کمیسیون انتخابات عملا محلات ثبت نام رای دهندگان را در مرکز و ولایات افتتاح کرده است اما اطلاعات از سراسر کشور حاکی از آن است که میزان علاقه در همه جا یکسان است یعنی هیچکس تمایل ندارد وقت بگذارد و به محلات ثبت نام رای دهندگان برود.
در این خصوص به نظر من دستکم سه دلیل می تواند نشانه از بی علاقگی مردم نسبت به این پروسه باشد:
1- بی اعتمادی؛ در رفتارهای اجتماعی یکی از مهم ترین اصل ها حفظ اعتماد مردم است وقتی اعتماد شکسته می شود و باورها تضعیف می گردد این کار برای جامعه خطرساز و هزینه بر است. شوربختانه این بی اعتمادی اکنون در جامعه ما بنابه گذشته ی تلخی که از انتخابات داریم پا برجا است. انتخابات خود یکی از مولفه های دموکراسی است که امروز برای تعیین رهبری سالم در کشورها بعنوان بهترین گزینه قلمداد می شود اما متاسفانه از آنجایی که کشور ما درطول تاریخ بجای اینکه ارزش پذیر باشد و برای ساختن یک جامعه دموکراتیک از سوی نخبگان عقل کل تلاش شده باشد همیشه ارزش ها توسط دایناسورهای زمان بلعیده شده است یکی هم از این دایناسورها اشرف غنی است که هم دموکراسی را به گند کشید و هم انتخابات را از ارزش جهانی به ارزش گوسفندی تنزیل داد. امروز هم اگر مردم علاقه ای به ثبت نام رای دهندگان ندارند دلیلش این است که مردم دیگر باور ندارند که رای آنها تعیین کننده ی سرنوشت آنها است زیرا در انتخابات گذشته همه چیز ثابت شد که ارزش میلیون ها رای این شهروندان که حیثیت آبروی آنها را داشت در نزد تصمیم آمریکا و جانکری به خاک یکسان شد. امروز کاش آنهایی که سخن از اهمیت رای شهروندان می زنند مقدم بر آن برای اعتمادسازی سخن از دادگاهی شدن کسانی می زدند که برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری باورهای جمعی مردم را شکستند و بر اراده ی جمعی مردم پا نهادند. جالب است امروز کسی از اهمیت رای و رای دهی سخن می زند که خودش هیچ باوری نسبت به آن ندارد مگر استغفرالله مردم ما آنقدر شعور سیاسی شان پایین است که مبنای تشکیل حکومت وحدت ملی را از یاد برده باشند.
2- ضعف کمیسیون انتخابات؛ در مرحله دوم موردی که نتوانست و نمی تواند اعتمادسازی بکند بخش آگاهی عامه کمیسیون انتخابات است. جای شکی نیست که امروز 85 درصد مردم در کابل و ولایات از چگونگی کار و اهمیت ثبت نام رای دهندگان آگاهی ندارند. کمیسیون انتخابات در این عرصه چنان با شتابزدگی عمل کرد که گویا جامعه افغانستان مثل میزانی مسلمانی شان 99 درصد مردم این کشور باسوادند و از همه چیز آگاهی دارند. نخیر؛ برای فهماندن مردم ماه ها ضرورت بود تا تیم آگاهی دهی در مرکز و ولایات فعالیت می کردند و مردم را آگاه می ساختند و اندکی هم روی اعتمادسازی نسبت به این پروسه ملی کار می کردند که نکردند و حالا هم تنها از طریق شبکه های اجتماعی با شعارهای دموکراتیک خواندن انتخابات و (رای شما آینده ی شما) نمی توانید جلب توجه کنید به یقین اگر وضعیت به همین منوال پیش برود نیازی نیست انتخابات برگزار شود و اگر انتخابات هم برگزار شود شاهد یک بحران بدتر از دور پیش خواهیم بود.
3- مشکلات امنیتی؛ نبود امنیت یکی از جدی ترین معضل جامعه ما است امروز درصدی بالای خاک این کشور به دست نیروهای دشمن است آنهایی که پایه برق را بخشی از دموکراسی دانسته تخریب می کنند پس با آنهایی که در تذکره هایشان استیکر زده شده و مثل گوسفند رنگ شده در میان گرگان درنده رها شده اند آینده ی آنها را چگونه تضمین می کنید. کدام عاقل حاضر است دیگر به قیمت جانش برای انتخابات مبارزه کند؟ هیچ کس. پس لازم بود تا هم حکومت و هم کمیسیون انتخابات تا حد ممکن گام های عملی در راستای فراهم سازی زمینه های برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه رسالت اولیه خویش را انجام می دادند و بعدا سخن از (رای شما آینده شما) می زدند در صورتیکه امنیت وجود نداشته باشد و جان مردم از بابت رفتن پای صندوق های انتخابات با خطر جدی مواجه باشد و هیچ تضمین هم نسبت به ارزش رای افراد برای تعیین سرنوشت سیاسی شان وجود نداشته باشد چگونه مردم به این پروسه اشتراک می کنند. پس پیشنهاد می کنم خوب است یکبار دیگر تجدید نظر شود اول تامین امنیت صورت بگیرد، دوم آگاهی دهی و اعتمادسازی و بعد ثبت نام رای دهندگان.(عصمت الله راغب)
Comments are closed.