کمیسیون مستقل انتخابات توانایی برگزاری انتخابات را در ماه میزان ندارد

نظر به تقویم که کمیسیون مستقل انتخابات اعلام کرده است، اواخر میزان سال جاری این کمیسیون قصد دارد که انتخابات پارلمان را برگزار کند؛ اما برگزاری انتخابات تا شش ماه آینده یک چیزی شبیه محال ممکن است.
چالش‌های که بر سر راه برگزاری انتخابات است اگر شمرده شود تا شش ماه آینده حل شدنش ممکن نیست، بودیجه انتخابات، امنیت انتخابات، زدوبندهای داخلی کمیسیون، پارلمان فعلی، تنش بین اعضای حکومت وحدت ملی و خواسته‌های احزاب سیاسی همه و همه دست به دست همدیگر داده اند که انتخابات پارلمان برگزاری نشود.
پارلمان افغانستان که 3 سال از غیرقانونی بودنش می‌گذرد می‌خواهد که بیشتر اعضای پارلمان آینده از این مجلس باشد و استجواب اعضای کمیسیون مستقل انتخابات به پارلمان و نرفتن اعضای این کمیسیون به پارلمان افغانستان شروع یک تنش است که میان این دو نهاد به وجود آمده است.
در انتخابات پارلمانی تقریباً 100 الی 120 میلیون دالر بودیجه نیاز است که تا حال معلوم نیست این پول را کدام نهاد می‌دهد و تمویل این بودیجه بنابر پیش شرط‌های داده خواهد شد که اصلاحات در کمیسیون انتخابات، برگزاری انتخابات شفاف از جمله پیش شرط های مهم جامعه جهانی است؛ چرا که اعضای کمیسیون قبلی انتخابات افغانستان متهم به تقلب بودند و انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 یکی از بدنام ترین انتخابات تاریخ به شمار می‌رود، که با وجود مصرف میلیون‌ها دالر انتخابات هیچ برنده نداشت و حکومت وحدت ملی در پی توافق سیاسی به وجود آمد.
امنیت یکی از چالش‌های دیگری است که برگزاری انتخابات را به گروگان گرفته است و نظر به گفته‌های جنرال جان نیکلسون طالبان در پی ناامن سازی کابل و دیگر بزرگ شهرها استند و آمدن یکهزار سربازه تازه نفس آمریکایی در قالب مشاورین نشان می‌دهد که جنگ در افغانستان احتمال دارد شدت پیدا کند.
با این وضع برگزاری انتخابات بدون تقلب امکان ندارد چون در ساحات ناامن که ناظرین ملی و بین المللی رفته نتوانند احتمال هر گونه تقلب می‌رود و این تقلب شاید در حدی گسترده باشد که توانایی جدا کردن رای پاک و ناپاک ناممکن باشد.
باطل اعلام کردن کارت‌های انتخاباتی قبلی و رای دادن به اساس تذکره ورقی که گفته می‌شود برای 10میلیون شخص تذکره توزیع می‌شود و این 10میلیون تذکره میزان تقلب را بیشتر می‌کند و همچنان توزیع 10میلیون تذکره در شش ماه آینده تا چه حدی ممکن است یک پرسش جدی است.
کمیسیون‌های مستقل انتخابات در افغانستان نشان داده اند که مستقل عمل نمی‌کنند و حال که حکومت 50/50 تقسیم شده است تنش‌ها احتمال دارد که بیشتر خواهد شد و هیچ بعید نیست که کمسیون مستقل انتخابات هم دو پارچه شود و این دو پارچه‌گی سبب خواهد شد که انتخابات اگر برگزار هم شود سبب شود که بازنده‌ها به حرکت‌های مدنی دست بزنند و دولت دچار یک سردرگمی شود.
هر چند که نماینده‌های مردم در پارلمان می‌گویند که حکومت قصد دارد که هرج و مرج خلاق راه بیندازند تا رای شماری به تعویق بیفتد و انتخابات ریاست جمهوری که بنابر قانون اساسی قرار است پیش از جوزای سال 1398 بزگرار شود؛ برگزار نشود و حکومت وحدت ملی وارد سال ششم حکومت‌داری خود شود.
خرابی آب و هوا نیز یکی از چالش‌های است که برگزاری انتخابات به آن مواجه است، در اکثر ولایت در ماه میزان هوا سرد می‌باشد و این سردی هوا سبب خواهد شد که صندوق‌های رای دهی از انجا به مرکز انتقال داده نشود.
احزاب سیاسی که خواستار حزبی شدن پارلمان استند یکی از چالش‌های عمده است و احزاب سیاسی که نقش فعال در سیاست گذاری افغانستان دارند توانایی دارند که انتخابات را به بن بست بکشانند.
با بر شمردن این همه چالش برای برگزاری اتنخابات پارلمان یک چیز کاملن روشن است که حکومت، کمیسیون مستقل انتخابات و پارلمان فعلی نیت برگزاری انتخابات را ندارند و چالش‌های مثل بودیجه، امینت، فرصت کم برای توزیع تذکره و… این چالش را قوی‌تر می‌سازد و اگر انتخابات در ماه میزان سال جاری برگزار هم شود بدون تقلب نخواهد بود.
همچنان ناگفته نباید گذاشت که اشتراک کردن مردم در این انتخابات یکی از چالش‌های است که جامعه جهانی را نگران ساخته است؛ چرا که در انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 اشراک مردم نادیده گرفته شد و حال مردم به این روند بی باور استند.

ندیم پارسینا