26دلو، طومار امپراطورى کرملین دور زوال خود را آغاز نمود/ عبدالحی خراسانی

26 دلو طومار امپراطورى کرملین دور زوال خود را آغاز نمود

شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
حافظ
آرى، امروز بود!
امروز بود که طومار امپراطورى کرملین، دور زوال خود را آغاز نمود و شمارش معکوس فروپاشى ابدى اش پرشتاب و برگشت ناپذیر سرعت گرفت.
کاخ عزت و اعتبار جعلى و ابهت کاذب اش براى همیشه فرو ریخت.
آنکه براى تسخیر دژ استوار معنویت و اخلاق و فرهنگ عزم جزم کرده بود، کاروان شکست خورده ى خود را گرفت و از سرزمین خداوندگار بلخ و زادگاه و صاحب مکتب فکرى و فقهى کل بلاد خراسان، امام اعظم ابوحنیفه، بیرون رفت .
به قول خداوندگارغزل و صاحب شیراز، حافظ :
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد
شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
صبح امید که بد معتکف پرده غیب
گو برون آی که کار شب تار آخر شد
آن پریشانی شب های دراز و غم دل
همه در سایه گیسوی نگار آخر شد
باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز
قصه غصه که در دولت یار آخر شد
ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد
که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد
در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را
شکر کان محنت بی حد و شمار آخر شد
سالروز تجلى اقتدار معنوى و پیروزى رستاخیز عظیم ملى و جهاد سترگ میهنى ما به وارثان اصیل فرهنگ و تمدن خراسان بزرگ مبارکباد!
اما
ما را چه شده است، و برما چه مى گذرد؟
ملتى که جرئت بیان حقیقت و باز تعریف پیروزى هاى تاریخى خود را ندارد؛
قومى که از بیان جهان بینى و تفکر خود خجالت مى کشد؛
مردم ایکه تعریف روشن از هویت تمدنى، چشم انداز فرهنگى ، فراز و فرود تاریخى ، سپهر جهان بینى، شعاع تفکر و اندیشه اش را ندارد و با لقمه ى خوان فساد آلود بازماندهء همسایه شرور نشخوار مى کند و فخر مى فروشد،
بر او نمرده به فتواى من نماز کنید!
ملتى که “أَشِدّاءُ ” را براى خودى و”رُحَماءُ ” را براى دشمن منافق مى خواند “وَکُلُوا وَاشْرَبُوا”را خوانده است و “وَلَا تُسْرِفُوا” را وانهاده و تمام سهم او از نعمت دنیا و ثواب عقبى قبور مجللى است که باعث شرم از سفره فقرا و عرق خجالت از نگاه مستمندان شده است ، همان به که مجاور نشین زیارت قبور و ساکن قبرستان تاریخ باشد !
ملتى که باید صاحب هویت، حافظ تمدن ، نویسنده ى تاریخ و پیشواى هفت شهر بلند و مقدس کل اقلیم سرزمین هاى پنهاورش باشد؛
عزت ، تمدن ،اعتبار تاریخى و مناعت طبع بلند خود را نثار طویله مرکب همسایه مى کند و به دست بوسى کسى مى رود که قرنهاست با اشغال ثروت معنوى و کاخ تمدن او براى خود تاریخ و تمدن آفریده است ؛
ملتى پراگنده و فاقد جاذبه و دافعه که دل به شعار هاى واهى و عام پسند جواسیس بیگانه خوش داشته است؛
نه هدفى روشن دارد؛
نه استراتیژى معین ، نه انسجام و تشکل …
و چونان کاروان طوفان زده و تاراج شده یى را مى ماند که به بانگ سگ همسایه و شیهه کاروان اسب دشمن رقص کنان مرثیه ى شکست خود را مى سراید؛
ملتى که از بزرگداشت جهاد برحق و جنگ مقدس خود خجالت مى کشد؛
ملتى که عزت اش در گرو چند مفسد فى الارض
و فاسد مجاهد نما چنان اسیر و بیچاره شده است که از عزت و افتخار ده میلیون مجاهد و دو ملیون شهید نمى تواند دفاع نماید،
همان به که دیوار قبرستانش بلندتر از قامت تفکر و اندیشه اش باشد!
وحدت و همدلى و اتحاد با کتمان حقیقت و تحریف واقعیت بدست نمى آید، آنهاى که گمان کرده اند براى تنبه همخانه ى شرور قاتل سراى همسایه را قهرمان بسازند در راه خطا مى روند .
فرزندان ما باید بدانند که ما ستون استوار یک امپراطورى شیطانى را که پیروز و فاتح قرن بود از بنیان برانداختیم .
نسل امروز و فردا باید بدانند و بیاموزند، که فاتحان و مجاهدان اشتباه کردند، و در این باره
باید نقد علمى و اساسى صورت بگیرد.
جوانان ما باید بدانند :
که همسایگان ما یکى خط قرمز خود را پل محمود خان و دیگرى غرب کابل اعلام نمود و هردو از به قدرت رسیدن فاتح اصلى نبرد و رهبر رستاخیز عظیم ملى مردم ما جلوگیرى کردند !؟
باید از خود بپرسیم ،
چرا رژیم مستبدى که بر مبناى مکتب فقهى یک مذهب حکومت و سیاست مى کند، براى ما حکومت غیر دینى را توصیه مى کرد و مى کند؟
جهاد مردم ما بحر خروشان و متلاطم یک رستاخیز عظیم ملى بود، ممکن است چند سگ و توله سگ فاسد هم در امتداد مسیر این دریایى خروشان بر امواج شنا نموده باشند، اما بحر با اینها آلوده نمى شود!
اینکه چند خانواده و دو ده نفر از جهاد استفاده نموده اند، ثروت حرام اندوخته اند و بیت الامال مجاهدان را به عنوان میراث شخصى به تاراج برده اند سبب زیر سوال بردن تمام انقلاب و جهاد و مقاومت نمى شود .
اگر امروز کسانى در قامت دقیقى بلخى بنیان گذار شاهنانه و حکیم ابوالقاسم فردوسى معمار کاخ بلند فرهنگ مى داشتیم مى توانستیم دهها رستم و صد ها شاهنانه بسازیم که در هرکوى و برزن این ملک در دوران جهاد و عصر مقاومت صد ها رستم پرچم عزت و آزادى بر دوش داشتند.
دشمن براى تسلط و نابودى یک تمدن معمولاً از سه زاویه حملات خود را وارد مى آورد:
الف-
هژمونى هویت، تمدن و تاریخ ترا هدف مى گیرد،
ارزشهاى اصیل فرهنگى و اجتماعى ترا از اعتبار و تقدس مى اندازد،
و تاریخ و هویت ترا بصورت که مى خواهد برایت تحریف و تعریف مى کند .
این آغاز ازخود بیگانگى است .
ب-
زمانیکه ترا به یک عنصر بى هویت ، فاقد تفکر و جهان بینى و فاقد جاذبه و دافعه تبدیل کرد،
آنوقت سعى مى کند با معرفى ارزشهاى کاذب و فاقد اصالت عصبیت و تعصب مثبت ترا نسبت به تمدن ، فرهنگ و تاریخ ات براندازد.
اینجاست که انسان مسخ شده حقیقت هاى درخشان تاریخى خود را قربانى دروغ و فریب بیگانگان مى سازد.
و این همان از خود بیگانگى است.
ج-
آنگاه که انسان هویت باخته باورش مى شود که ارزشهاى او دروغین بوده اند و ارزشهاى ایکه دشمن برایش معرفى مى نماید داراى اعتبار و وجاهت مى باشد،
این انسان از تاریخ ، تمدن ، فرهنگ و تفکر و اندیشه اش خجالت مى کشد و مانند عروسک در اختیار دیگران قرار مى گیرد که برایش هویت بسازند!؟
این مصیبت هم اکنون بر برخى از رجال مجاهدین دیروز آمده است و تا آنجا هویت خود را باخته اند که رستاخیز عظیم ملى مردم ما به اندازه ى یک رویداد ورزشى یا هنرى هم براى شان ارزش و اعتبار ندارد !؟
این را مى گویند:
ابتداء فروپاشیدگى، مسیرفرسودگى و سقوط…