تروریسم یک پدیده خطرناک و بیرحمی است که زندگی انسان های بی گناه را به منظور رسیدن به مقاصد غیر انسانی می گیرد. تروریسم بر هیچ کس رحم نمی کند. افراد ملکی، نظامی، جوان، پیر، زن و مرد برای آنها فرقی ندارد. همه در لای چرخ کشتار گروه های تروریستی نیست و نابود می شوند. تنها کسانی نجات می یابند که از تیر رس این گروه ها دور بمانند.
مفهوم تروریسم حد اقل برای مردم افغانستان دیگر نا آشنا نیست. پدیده ای که نزدیک به سه دهه است زندگی فردی و جمعی شان را به تباهی کشانده است. قربانیان حملات کور و هدفمند تروریستی همه روزه افزایش می یابند. مردم افغانستان همه روزه با وحشت و دهشت ناشی از حملات تروریستی مواجه بوده و شاهد مرگ عزیزان و وابستگان شان می باشند. بنابراین تروریسم و خطر و وحشت آن برای مردم ما پوشیده نیست.
ا
ما در سال های اخیر موضوع بحران کمبود آب، خشکسالی و آلودگی محیط زیست نیز در افغانستان برجسته شده است. اکنون این باور در میان عموم مردم قوّت گرفته که مردم در سال های آینده نه از ترس، وحشت و حملات بیرحمانه‌ای تروریسم که به دلیل کمبود آب، خشکسالی و بحران محیط زیستی مجبور به فرار دسته جمعی از کشور خواهند شد.
با توجه به نشانه ها و نیز آمارهای موجود این تهدید جدی است و می طلبد که از همین اکنون باید در باره آن تدابیر پیشگیرانه اتخاذ شود و مردم و مسؤلان دولتی بیشتر به خطرات ناشی از بحران محیط زیستی بیندیشند و سیاست‌ها و برنامه های مشخصی را برای مقابله با این بحران پیش بینی کنند.
مردم افغانستان در چند سال اخیر شاهد خشکسالی های پیاپی بوده اند و این خشکسالی ها تا هنوز زندگی صدها هزار خانواده را متأثر ساخته و بیشتر از بیست ولایت افغانستان را با کمبود آب مواجه کرده است.
نهاد دیده بان آلمان که به عنوان نهادی معتبر، در گزارشی که بر اساس اطلاعات سال های 1994 تا 2014 ، منتشر کرد، افغانستان را پانزدهمین کشور آسیب پذیر از گذر تعییرات اقلیم ارزیابی کرده که بر اثر سیلاب ها، لغزش زمین و خشکسالی متحمل خسارات زیاد شده است.
اداره محیط زیست کشور نیز گفته است که به رغم آن که افغانستان در تغییرات اقلیمی و آب و هوا و آلودگی‌ناشی از گازهای گلخانه‌ای در جهان نقش بسیار اندکی داشته و دارد، اما بیشتر از دیگر کشورهای مقصر از این ناحیه متضرر می شود.
این در حالی است که معیشت 75 درصد مردم افغانستان به زراعت، مالداری و باغداری پیوند مستقیم دارد؛ بنابراین زندگی مردم افغانستان به شدت به میزان آب بستگی دارد و پیامدهای مخرب ناشی از کمبود آب می تواند برای مردم ما نگران کننده و یأس آور باشد.
بر اساس گزارش دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشری سازمان ملل متحد (اوچا) خشکسالی نسبت به جنگ، افراد بیشتری را از مناطق اصلی شان بیجا ساخته است. بر بنیاد آمار این دفتر، از آغاز سال روان میلادی تا اکنون، ۲۷۵هزار افغان به دلیل خشکسالی در اکثر ولایات افغانستان، آواره شده اند، در حالی که آمار بیجاشدگان جنگ، حدود ۲۲۳هزار تن می‌رسد.
مردم کابل پایتخت افغانستان از همین حالا با کمبود آب آشامیدنی مواجه می باشند. سطح آب های زیر زمینی همه ساله پایین‌تر می رود و پیامد مستقیم این پدیده، خشک شدن منابع آبی شهروندان پایتخت می باشد. از سوی دیگر بر اساس گزارش های معتبر هفتاد فیصد آب آشامیدنی مردم کابل آلوده است. وقتی شما این جمله را در مطبوعات می خوانید و بعد به یک طرف می گذارید، ممکن است شما را تکان ندهد؛ اما اگر کمی تأمل کنید که هفتاد فیصد آب آشامیدنی آلوده؛ یعنی چه و چه پیامدهای ناگواری برای شهروندان کابل دارد؟ آنگاه به عمق فاجعه‌ای کمبود آب و آلودگی محیط زیست پی می برید. من امروز این نوشته را صرف برای ارائه معلومات ننوشته‌ام؛ بلکه می خواهم به صورت جدی برای مردم و بخصوص حکومت هشدار بدهم که اگر برای معضل آب از همین حالا دست به کار نشوید، بدون شک فردا خیلی دیر خواهد بود. ح. زکی
Comments are closed.