بازی انتخاباتی چه زمانی پایان می‌یابد؟!/نیطاقی

در این شکی نیست که انتخابات و در مجموع اجرایی شدن روندهای ملی می تواند چشم انداز روشن نسبت به آینده خلق کند و امیدواری مردم را افزایش دهد. از جانب دیگر، وقتی حکومت در برابر شهروندان به انجام روندهای ملی تعهد می کند و یا قانون اساسی و سایر قوانین نافذه حکومت را به انجام وظایف محوله اش مکلف می‌داند، باید حکومت آن را انجام دهد؛ این حق طبیعی مردم است. در بحث انتخابات نیز همین گونه است. نزدیک به دو سال است که شورای ملی به صورت )فراقانونی(به کار خویش ادامه می‌دهد؛ اما متأسفانه حکومت با گذشت دو سال، هیچ گام استوار و قابل تأمل را در خصوص برگزاری انتخابات برنداشته است.
این در حالی است که انتخابات قبل از هر موضوع دیگر به سرنوشت سیاسی مردم بستگی دارد. اما به رغم تعهدات که حکومت وحدت ملی برای اصلاحات انتخاباتی و برگزاری انتخابات عادلانه و سراسری کرده بود، عمل نکرده است. اعتبارنهادهای انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1393 به شدت آسیب دید و نگرانی اساسی این است که اگر اعتبار این نهادها احیا نشود، مردم دیگر به پای صندوق های رأی حاضر نخواهند شد.
با این حال، به نظر می رسد که حکومت باید به چند مساله اساسی قبل از برگزاری انتخابات توجه کند:
نخست؛ حکومت باید اراده قوی برای برگزاری یک انتخابات شفاف و عادلانه از خود نشان دهد. یکی از اولویت های مهم حکومت در گام نخست اراده کردن برای برگزاری انتخابات پارلمانی در سال آینده است. تا حالا هرچه انجام شده، فقط پوششی برای جلوگیری از انتقادهای مردم افغانستان و جامعه جهانی بوده است.
دوم؛ مسأله دیگر، احیای اعتبار نهادهای انتخاباتی است. حکومت وحدت ملی باید مکانیزم‌های را روی دست گیرد که منجر به احیای نهادهای انتخاباتی شود. تقلب گسترده‌ای که در انتخابات ریاست جمهوری سال 93 انجام شد، اعتبار کمیسیون های انتخاباتی را به صفر رساند و مسأله رفتن مردم به پای صندوق های رای دهی که یکی از مولفه های دمکراسی است، بشدت صدمه دیده است. بنابراین حکومت و کمیسیون انتخابات بیشتر باید به مسئله اعتماد سازی بپردازد در غیر آن صورت بیم آن وجود دارد که دیگر مردم در پروسه رای دهی که اساس یک حکومت دمکراتیک است، اشتراک نورزد.
سوم؛ اصلاحات انتخاباتی باید به صورت اساسی انجام شود و آن هم بگونه اعمال گردد که وحدت ملی و حسن همجواری مردم باهم برادر افغانستان متضرر نشود. به علاوه باید جلو نفوذ و دست اندازی حکومت و زورمندان به نهادهای انتخاباتی گرفته شود.
چهارم؛ تاریخ و تقویم انتخاباتی باید هرچه زودتر اعلام شود. به سردرگرمی و سرگردانی باید پایان داده شود. اعلام زمان مشخص برگزاری انتخابات به نحوی می‌تواند مردم و گروه های سیاسی را دل گرم کنند.
پنجم؛ حکومت باید از تامین امنیت روند انتخابات به مردم اطمنان بدهد. نبود امنیت سراسری در کشور یکی از چالش های عمده در مسیر انتخابات آزاد، شفاف، عادلانه و سراسری است. روی هم رفته، با توجه به عدم علاقه مندی جدی حکومت به برگزاری انتخابات و چالش های امنیتی و نبود بودجه کافی، به نظر نمی رسد انتخابات پارلمانی در سال 1396 برگزار شود. لذا سروصداهای حکومت بیشتر به یک بازی سیاسی با انتخابات آینده می ماند تا یک تصمیم قاطع و اراده استوار برای به ثمر رساندن آن. به همین دلیل است که زمزمه هایی از حلقات سیاسی به گوش می رسد که سرانجام انتخابات پارلمان و ریاست جمهوری به صورت همزمان برگزار خواهد شد.