گزینه‌ای حکومت موقت را بلند کرد.
خلاصه، نشست مسکو نشان دادن که یک عده چنان روزمره، الکی، نان به نرخ روز خور و جیب اندیش اند که در هر شرایطی حاضر اند به ساز “حضرت جیب”، گنگنم استیال برقصند. حتی اگر نوازنده، عباس ستانکزی باشد. کارگردان صحنه حامدکرزی و سناریو نویس حنیف اتمر!
نویسنده: آصف آشنا
پ.ن: کاریکاتور اثری از خالق علیزاده است.
Comments are closed.