آواره شدن صد هزار تن؛ نخستین پیامد جنگ در شمال افغانستان

ساز مان ملل متحد اعلام کرده که در اثر درگیری‌های اخیر میان نیروهای امنیتی و شورشیان در مناطق شمالی کشور بیش از صد هزار نفر مجبور به ترک خانه های شان شده اند. منز نایبرگ؛ سخنگوی کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان با بیان این مطلب گفته که از آغاز درگیری‌ها  تا بحال در حدود 15 هزار خانواده جهت دریافت کمک‌های مالی این سازمان در کشور ثبت نام شده‌اند. سخنگوی کمیساری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اظهار داشته که یک عده از این خانواده‌ها در اطراف شهر قندوز و بغلان و تعدادی هم در مناطق نامشخص فرار کرده‌اند.
این اظهارات را سخنگوی کمیساری سازماند ملل متحد در حالی مطرح می‌کند که از چندی بدین‌سو مخالفان مسلح عملیات گسترده‌ای را برای سقوط برخی از ولایات شمالی کشور راه ‌اندازی کرده ‌اند که با واکنش نیروهای امنیتی رو برو شده است و به شدت در برخی مناطق از سوی نیروهای امنیتی سرکوب شده‌اند.
بر اساس معلومات مقامات محلی ولایات شمال، در این درگیری صدها نفر از جنگجویان خارجی نیز شورشیان را در این حملات همراهی می‌کنند. گزارش ها از شمال کشور حاکیست که جنگجویان طالب در بدخشان، کندز و بغلان در حال ازدیاد بوده و ساحات تحت نفوذ شان را گسترش میدهند. مردم شمال کشور با ابراز نا رضایتی از وضعیت موجود، نیروهای امنیتی را در تامین امنیت مردم کم کفایت خوانده و میگویند دست های معلوم الحال در داخل و خارج نظام از شورشیان حمایت میکنند.
مردم بغلان طی تماس متعدد تلفونی به خبرگزاری عقاب از وضعیت ناگوار و تکان دهنده در ساحات بغلان مرکزی و ولسوالی دهنه غوری و مناطق دند غور یادآوری نموده و خواهان توجه جدی زمامداران کشور به مناطق شان شده اند.
بغلان یکی از ولایات مهم در شمال کشور محسوب میگردد که معبر شمال و شمال شرق و نقطه وصل ولایات شمالی کشور به معنی واقعی آن تلقی میگردد. به باور مردم اگر توجه جدی به تامین امنیت بغلان نشود تمام ولایات شمالی افغانستان دیر یا زود به طور جدی از بغلان متاثر شده و پیامد ناگواری از آن بجا خواهد ماند. آنچه که بر اساس اطلاعات مایه تاثر است اینست که رهبری جنگ در بغلان بدون یک هماهنگی کامل بوده و در بسا موارد اختلاف نظر میان فرماندهان پولیس بغلان و فرمانده قطعه خاص پولیس مبنی بر انجام عملیات وجود دارد. مردم شمال به ویژه بغلان خواهان قاطعیت عمل زمامدران خویش در راستای از بین بردن مخالفین میباشند و به باور آنان نبود یک استراتیژی منظم جنگی سبب ضعف مورال سربازان ارتش و پولیس ملی شده است.