ا افزایش حملات انتحاری و عملیات چریکی گروه های شورشی در کشور، مردم نگران تلفات افراد ملکی و نظامی طی سال آینده می باشند. به طور معمول همه ساله با آمدن فصل بهار، دور جدیدی از حملات خونین گروه های تروریستی به مناطق، مراکز ولسوالی ها و برخی ولایت ها آغاز می شود. این حملات در سال های گذشته تلفات و خسارات زیادی را بر مردم افغانستان تحمیل کرده و خانواده های زیادی را به سوگ نشانده است.
در کنار حملات تهاجمی، راه اندازی حملات انتحاری در پایتخت و شهرهای دیگر از پر تلفات ترین حملات طی سالیان گذشته بوده است. به همین دلیل گروه های داعش و شبکه حقانی بیشتر به حملات انتحاری رو آورده اند و مراکز نظامی، سیاسی، مساجد و محل تجمعات مردمی را هدف قرار می دهند.
از آغاز سال جدید تا کنون که فقط یک هفته از آن می گذرد، مردم افغانستان شاهد چندین حمله خونین انتحاری در مرکز و ولایات کشور بوده است. ادامه این وضع بدون شک برای مردم قابل قبول نیست و مردم از حکومت انتظار دارند که مسؤلیت هایش را در جهت تأمین امنیت شهروندان درک کند و راهکارهای مؤثرتری را برای جلوگیری از حملات انتحاری و شناسایی و محاکمه عاملان آن در پیش بگیرد.
اگرچه مسؤلان امنیتی پیش از این می گفتند که حملات انتحاری در کشورهای اروپایی نیز انجام می شود، وقتی آن کشورها با تمام نیروهای ورزیده¬ای که در اختیار دارند و تجهیزات مدرنی که از آنها بهره می برند، نتوانند از حملات انتحاری جلوگیری کنند، انتظار جلوگیری از آن در افغانستان بی مفهوم می باشد؛ اما این گونه استدلال برای مردم افغانستان پذیرفتنی نیست و نهادهای امنیتی نیز نمی توانند وقوع حملات انتحاری در کشورهای دیگر را توجیه سهل انگاری ها و ناکامی های شان در افغانستان قرار دهند.
حملات انتحاری در افغانستان هم به لحاظ تعداد و هم به لحاظ تلفات و خساراتی که به بار می آورند، هرگز با حملات انتحاری با کشورهای دیگر قابل مقایسه نیست. در افغانستان ما هر روز شاهد حمله انتحاری هستیم و همه روزه تعدادی از هموطنان ما قربانی این گونه حملات در کابل و ولایت های دیگر می گردند.
اگر نهادهای امنیتی بخصوص نهادهای کشفی و اوپراتیفی نمی توانند صد در صد از حملات انتحاری جلوگیری کنند، توقع کاهش هشتاد در صدی حملات انتحاری و به حد اقل رساندن حملات قوی و پر تلفات، از سوی مردم بجا و منطقی به نظر می رسد.
بر اساس همین توقع و انتظار مجلس نمایندگان دیروز مقامات امنیتی را استجواب کردند و آنها را در باره افزایش حملات انتحاری زیر سؤال بردند. در ارتباط با حملات انتحاری و مسؤلیت نهادهای امنیتی کشور چند موضوع مهم می باشد:
1- افزایش حملات انتحاری: باوجود این که حکومت می داند گروه های هراس افگن در سال های اخیر تاکتیک جنگی شان را از عملیات رو در رو به حملات انتحاری و انفجاری تغییر داده اند، پس چرا نهادهای امنیتی نیز در برابر آنها تدابیر لازم و مقتضی را نمی گیرند.
2- ضعف ارگان های استخباراتی در شناسایی، تعقیب و دستگیری افراد انتحاری و عدم جلوگیری از نقل و انتقالات مواد انفجاری و تجهیزاتی که برای این گونه حملات لازم می باشد.
3- معلوم نشدن نتایج تحقیقات در مورد حملات انتحاری. با این توضیح که حملات بسیار پیچیده و پرتلفات در محلات حساس و مهم صورت می گیرد و پس از آن هیأت تحقیق تشکیل می شود؛ اما نتایج این تحقیقات هیچگاه برای شهروندان معلوم نمی شود. سؤال این است که چرا مردم در جریان نتایج تحقیقات قرار نمی گیرند.
4- چیزی دیگری که مورد پرسش قرار می گیرد این است که نهادهای امنیتی در برخی موارد عاملان انتحاری را بالفعل دستگیر می کنند؛ ولی مردم افغانستان تنها خبر دستگیری آنها را از رسانه ها می شنوند، دیگر از سرنوشت این افراد و چگونگی تعقیب و پیگیری دوسیه های شان در نهادهای عدلی و قضایی، معلوماتی در اختیار شهروندان قرار نمی گیرد.
این مسایل در مجموع ذهنیت عمومی را نسبت به کارکرد حکومت و بخصوص نهادهای امنیتی تغییر داده و مردم را نسبت به سیاست ها و کارکردهای آنها بی باور ساخته است.
تا زمانی که مسؤلان امنیتی به این پرسش ها پاسخ روشن و شفاف ندهند، مردم به گفته های بدون دلیل آنها باور نخواهند کرد. اعتماد مردم وقتی به دست می آید که نهادهای مربوطه با صداقت و شفافیت نسبت به قضایای امنیتی برخورد کنند و مردم افغانستان را در این رابطه بیگانه و غیر قابل اعتماد ندانند. حفیظ الله زکی
Comments are closed.