مبرهن است که مردم افغانستان پس از تحمل رنج های بیکران حکومت کرزی امیدوارانه به پای صندوق های رای رفتند تا درآینده شاهد یک حکومت مردم سالار، قانونمدار و عادل در کشور باشند که حاکمانش به قانون احترام داشته و تن دادن به قانون را در اولویت های کاری و زنده گی شخصی شان قرار بدهند؛ اما با تاسف که آرزو های مردم افغانستان را توفان تقلب به قربانی گرفت و نتیجۀ آن منجر به حکومت خیلی ناتوان و ضعیف زیر نام ”حکومت وحدت ملی“ گردید. حکومتی که اکنون درمانده تر از حکومت کرزی به نظر می رسد و سخت درگیر نزاع جناحی و درونی است. حکومتی که می شود، از آن به عنوان تنبل ترین حکومت جهان یادآور شد.
از کارنامه های این حکومت معلوم است که رهبرانش از اول به آیندۀ ناکارایی های شان آگاه بودند و خواستند تا این ضعف شان را با وعده های میان خالی و دروغین پنهان کنند. این حکومت در روز اول صد وعده برای مردم افغانستان داد که گویا در صد روز آنان را عملی می سازد. صد روز گذشت و از صد وعده صرف چند وعده محدودش جنبه عملی پیدا کرد که آنهم ناقص و ناتمام باقی ماند. این حکومت خواست با عنوان کردن از سرگیری پروندۀ کابل بانک قاطعیت و کارایی خود را برای مبارزه با فساد نشان بدهد و اما با تاسف که دراین وعده هم ناکام شد و در نتیجه چند تا آدم بندی و سایر متهمان و دزدان کلان میلیون ها دالری محاکمه نشدند و چنگال قانون به یخن آنان نرسید و حکومت صرف با عنوان کردن پروندۀ کابل بانک فقط به اجرای مانور برای جلوگیری از فساد پرداخت، نه یک گام قطعی و کامل برای تهدید جدی و میخکوب نمودن مفسدان.
از کندکاری ها و تنبلی های حکومت معلوم شد که رهبرانش نه تنها سخت درگیر نزاع جناحی و گروهی بر سر تشکیل کابینه بودند؛ بلکه بدتر از آن سخت درگیر مشکل تفسیری از جامعۀ افغانستان و عدم شناخت دقیق از آن هستند. چنین اشتباهات هر از گاهی سیاستمداران و روشنفکران را دچار گمراهی نموده است؛ بیشترین سیاستمداران و روشنفکران جهان سومی به این گونه دشواری رو به رو اند. علت تمام این نابسامانی های سیاسی توسط دولتمردان عدم آگاهی از واقعیت های موجود در جوامع شان و اتکای آنان به کتاب هایی بوده که شاید بیشتر متاثر از تجارب جوامع دیگر بوده اند.
بی توجهی حکومت نسبت به سرنوشت مردم و تعلل آنها در زمینه های مختلف حیات سیاسی برای هیچ شهروند افغانستان پوشیده نبوده و اهل خرد میدانند که بر سر این کشور عقب گذاشته شده چه آوردند و چه ها خواهند آورد.گمانه زنی های وجود دارد مبنی بر اینکه حکومت برنامه های پنهانی در پیش دارد و با این بازی ها می خواهد مردم را مصروف نگاه دارد؛ اما حکومت باید بداند که هرگونه معاملۀ پشت پرده با مخالفان مسلح و محروم نگهداشتن مردم از قضایای جاری پیامد مطلوبی نخواهد داشت. تردیدی وجود ندارد که مردم از بی نامه گی حکومت در قضایای جاری به ویژه در بعد امنیتی شدیدا متاثر و نگران بوده و خواهان اقدامات عملی حکومت وحدت ملی اند.
باور ما اینست که زمامداران حکومت وحدت ملی باید هر چه عاجلتر تدابیر جدی و عقلانی تری پیرامون رفع تشویشات همه جانبه مردم عملا روی دست گیرد. نگذارد مردم بیشتر ازین نسبت نظام شان بی باور شوند.
Comments are closed.