در این دیار!/ زینب موحد

هر روز دسته دسته مردانش را به جنگی نا معلوم و دشمنی ناشناس به کام مرگ می سپارند، اینجا را کسانی به جهنم ِروی زمین مبدل نموده اند وهر روز مرد و زن و کودک و جوان و پیرش را به زور بی هیچ ذنبی به کاروانیان هلاک شده گان هُل می دهند و فریاد و ضجه کودکان این دیار کم از کودکان فلسطین و حلب نیست، و گیسوان سپید پیره زنان این سرزمین با خون فرزندان رعنایشان رنگین شده که هیچ رنگی جز رنگ خدا پر رنگ تر و رنگین تر از این رنگ نیست…
– در این دیار!
با بی اتفاقی و بی همی، همه ی مردمش بسوی قوم پرستی قبیلوی و زور گویی و تعصب چنان روانه اند که گویی اسپان تازنده بسوی خط پایانی مسابقه یکی از دیگری پیشی جویند…
– در این دیار!
دست اهالی اش به کاسه ذلت و گدایی دهها کشور و دونر دراز بوده ودهقانش برای دیگری که نه، حتی برای خودش هم گندم نمی کارد، آخراو مقصر نیست زیرا بیگانه برایش دوستان بین المللی معرفی شده است، و اینگونه است که حتی قدرت تولید کبریت و آفتابه ی پلاستیکی و بشقابت را نداری که آن هم از بیرون وارد میشود، ووقتی سر سفره بنشینی همه چیزهست ولی هیچکدام از تونیست…
حال آنکه خدای ما گفته است: (رعد/11) (و خداوند حال هیچ قومی را تغییر نمی دهد تا زمانیکه خود آن قوم حالشان را تغییر دهند).
و فکر نکنم که تا دهها سال دیگر هم به همین رفاه نسبی همسایه گانمان برسیم.
– در این دیار!
با وجود دهها مشکلی که مردمانش با آن دست به گریبانند، دنیای مجازی بر بی سوادی مردمانش روز به روز می افزاید، آخر اینجا این دیار است، هرکه با نام مستعار خودش را دختر شاه پریان و شهزاده ی قصر نشین جا میزند وگاهی با هوشیاری تمام از این طرف و آن طرف نوشته های دیگری را بنام خود با بی شرمی تمام به خورد دیگران می دهد و اصلا شرمی هم وجود ندارد، و بعضی ها چنان به مدح و پابوسی و چاپلوسی دیگر بندگان سرا پا گناه و معصیت و اشتباه مصروفند که از دو طرف دهانشان آب ذلت و خواری و غلامی جاری شده است… ،
– در این دیار!
آری اینجا این دیار است!
سردمدارانش معلوم نیست به کدامین سو روان اند؟!
اینان گاهی چنان برسر میزهای سخنرانی میکوبند و رجز میخوانند که گویی حلقوم شان میدرد و بدان سبب راه بجایی نمی برند که از درون در پی حذف دیگری نقشه و پلان طرح میریزند حال آنکه مگر نمی دانند که خدا گفته است:( وحدت کنید و از تفرقه بیزاری نمایید)
و قسم به خدا که اگر این جلالت مآبان کمی از این همه خود خواهی دست بردارند، این دیار گل وگلزار و گلخنش لاله زار خواهد شد.
زینب موحد